Ко шпагета, шлакната на под или плафон. Се' ме боли и ми е оптегнато и згрчено до максимум. Мозоков се рехабилитира и почнува да мисли. Каj и да е ке се разбудам со одговори. Сакам поинаку да функционирав. Напорно е вака. вчера запознав некоj коj рече дека сме дваjца чудаци. )) Очигледно има потреба од сличен на себе чудак, стандард. Изгледа сме поделени на такви кои 'прават од другите, гледаат во нив што им треба и оние кои стануваат или бар се трудат да се сето тоа. Другите само наблjудуваме без посебно да се инволвираме. До поинакви времинja, ситуации и... чудаци. И плус, задникот ме боли,ал не оти баш ми е гаjле мада, можда ми е помалку.
