По пораката што ја добив зачудено до кај мажите одат само да те инспирираат, и се чудам што е чудното и инспиративното во мене? Инвазија од мажи, моево се смее кога ќе му пратам да прочита! Тоа е!
Одлично... до пред некое време. Не знам што се случи, дали се вознемирив од еден разговор, или едноставно сум уморна... незнам. Очекувам јунаците на South Park добро да ме насмеат.
Некако ја расплетов душава по градов и мирисам на пролет,така ми рекоа. Ми почна со горчина,а веќе со кнедла од грлото излегов од дома,се потрудив да неутрализирам со блага закуска,но празно ми беше сеуште.Сонував и лошо,се така...тешки ми беа нозете,иако ги носев чизмите по кои се врти цел град!( ) Уште еднаш,луѓето лажат,денес,за да не се почувствуваат помалечки,а јас како и секогаш,ги заштитив,иако не заслужуваат.Дури тешко ми падна зошто дур сме тука имаме потреба да лажеме за такви глупости кои и не се ни толку важни во животов. Вдомив 2 фустани,2 пара чевли,1 капут.Наранив и циганче.Не се чувствував подобро. Испив едно тешко кафе,со уште потешка личност,со уште потешки зборови и се надевам дека никогаш повеќе.Енергетски вампир... Свелуцавки идеи ми се провлекоа,но реков,светкаа...ми треба некој константен извор на светлина,а не да светка,трепка и зашеметува.Нејсе,си одам по она кое го трасирав,но се некако едвај чекам да го заокружам,ме умори,иако,навистина,навистина е тоа што го сакав,а сега...сега се плашам од конечниот успех.Ми делува премногу големо,гломазно и несомнено,ќе ми донесе поголема одговорност.Дали можам да издржам мамата?! Секој се смета за поспособен од секој.Тешко ми е кога си имам работа со нереални.Е тие таквите,те тераат да бидеш лоша личност само затоа што ти сакаш да се заштитиш и да ја истераш правдината,ама ете,денес пак застанав на страната на таквите и поделив нешто кое никогаш не би го поделила...е Лилит,Лилит...лоша,рековме лоша...ма какво бре. Двајца бивши сакаат назад.Едниот смета дека неправедно ме повредил и дека време е да ме има покрај себе и тоа го кажа со самодоверба,а замислете јас никогаш не сум се почувствувала повредена од него,ниту пак сум му кажала такво нешто! Каков самобендисан створ!А другиот...па другиот сака да го слави мојот роденден со мене...што ли им е?!Бог да чува,констелацијата на ѕвездите изгледа ми е таква или ми биле послушани молитивите кажани во време на лудост!Е нејќум сега! Ми недостигаше неговата потпора и ја добив како награда на крајот од денот... Сега...мислам на една средба која сигурно нема да се случи на овој континент,ами преку барата(не е Мистери дечки,бе берете гајле!)...или Сан Франциско или Атлантик Сити...во немарно облечена рува и накит од силни емоции,еден ден.Има што тука да се разговара и да се прави.Тежи,боли,пече...ме стиска. И конечно,не сум јас за тука.Ова ти е земја во која никој не ти го почитува времето и сите мислат дека им висиш на чивило,увредени се ако немаш малку време кога тие имаат време,а кога немаат...епа јбг,сфати,обврски.Ма марш сите!Сакам некаде каде што се знае време за работа,ручек,одмор,гости,кафе и трач! Добра ноќ девојчиња убави и паметни!
Мислам дека денеска ми беше еден од најлошите денови во мојот живот. 1.Паднав на испит 2.Се скарав со другарка за глупости 3.Се искарав со личноста што ми значи многу 4.Имам главоболка... Исто како со камион да ме прегазиле. Се надевам утре ке е подобро... Ни останува само да се надеваме... Гуд Најт Феминки ...
Ме “бркаат будалите“ од вчера ама решена сум...нема да ме фатат и точка...веројатно цел ден ќе ми се сведе на оваа борба
Настинато.Со полни синуси.СО глава претешка за носење.Со очи што едвај гледаат. И СО СРЦЕ ПОЛНО СО ЉУБОВ. Маж ми уште еднаш ми покажа каде е моето место.ВО НЕГОВОТО СРЦЕ.
Денес ми е подобро од вчера, за утре којзнае.....овој стих ја опишува мојата моментална состојба и искрено....убаво ми е Го почнав утрово со убава музика, добро е што сеуште постојат радио-станици кои го овозможуваат тоа И сум по малку збунета, се сеќавам на тоа што се случуваше вчера ....но некако ми изгледа како во магла. Како и да е, денеска сум спокојна.
Склучив пакт дека нема да зборуваме повеќе за работа. Сега сум во потрага по нотар , да го заверам и да биде официјално. Кратко и јасно - мене ми се доволни две работи да сум мирна и среќна - СЕКС и чоколадо Дорина со кекс. А да. И мразам феминистки. Уживам да чекам на шалтери, посебно ги љубам УЈП и Централен регистар, каде што од другата страна некоја средовечна теткица нервно ги извикува гласните жици, а јас се обидувам да и парирам во дерење. Чудесно смешни ми се тие мали прозорчиња, апел - нека бидат со поголеми отвори навистина е глупо - ем да се тртиш за да протнеш глава, ем да викаш безобразно и гласно, и после Spoiler системот не те ебе ма Spoiler те ебе бре!!! Нагласувам дека ФЗОМ ми е на пиедестал, ама таму поретко одам. Вистинска штета. Девојки, не знам за вас, ама вечер ќе ги милувам живците со убаво вино, или рум. Сфатив - колку се, толку се, токму се, други немам, а треба да си ги чувам за во иднина. И ми рече - нема да мораш да работиш, ако имаме колку за пристојна живеачка - ти ќе бидеш кралица. И - огномет од оргазмични водишки, небото се отвори, а јас кројам план, како ќе готвам во потпетици и ќе шетам гола само со бисери на градите. (извадок од Евангелието според Трендафилка 01:16).
