Чудно некако, замислено. Можеби направив грешка што избрзав за со него? Можеби и не. Кој знае? Сепак, се чувствувам некако тажно во моментов. Чувствувам како да не обрнува толку внимание како порано. Не знам, не знам. Времето ќе покаже..
Тежок ден беше и денес. Би сакала да пишам поинаку. Многу. Ама би сакала и работите да се одвиваат поинаку. Грда е реалноста. Се почесто си забегувам во фантазијата, а ни тоа не е на арно. Барем он да беше среден. А вака кај јас не сум ко што треба, па и него да го мислам, за него да се секирам. и уште повеќе од што мислам за себе. За него. Зошто бе животе, зошто си толку неправеден? Зошто не гледаш кој е чесен, кој се труди со својата пот да постигне нешто да го наградиш? Туку на сета мака, уште мака додаваш. На маката мака и пак мака.
Читам погоре, се осеќате чудно , не знаете какво е тоа чувство.. Па сега ви се придружувам јас .. Да ви опишам зошто се чувствувам вака : * Прво, ноќеска сум паднала од кревет, и утрово се разбудив наземја. * Второ, телефонот си го најдов во орманот за облека. Се чувствувам чудно, како да ме притиска нешто .. Да ме тера некој на нешто, а јас не сакам. Како да морам нешто да направам, а несакам, неможам ..
Отечена и троа бумбареста. ПМС, домашна супа, некој чкљ бенд на 103ка ми свири а ја абер немам од ништо. Онака, дупка. Ми се оди некаде на планина или кај деде во село. Да заспивам во јамболија и да гледам ѕвезди.
Добро е добро е. Станав рано, не ми се спие, се чувствувам наспана, инспирирана и со елан за учење! Се мавам на случајот одма.
Одлично..Ја чувствувам љубовта насекаде,оптимизмот,позитивната енергија. Spoiler Сигурно е до тоа што на моите им е годишнина,ко гулапчиња се
многу среќна и полна со позитивна енергија... толку среќа оддамна немам почувствувано. синоќа имав толку добра вечер, што устава ми се суши од самата помисла колку бело вино,а и пелинковац течеше низ мене. човекот што го сакам, моите блиски пријатели, музика, нешто за мезе, пиење и...беше таква вечер што ме натера да помислам колку сум среќна, а само кукам за некои безвезни работи што не ја прават суштината на животот. нека потрае само вака
пред нецела минута го отерав дечкому упм. многу ме нервирааааааааааат немоза да го поднесаааааааааааа , сака да појда вшума во моментов и да викааааа гласно да викааааееее уфффф дури од нервоза не ми идет да плача да се олесна
Искрено веќе фобија ќе добијам од соновиве, само што таму ме удри силината на повредата во целост и во афект изреков се‘ што почувствував. Моментално сум зафатена со амортизирање на болката за реалното обистинување на сценариото на јаве во рекорден рок, барање причини да сфатам, разберам дури и оправдам. После не знам колку вакви активности мислам дека ги трошам последните залихи енергија, ма следат пцовки доста ми е да сум креш дами! Понекогаш посакувам да сум тотално изолирана од секаков човечки контакт, без технологија, без социјализација барем привремено, може и перманентно во некоја далечна дивина каде ќе се грижам за некои животински животни сопатници и тие ќе се грижат за мене, дотолку ми е веќе прелиено и прекипено... Едноставно можев да бидам поштедена од тој податок кога и онака е веќе ирелевантно за големата слика, ама не, ок подобро да престанам да анализирам како и зошто и онака не е веќе главна проклетата мотивација и цел тој причинско-последичен склоп на вселенава кој како само успева во одреден миг абе и личност од минатото праисториско од палеозоик од не знам колкава километража и со милион обврски да ја прати во тајминг ака шпанско-турско-јужноамерикански само и само да биде што појачан интензитетот, пак серија пцовки ! Е, не можам веќе!
