Никако, прв пат после повеќе од 10 години, да ме држи толку долго анксиозност. Еве веќе трета недела, јас упорно се плашам дека нешто ми е и нешто ќе ми се случи. Е*ати паметот што го имам. Знам дека пак ќе се вратам во нормала ама толку многу ми е мачно. Кога сум зафатена буквално ништо не ми е, 5 минути сама со мислите мене ми се јавуваат,, болки" Мислам дека паметот почнав да го губам
Пичка ми матер глупа, на моменти сум толку глупа шо не знам ни јас како. Како можев да не размислам и се да испогрешам, абре како??? Ептен се испоразочарав, немам коментар за ова денес...
Ми се спие а имам работа. Ај малку да се стегнам па спиење после ручек. А луѓево...оф леле...дури мислам дека ми е подобро да немам никого на моменти.