Прво се чувствував исплашено ради една обврска, кога ја завршив бев горда на себе и радосна.Потоа ме облеа тага од една причина и состојба и плачев бар малку да олесни, потоа се навратив на мои грешки пред 6 години каде се каам, и сега анксиозност на макс и не можам да дишам.Тие грешки не сакам да се дознаат и се каам и сега не можам да дишам, буквално лежам и не знам како да си помогнам.Ве молам за помош, молам за утеха..
Тоа што било во минатото не можеме да го промениме, единствено што можеме е да прифатиме дека се случило, да гледаме да не ги повториме истите грешки и да остане зад нас тоа што се случило, во минатото кадешто му е местото.
Најглупо чувство. Сон не ме фаќа заради гушењето, а очи ми капат за спиење, неможам да си најдам легло