Одлично, петок е, времето е и следи прошетка после работа во тројка. Денес ми е и посебен ден.................
Сепак се е на свое место,а јас не знам да се однесувам кога се е така.Секогаш сакам нешто да променам и да поправам,а сега е се тамам...лудаче! Нејсе,убаво е!!! И да,кога конечно ќе го видам тоа што го гледаат другите?!
среќна што си го напарвив патентот од палтото а не се одев раскопчана како народен херој...од што ме мрзеше да одам на мајсотр да го поправат....
Денес се чувствувам прекрасно. Полесно ми е на душата сега откако се ослободив од сите нервози и решив да кулирам па што биде нека биде. После депресивниот месец прв пат имам чувство на растеретеност од товарот што ме притискаше и продираше длабоко во мојата психа. Сега се чувствувам како да лебдам и ги имам луѓето што ги сакам за да им се заблагодарам за тоа.
Неам поим веќе... Стално пред да добијам, ми се дешава истово. Флешови, нервоза, средба со него. Ко намерно, еднаш во месецот да мора да се деси тоа. Студено, ама така и треба. О боже, колку тешко е да се преболи. Го признавам тоа, и меѓу двете среќи сум, ко што вели Алек. Меѓу исчезнатата и онаа што допрва треба да дојде. Прееска излегов од кафиќот туп, само за да ми се слеат солзите сама пред себе. Што ќе им мудрувам на другите. Посилно е, од мене. Борбата, е во мојата сопствена соба, сопствена глава. И убаво ми вели другар ми - опасна сум сама на себе. Можеби и треба да ја убијам таа стара Ана. Да ја снема, да занеме и да се роди друга. Или одамна е родена, само не знае...
Мамурно ...Е така ми е,кога сакам да палам и гасам на местото на настанот,ќе се гасам сеа сама со кисела вода
Леле бре колку мразам луѓе паничари ! Што ми се занесуваш, не туку ми кревај притисок за безвезни ситници! Ми се прави сериозен бизнисмен, јас попрво ќе најмам циганче од Шутка да ми биде управител, ќе биде побрз, поекпедитивен, отколку наводниов управител, со мало у ! Колку е он паничар, јас наспрема него сум зен-летаргичар. Ми се иде да му врзам еден врел шамар и да го полијам со чаша вода, една клоца и марш дома! Ми реметиш ваков сончев ден. Теле! Арна сум, море арна. Како ќе кркнам еден сладолед, само да дојде 4 попладне. Животот бил и многу полош. (ова воведов можеше комотно да оди и во Испукај се, ама нема везе... наши сме си )
За никаде сум... Е зашто бе толку ми влијае на расположението, ко моето расположение да зависи од него!!! ААААА е неможам веќе вака
За ништо не ме бива денес. Толку планови имав ама а почне глава да ме боли, јас се губам и не сум способна ни јадење да станам да си направам Ужас! Второ апче пијам, белким ќе се соземам навреме за да можам да го искористам денот малку.
Се разбудив со насмевка, и како што минува времето се повеќе поголема нервоза ме фаќа. Којзнае што ќе биде до вечер Ах, секој ден велам, така и денес: Денов мора да ми биде продуктивен. Ама со кликање рифреш на секоја минута тешко дека ќе направам нешто. На мобилниот заборавив и која мелодија ми ѕвонеше од толку време што не заѕвонал Барем пораки ми стигнуваат цело време, Т-мобиле не ме заборава Ах, си знам јас зар'ѓана сум. Ај, да помине периодов и ќе си го барам моето
Сабајлето се супер насмеана... Бев и до кај „комшиине“ , замалев од смеење по пат. Дојдов дома и се изнервирав. И уште едно нешто од денес јас во љубовта не верувам. Не верувам во она што нема да го видам со свои очи, а искрено да ви кажам љубовта никогаш не сум ја видела.
