Глупаво,неупотребливо,изнемоштено,празна во душата,уморна од се,изгубив верба и во себе,и во тие околу мене. Сакам и јас како Ади да ги склопам очите и да се разбудам после неколку години и да ми каже некој сето тоа е само кошмар,се помина. Ми се зборува со некој.
Ел ќе си поплачиме (имам една комшика, не вика дојди ќе попрајме муабет, туку дојди да си поплачиме... значи морално е да се плачи ) Мене ме зезнаја, ќе чекам до сабајлешната визита... од еден булук доктори немаше никој време! Се чувствувам збунето, неизвесно, никакво веќе!!!
Интересно...Денес се соочувам со неизмерното човечко лицемерие од една страна, а срамежливоста и резерзвираноста од друга страна.Човечкиот род е премногу комплициран
Јас сум човек на кого времето премногу му влијае. Така да секоја промена за мене предизвикува вртоглавици и непријатно чувство. Исто така, и денес така се чувствувам. Потиштено и без енергија.
Е сега пак ме мачи друго чувство.Осеќам немир во себе,во градите,во душата.Што ли ќе е незнам,ама еве не поминува..
А цел ден спијам... малку ми фалеше на школо да заспијам, колку беше убаво и погодно за една дремка, со другарка ми ги спуштавме главите секој пат кога наставничката не не тераше да пишуваме...
Лепото моја лепотице најлепша лепотушко лепа и лепљива... љубавна моја љубјена, љупкаста љуљушкаста, док ме љубиш... и љубичаста! Тај е филмо!-што би рекол... Л и Љ. Љупкасто. Љуљушкасто.. а нај,нај...љубичасто. Лепотушкаво. Неко лепо биќе. Ego day we're having. Bottoms-up! -Како права љуба! Пак, за љуба да си, ти треба Љубен. Дал за лапензи, дал за кркензи... сррркккк! И се испи сето Л и сето Љ. Но, "љуба" е тоа. Чувството. А, без Љубен бидува, исто ко што и не бидува. Исто му се фаќа... мада, имаш една, ама вредна колизија таму негде. Измеѓу е. Мирно си е за мирно, а уствари раздорно, разорно, неко ружно... кафи-јав-касто,скакулесто. Као ја. Ти ствара луфта....У мозок. Ал црв еден.... Пффф! В гради ружа јас си имам. Цут, цути, разцутува. Се околу мене зазеленувааа! Мада, ко буфер зона ти е. Али, ружеста! Није ружна. Дабоме није. Не знаев дека е лошо, месечината да ти е таму горе над хоризонтот. Над главата. Пак, сите ѕвезди да се долу со тебе... И онда си имаш тренутак... .у кревет со ѕвездите. Јао! А, што је лепо. И ќе речеш, небо е ова по што газам јас! Могуче, могуче. Фифти-фифти. Можда, затоа сум у магла. А? Оно, да ти биле тоа облачиња бели ко пердувчиња. И имаш... „соништата на една љуба“- зилионити дел. По скали се качувавме ја и еднаш Љубен, сега неЉубен. Он, од домати тркалца прави, јас ленти од лепче интегрално... за гости се токмиме. Тука ни се. Му се де, ал ко да ни се... јас, помошник прва класа,разред секачи... и онда, лакт ми љуби бе. Лакт? Ал што го мислам, ал што го мислам по тој пољубац. Ах љубо, зубо едно ружнесто. Попушташ! И, ѕвездите се’ да ти знаеле. Маму им нивно. И онда мајка ти’ ти вика, а знаеш, можда сум грешка. Можда е саат пред тоа. Ма јел ти то мене зајебаваш?! И после не било така дека оној што последен се смее- се смее слатко. Туше мусју пусиќет! Ма, џаде да фатиш бре! Kill'em! Kill'em! А, шо фино е, Љуба. Мммм...
После не напишан колоквиум ......... можете да замислите како се чуствувам, па и за цела беља ме ставија на прва клупа и нииишто неможев да препишам уфффффф ..... нека помине оваа недела да се родам