Јао...а ја мамурна питам где је логика Где ми младост нестала А ја учим учим док не полудим Све још мирише на книге и дан и јутро што че дочи а ја данима и ночима без сан
Одамна не знам како се чувствувам. Одамна сум празна одвнатре. Години наназад... Откако ќе се скрши стаклото на пола не може да се залепи. Само се докршува на поситни делчиња. Исто и со душата. Телото од време на време ќе се почувствува задоволно и среќно. Ќе сјае со насмевка. Како и скршеното стакло кога ќе го исчистиш. Но, останува скршено. А во скршена душа нема чувства. Затоа и не знам..
За чудо, се осеќам супер. Сама сум дома денеска и сабајлечки си одржав едно караоке под туш. Добро ми дојде