Се чувствувам како воз да ме прегазил. И не само денес, секој нареден ден, додека адреналинот ми се качува се повеќе а до среда ќе стигне до стотка а може и ќе пукнам. Да сигурно ви е чудно среда, стотка. Матурантка сум во среда, а исто и мојот сакан(генерација сме) Не сме заедно но се надевам за нас. Ах таа моја непрежалена љубов... И да, не ми замерувајте нова сум овде. Убаво е кога имаш каде да да си ги искажеш чувствата. Така да си ја испразниш душата, да ти се исполни срцето..
Опуштено, весело, разиграно. Многу сакам кога сум сама дома и денот ми започнува со кафе и со музика.
Ко дрвце растреперено на ветре сред полјана. Привлекува погледи, краде воздишки, а реално гледано - небитно е
Тоа е тоа чувство...грдото чувство што кој знае кога ќе ме напушти Ме гуши, само сакам да се исплачам..што дека, немам на кого.. И се така во круг.. Душава ме боли веќе
Веома утепано..се најде да врне баш овие денови кога најмногу ми треба сила и енергија.Да ти се плукнам во среќата никаква.Баш сега кога се исфорсирав да седнам да учам ми паѓа и расположение и све.Дома ми се моткаат пред нозе зад нозе немам мир луѓе се гушам налет и школо и све.