Измешано бе, буквално измешано! Доза на среќа и задоволство, љубов и омраза во минимални количини, незадоволна од себе поради неможноста да ги исполнам сите барања навремено и точно... Кога сето ова ќе стапи во реакција се добива продукт наречен солза на кој му треба катализатор за да почне да излегува во средината. Заклучок: денешните случувања за малку ќепредизвикаат солзи! Е тоа е моето измешано денешно чувствување!
Чкљ! Уф, прегрдо некако. Ми се спие. И ми се мочка. И ми се вика, да се издерам на цел глас. Премногу емоции во мене, премногу, не ги собира веќе. Долго време собирам во себе, никогаш вакво нешто не ми се случило и имам потреба да се оддалечам од се‘ и од сите, да бидам сама, да се извикам.... и да се вратам во нормала мирна како бајче.
Освен уморена и ненаспана ,изнервирана сум и гневна на една личност која после толку години не знае да се бори...И тоа ти било маж...Да ти**м мажот! ТАка,така,како ној,скри се,не треба да слушнеш што зборам јас,ама кога ти ќе сакаш да кажиш нешто,јас ќе си ги затнам ушите за тебе. Ако,ако,ќе помини се,после ќе се види кој бил во право...
неможам да се изразам точно ,чувствам се апсолутно ,осаменост ,радост,тага ,среќа ,толку сум збунета и среќна и осамена
Смирено, а сепак малку нервозно, некои небитни личности можат на глава уште од сабајле да ми се качат, ама џабе, јас одам над книга, а вие ако мислите дека го освовте моето внимание жал ми е, се лажите. Немам време, за вас. Се чувствувам и како да ќепукнам во секој момент, толку многу обврски, толкумалку време, ахх морам сериозно да се вратам во форма и да почнам се по ред да средувам, не може вака да седи се незавршено!
Тажно, депримирано...Ма не е фер бре, не е фер! Уште милион пати ќе речам, не е фер! Животот не е фер! Сакам да најдам трошка утеха, надеж дека ќе помине, дека статистиките лажат, дека се ќе биде добро...Дека тој спаѓа во тие 20-30 проценти...Не можам веќе, збудалев! Збудалев од се што читам на интернет, збудалев од барање на решение... Се молам се да излезе добро...И сите ми велат треба да сум позитивна, и сум позитивна, но човек сум бре, не можам да ги потиснам стравовите во мене...Се тресам и плачам...До кога вака? Не можам ве ќе, пукнав...
Глумам дека сум среќна но не сум. Нешто недостасува во целава моја приказна.......... http://www.youtube.com/watch?v=OxOgPbhybEg
Am I human, or am I dancer? Знам дека не треба вака да зборувам, ова не личи на мене, знам дека не треба да си играм, знам дека ништо не добивам со ова, знам дека можам само полошо да си направам Ама не можам!!! Ова денес што го почувствував беше нешто ново, нешто што ни самата не го препознавам. Толку сум лута, толку сум.... ах Зошто сум олку немоќна? Зошто олку немоќност и беспомошност? Во одредени денови големи парчиња паѓаат од мене, што еден ден цела ќе се распаднам. Што не поминало, па и ова ќе помине. Знам дека ќе помине, ама дали сакам? Колку пати само така поминало? Што добивам јас? Што сме ние? Едни кутри човечки битија со чувства коишто не можат да ги контролираат, и што патат од нив. Пак ќе кажам, кога ќе ми рече некој дека е среќен, не му верувам! Одбивав да си ги кажам овие зборови во себе, одбивав да ги пишам каде било, ама што ми вреди кога го знам исходот. По се изгледа најлесно им е на курвите. Секогаш на крај излегуваат среќни. А desperate fear flows through my blood...
Изморено! Оваа недела правам ако не повеќе од 5 теста! Едвај чекам да заврши ова..нема смисла секој ден да правиме тест и не еден туку по 2 или 3
Чуден ден денес. Не ни знаев дека е празник, а живеам толку долго тука. Игубена во простор и време. Не знам како да се справам со ваквите чувства. Не ни знам на кој да кажам како се осеќам. Можеби со тоа што ке напишам тука ќе ми биде полесно...
Како може да се чуваствувам на ваков убав ден. Најубаво, неопишливо. Денес го добив најголемото изненадување во животот, за што сум посебно среќна и почестена. Даде те сакам!