Вечерва како килимче, послано пред врата....па го газат, го тресат, го гмечат, кој како сака Јас Гоу Грл.....дозволив да се најдам во таква ситуација Епа си се мразам сама себе, што незнам да си се ценам
Кога животот ни носи среќа се насмевнуваме, кога ни нуди тага плачеме. Денешниот ден како и секој пред него воедно и секој што следи остава во срцето посебен белег, нешто што можам да кажам да денес се случи тоа. Го живеам секој миг како последен внесувам максимално зрак светлина како да нема утре, затоа дозволувам денес да се чуствувам возвишено за утре кога ќе паднам да знам дека денес преживеав. Денес иако не е посебен ден јас се чуствувам посебно
Тажна, полна со сомнежи , бесна , па , а ТОЈ што е причината за ова, не сака да разговара, да ми даде објаснување, едноставно не му е гајле. Па јас и некој што ми е подалечен да го видам ваков ќе го прашам што е, ќе поразговарам, ќе помогнам, а не пак на некој кој ти е животен сопатник.
Како намќор. Ама ако нешто не е во ред и не е во ред. Нема потреба од залажување и од смеење во слободно време. Значи нешто не чине, всушност, ништо не е како што треба. Постои ли нешто што е океј? Само не се смеј и не треси бош и ретро шеги, туку превземи нешто. Некој тоа го викат оптимизам, за мене е чиста глупост.
Се чувствував како во карантин се додека не се решив да пуштам корења подалеку од дома. Најдобро ќе се чувствував ако се решев да истрчам 3 километри. Но никако не се решив. Здравје, утре можеби ќе биде.
Ми се иде некаде на планина изолирана и се и сите кои ги познавам,нов стил,нова личност,нов идентитет и ништо не ми теба повеќе.Ама фактот што наместо на мојата замислена планина ќе одам на школо уште повеќе ме ужасува но ако немаш храброст за понатаму исто како да не постојш.
ете доживаеав и јас на овој први септември да не му давам некое значење убаво е онака расположена ќе биде убав денот не викам не
понижена од некој од кого не се надевав, ама ке му вратам во дупла мера за тоа сум сигурна, е па нека му ја мисли татината маза
