Истовремено тажно, но и радосно... Измешани емоции, патување со убави спомени... Меѓутоа, нема да ги видам многу време... Далечина, туѓина...
Катастрофа, ја преживувам траумата од пред две години… иако не се дешава пак…колку и да не сакам телово само реагира. Толку сум анксиозна и под паника да не можам да функционирам… мака ми е веќе вака да се осеќам… ако има некој добро би ми дошло муабет.
Незнам дали е до облаците но ужасно ми е на вакво време, чуствувам како ветар да ме ниша како да ми се врти и што е најстрашното незнам дали ми е од анксиозноста или стварно ми е лошо...