Како се чувствувате денес?

Пааа....Ништо посебно.Како и секој ден,позитивно,срекно,расположено ))Едвај чекам да дојдат божикните празници

 

Me too

 

Имам внатрешен немир.
Многу внатрешен немир.
Не знам дали не си верувам себе или не им верувам на другите. Нешто е.

 

Дефокусирани мисливе ми се како кубистичка слика или како пајакови мрежи распослани по дрвја како шепотливо озборување. Јас па наивно сакам да ги ловам со мрежа за пеперуги и успешна сум во истото колку и пилиштарец во соодветни услови. И не влечам заклучоци како голем број луѓе кога ќе се уморат од размислување, кога ќе размислам јас не сум одморена од размислување, па така да никогаш не научив како е да се умориш од истото. Инаку имам многу активен љубовен живот на сон, последниве две ноќи се сонував во благо еротизирани сценарија со 2 различни машки персони, првиот непознат, иако за време на сонодејствието бев убедена дека добро го познавам, вториов го знам и дури успеав да го наречам со името на мојот бивши и да го пљуснам како вода фрлена од тераса гафов и да ја искинам како пајакова мрежа сексуљаво-романтичната атмосфера, дури и соновиве успевам да си ги самоминирам и тоа не може секој ...

Ме измачува некоја неизвесност околу некои настани врзани за овој месец, не успевам да го предвидам во целост текот на истите, иако имам направено што повеќе проектирани исходи, за кој и‘ да е лаки уан да си речам себеси - знаев! Знам дека знам повеќе отколку што сакам и тоа не ми било никогаш предност во животов...

 

Мрзливо. Фала богу живнав последниве неколку часа.

 

Се чуствувам многу за никаде. Имам некој внатрешен немир, ме стега левата страна не знам ме фака страв да не е срцето не знам. Ама нешто не ми е во ред. Можеби што утре треба да одам на едно место што не сакам баш да одам иако таму се е ок мене не ми е убаво не знам зошто така. Ми треба само да лежам и да се одморам, ама морам да одам. Инаку по цел дена на работа ми треба мир, сакам да сум сама на раат да си испијам едно кафе, да се релаксирам, без никој никој не сакам до мене. Се нешто ме гуши што знам што ми е. Имам потреба да се извикам или не знам што како внатре во мене да имам нешто што сака да излезе. Не знам што ми е некако сум бош ахххх ај ке биде се ок. како психа да ме фака не знам што ми е. Не сакам никој до мене, сакам сама да сум. Можеби ке земам одмор од работа да се одморам.


Истрескав се што имав не го читајте, не го читам ни јас ниту гледам дали нешто сум згрешила баш ми е гајле

 

Мрзливо

 

Катастрофа

 

Чувствувам одбивност од каква било театралност, од каков било пресврт кој би можел да ми го расипе моето кул расположение овој ден. Јас сум сосема океј, сакам само да избегам од мисли и сонови кои смрдат на влага и на нешто старо.
Бегам од стара хартија, бегам од мувлосаниот леб, оти сум алергична на пеницилин!

Се надевам дека овој период ќе ме поштеди од глупости, не сум расположена за нив, и дека ќе ме остави да се радувам на малите нешта оти моментално нешто големо и нема!

Него... кога пред некој час излегов од топлата када, мама ме покри со ќебенце, кое мирисаше на љубов и дом. Си замислував дека надвор има снежна бура, војна, омраза и гнев, војници на песимизмот, зли змии, изопачени мајмуни кои се катераат по оџаците на покривите, лебарки кои ги населуваат улиците... додека јас седам дома на топло и на сигурно, сместена сум во едно свето место заштитено од добрина и љубов, ја слушам тишината и звукот кој го создаваат чешелот и мојата коса и ме боли пи*ката за се!

 

Се чувствувам избетонирано. Као у лангета.
Ме боли секоја коска заедно со сите пропратни елементи. А и десната рака три дена по ред ми е попотечена за разлика од другачка и, левата.

Не за друго синоќа бев покриена со 2 прилично тешки ќебиња и најверојатно ова е нормална појава во зимскиот период.

 

Глупо ...незнам зошто

 

Изнервирана од човештвото. Но вобудено од една страна заради мојата изложба која ќе биде префрлена во Гевгелија https://www.facebook.com/events/252464721484016/ повелете посетете ја ако сте во близина..

 

Празнично сум расположена
Полна куќа луѓе, течат подготовките за слава, се шири мирис на пастрмка...
А јас покрај целата гунгула и задача за виткање салфетки и сервирање, ќе се обидам да читнам нешто и hopefully да станам рано сабајле и да одам на предавање.

 

Новогодишно расположена

 

Онака. Сепак во секој случај подобро од вчера.

 

Мрзливо и поспано.

 

Срцето ќе ми испрсне од градиве, ах само на арно нека е!
Иначе добро е, фала му на Бога.
Мамичка пак ќе оди на работа, целата е ќефови а јас сум уште повеќе, затоа што нема да ја гледам дома несредена, ненасмеана. Една година за човек кој што работел цел живот е убиствена во секоја смисла ако кога ќе дојде време таа не се облече и не ја земе ташната да замине и да работи.Се осеќаше непродуктивна (иако немаше потреба од такво нешто), сите за ситница и беа криви. Му дојде крајот и на тоа .
Тој е добар. Убав. Гугаме кога во живо,кога на телефон.
Прекрасен предпразничен период.
Време е да се потроши некој денар на украси и да си го подготвам домот за најубавите празници кои следуваат. Како кога бев мала и само скокав околу татко ми, додека тој ми ја красеше елката.
Среќа, ах што било тоа. Само нека потрае....

 

Убаво ама и не. Си имам мака што ме мачи долго време, и решив да ја тргнам веќе
Храбра сум