Иако сега станав, иако е сеуште рано, денот однапред знам каков ќе ми биде. Знам од вчерашната случка...Вчера вечер се случи нешто страшно. Потресена и исплашена, немав сила за ништо. Едвај чекав да заспијам, затоа што знаев дека само тогаш ќе имам мир. Знаев дека ова утро, кога ќе ги отворам очите, ќе ме преплави ова неубаво чувство. Ахххх, луѓе. Правиме милиони грешки, а кога ќе се соочиме со последиците, тешко ни е, плачеме, кукаме. Па зошто на прво место сме го направиле тоа? Самите сме си криви, сами се вовлекуваме во овие ситуации без излез. Добро, излез можеби има, ама јас моментално не го гледам. Толку сериозна е работава, што ако ова набрзо не се реши, ќе се нарушат многу односи, многу изгубена доверба, многу проблеми... Зошто толку време го одолговлекувавме ова??? Зошто дозволивме да стигне до овој степен, наивно залажувајќи се дека проблемот го нема? Аххх, касно е сега за ова прекорување...Сега треба да се бара решение...Каде? Заспав сабајле во 6, премотувајќи филмови во главата и обидувајќи се да стигнам до некое решение...На крај почнав да развивам и надреалистични решенија, враќање на времето, исчезнување... Станав после преспиени 4 саати, без аларм, без некој да ме разбуди...Офф, камоли сега да ме мачеше само ненаспаноста...Благодарна ќе бев... За да биде работата уште полоша, книгава што ја читам овој период, силно ме треска по глава. Војни, глад, постојана страв, тортури, мачење...Од вистински настан... Ме тера уште повеќе да се наострам спрема себе...Што мислевме?? Кај ни беше паметот...Луѓе се соочуваат со страшни проблеми, се будат секое утро прашувајќи дали им е последно, а ние? Себична раса сме ние луѓето. Алчност и себичност преовладуваат. Се тепаат за едно парче земја со нафта, а притоа трошат огромни пари на оружје...А фино лепо, да се подели тоа парче, финансиските придобивки би биле поголеми и за двете страни...Аххх, забегав сега во книгата...Ма не ја читам веќе. Ќе продолжам кога ќе бидам подобро. Сега, само уште повеќе ме измачува...Ми ја ниша довербата во луѓето...Јас, која секогаш стоам до тврдењето дека во сите луѓе постои нешто добро...Да, постои, но некои се така талентирани што успеваат да го истиснат. Се заради пари. Заради тие проклети пари. Сум размислувала многу пати како би било кога пари не би постоеле...Кога секој би имал пристап до тоа што го сака... Ама сега да се укинат парите, не во минатото кога луѓето не знаеле за луксуз...И дојдов до заклучок дека планетата земја за една недела ќе биде опустошена, а луѓето ќе се истепаат меѓу себе. Анархија, хаос...Е тоа би било. Мора да има нешто што нас ќе не контролира, земајќи во предвид колку алчни суштества се луѓето, парите се контролна мерка. А сепак, заради нив се случуваат ужасни работи. Уффф, доста е. Полудев. Силна сум била јас. Во вакви моменти не сум плачела. Само да знаете сите кои ми завидувате на тоа, колку сакам сега гласно да рикнам, да искршам се околу себе. И можеби тежината ќе помине. Вака само ја носам болката во гради со мене. Постојано. За ситница можам да се расплачам, па дури и да скршам непшто. Кај се солзите сега? Јас ви завидувам вас. Се молам за подобри времиња. Се молам прроблемот да се реши уште денес. Ако не, не знам како ќе издржам уште со оваа тежина во градите, оваа грутка во грлото што ме загушува...
Времето е мрачно, луѓето се за нијанса посветли од него. Дури сега дознав дека имам испрашување ама стварно не ми е гајле. Вечер ќе се собираме машко и женско друштво, ќе има пиење и гревови. Но, се чуствувам смирено. Гас со 50% топлина и 50% светлина се движи низ ходниците на моето срце, па и на разумот. Го чуствувам тој внатрешен мир и ме боли увото за сите надвор. Средена коса, бело џемперче, приберлив изглед. И плус мојот став. И денес ќе нуркам низ сенките на среношколците. Јас сум романтичар и овај ден ќе живеам во мојот идеален свет. Не, дека не ми е убава реалноста, туку досадна е. Здравје, можеби вечер ќе биде интересна.
Не се чувстувам. Крајно време е да си го пронајдам својот дом. За да се чувстувам. Или почувстувам денес. Важна дата ми била 18ти во месецов т.е. денес. Важна за да не се чувстувам. Утрински трипови. Прекрасно.
Како Месечина во неговите очи. Преполна со тишина. Како дланка со стиснати латици од рози. Воз што тргнува со онакво, меланхолично, чисто, леко задрмување. Доаѓа пролет. Нови пејсажи, сигурна сум. И не, не ова поезија, ова е мојата реалност.
Никако, од сабајле се спречкав со татко ми, уште кафе кога си варев, значи во првите 10 минути од кога станав !
Го мразам ова чувство кога ништо не чувствувам. Можеби напнатост, несигурност, душевен немир....како и да е, лошо е. Не би рекла дека по утрото денот се познава, па затоа се надевам, односно знам дека вечерва ќе ми се дигне повторно расположението.
