денес конечно како дома (па всушност јас сум си дома), ете и веднаш ми почна она чуството како кога ви фали некој, па што убави си се навикнав бев 4 дена кај мажулето, гушкање во кревет, скаричка, ок и малку работа но ете сепак сум среќна, одморена, релаксирана и пред се ги сакам празниците и празничниот дух кој следи со нив
Не ми е јасно зошто сум бегала од себе сите овие години, па не е ништо страшно да си чуствителна уметничка душа
Главава ми е во хаос! Кога се разбудив сфатив дека сум се успала и дека ќе доцнам, поради што морав да патам до крај на денот. И џабе беше и 150 на автопат, и првите две кафиња во друштво кое вообичаено е многу добро, ама денес душа ми извади за доцнењето. Отидов на лекар да се договорам за операцијата на едно од децата која ни рекоа пред помалку од 2 недели дека е итна и ја планиравме за задутре, за на крај да излезе дека можеби и не треба да се прави, барем не веднаш. После консултации со двајца лекари попладнево - право на логопед, а таму ќотек ќе изедев зошто има регрес! Кај другото има влошување кај 'рбетот, а треба и операција на крајници кај и да е. О, деца!!! Понекогаш ми иде да ве пратам да се вратите од кај што сте дошле!!!
Се чувствувам некако ТОП, ак ме разбираш, а изгледам некако како тенк. И сега ќе спијам. Или малку попосле. Битно вечерва ќе спијам.
Утрово гравитацијата ме погоди, онаму каде нај ме заболува.. стапалата! Е, тоа е оној момент, кога се обидуваш да се исправиш после лошиот сон и по некоја логика босите нозе ти го допираат подот. И да, тоа е дел од физиката, што го учиме уште пред да ја научиме дефиницијата за физиката, но, се колнам дека за мене нема ништо по болно и нелогично од лепење на кожата врз паркетот во денови кога главата си ја чувствувам како шупливо дрво, со милиони ходници и едно ехо, што одекнува и се шири од и до секое ќоше. Е, во ваквите денови, се прашувам, како ќе беше доколку не постоеше гравитација и логиката „стапала врз под“ беше “де факто“ научна фантастика и јас, едноставно си лебдам низ собата, како пердув. Ќе го осетев ли тогаш ехото, како се шири од стапалата до големиот мозок, па ме удира во слепоочницата дур' да ми го тресне вратот од под кожата ?!? И дал’ воопшто ќе ми беше удобно да спијам без гравитацијата ?!?
Главоболично. Цел ден учам ама сега си отварам пивце MORT SUBITE со вкус на цреша и ми чуе. Утре испит. Работава диши - издиши. Ајде ќе ми мине.
Maldita desgraciada runacte mia dia, pudrete ratta de vecindat! Corre dijo la tortuga,atrévete dijo el cobarde, estoy de vuelta dijo un tipo que nunca fue a ninguna parte. Sálvame dijo el verdugo, sé que has sido tú dijo el culpable. No me grites dijo el sordo, hoy es jueves dijo el martes y tú no te perfumes con palabras para consolarme déjame sólo conmigo, con el íntimo enemigo que malvive de pensión en mi corazón, el receloso, el fugitivo, el más oscuro de los dos, el pariente pobre de la duda. El que nunca se desnuda si no me desnudo yo, el caprichoso, el orgulloso, el otro el cómplice traidor. http://www.youtube.com/watch?v=mJhv3fieNGg
Неубаво чувсто кога не знаеш ни сам да си опишеш точно како се чувствуваш. Хртс на риплеј од сабајле, до мене ајс кафе и чекам да ми дојде инспирација за неколку стиха. Онака солидно се чувствувам, песнава вика посакувам да бев посилен да ги разделам брановите, ако имав моќност да разделам бранови од несогласувања, омраза, злоба радо ќе го направев тоа и мразам неорганизираност и неодговорност . Ама луѓе, шта чеш, од се гледаат да извадат некој процент и мала мала ама заработувачка за себе, ненаситност !
Денес цел ден со измашани чувства. Од сабајле наспано и одморено, потоа расположено и весело, и на крајот на денот кога стигнав дома, како и секогаш, нервозно, бесно и разочарано.
освен што не сум наспана можам да кажам дека денешниот ден поради дождот многу ми беше досаден глуп и некако тежок.
