Ужасно. Прв 2-ри август без неа. Прв пат ја нема да се мота низ кујна, да се караме кој ќе мие садови, да ја молиме да седне со гостите и да земе да јаде. Ѝ ги најдов алиштата, кои секогаш ги чуваше во кеса. Ги изгушкав, уште го имаат нејзиниот мирис. Сеуште ја чекам да се појави на вратата, да каже дека автобусот ѝ избегал, да се извини што толку доцни, не знам...било што. Ја исплакав и немам солзи веќе. Му го упропастив роденденот, цел ден ме смирува, зар вака требаше да биде бе тето? Дали знаеш колку многу ми недостигаш и колку ме боли? Дали знаеш колкава болка ми причинува твоето отсуство? Дали некогаш ќе престане? Барем на сон дојди ми и утеши ме дека сѐ ќе биде во ред.
Денес катастрофално. Глава ме откорна, од сабајле ми падна мобилниот и сега ве гледм бледо на форумов, пефот ми еече зосто не сум носел застита на работа и сето тоа плус Еленка сто ми ја нема
На*урчено, знам зошто и ми иде бокс да си мавнам и да се оправам ама некако умов не соработува. Ќе се тешам дека е од топлото