За никаде. Заглавена во минатото, истресирана и исплашена во сегашноста, скептик за иднината. Ме мачат и мозокот и срцето, и мислите и емоциите. Преку глава ми е од се'. Сакам да ме снема, ништо да не мислам и да не осеќам.
Првиот дел од денот, напнато, уплашено, стегнато.... Сега, може да полетам, да се одлепам од реалноста... светот е мој
Ништо не е така црно, се е до перцепција период е ќе помине. На сите ни било така, само позитивна мисла треба
