еве вака You're getting closer To pushing me off of life's little edge 'Cause I'm a loser And sooner or later you know I'll be dead You're getting closer You're holding the rope and I'm taking the fall 'Cause I'm a loser, I'm a loser, yeah. This is getting old. I can't break these chains that I hold My body's growing cold There's nothing left of this mind or my soul. Addiction needs a pacifier, the buzz of this poison is taking me higher. This will fall away, this will fall away. http://www.youtube.com/watch?v=2Ui_Q4qB ... re=related
Одморена, наспана и хиперактивна! Не се напив ни кафе откако станав, а веќе влегов во купатило за да го исчистам и да го направам цакум-пакум. Ме пукна некој филм уште рано посабајле, па се фатив за средствата и џогерот. И сега купатилото сјае! Убаво ми дојде ова како утринска гимнастика. И еве ме сега на форумов со сендвич и кафе пред мене Се спремам за напорното попладне - го навикнав веќе понеделнички.
исцрпено, јадев колку да имам нешто во стомак пиев кафе но и тоа некако не делува денеска на мене. Ме мрзи ужасно да идам денес на предавања али мора се :/ а и самата помисла дека почас ме чека учење за тој последниот смотан колоквиум ми се плака.
Растргната на сите страни, на 10 ума, не знам кој пат да го фатам а да не погрешам. Да се ризикува или не? Прашање е сега... ,,Најголем ризик е ништо да не се ризикува,, па затоа нека биде...нек се угоде
иако можеби некој друг денес на мое место ќе биде тажен, гневен, расположен за кавга, и лут на целиот свет за се и сешто, но не и јас, јас сум на некој начин изрод полн со позитивна енергија и ете ни денес нема да направам исклучок и ќе останам насмеана
Никако, тажно депресивно, само ми се спие, ми иди да си легнам и дури по неколку месеци да се разбудам, не знам оти вака, стварно веќе преку гла ми е од ова чувство.
Она кога треба да патуваш негде а не ти се патува.. и кога имаш да напишеш 43567890879827987239 домашни, постови за весник, да спремиш испит.. да спремаш куфер да усисаш а усисивачот ти се заебал.. ма све на све топ!
Умов на сите страни. Де си мислиш дека се ќе биде во ред, одма по 1 минута срцево ти се задрмува 200 на саат. Ме бива за режисер. Кои филмови, кои сценарија еј! Времето никакво како мене, еднаш ладно, еднаш топло. Ама гледам да си уживам во мојата розево-сино соба, со маска на лицето, и следно што ќе направам е ова : ќе земам да попреведам нешто, нешто да направам за да си ги оттргнам мислите. Се прашувам само, зошто животот е повеќе полн со лоши изненадувања, отколку со добри? А јас се молам да бидам позитивно изненадена.
