Презадоволна од себе. Имав прекрасен ручек со најблиските, завршив многу работи, се некако почна да се средува, се надевам само вака позитивно ќе ми тера периодов. Се обновија и некои пријателства, цврстите пријателства ми станаа уште поцврсти и сум пресреќна за тоа.
Уморно ама преполно со случувања, ситуации, луѓе, состојби, онакви кругови радост околу очи имам. А не се подочњаци! И денес си ја гушкав мама особено. Кога беше денот на Мајките, јас бев на работа, па во оваа прилика сакам да и кажам - Мамо, без тебе јас немаше да бидам, да постојам, да чувствувам. Фала ти!
Не само денес, во последниве неколку дена, да речеме после 3ти навака, се чувствувам надвор од колосек, како надовр од сопствената кожа. Не се препознавам себе си. Помрзилва од обично, позаспана, неодговорна, без совест и свест. Редно време е да престанам да анализирам и да си ја воочувам грешката и да изнајдувам начини како да се воведам во ред, туку веќе еднаш ДА НАПРАВАМ НЕШТО! било што, макар да си ја средам собата, па за поголеми чекори, со време. Никогаш не сум била полута на себе, посамосвесна за своите идиотиштини. Никогаш не е доцна да почнам со нешто, било што, па макар и ако е 5 до 12. Можеби среќата ќе биде на моја страна, и со малку чудо од господа ќе биде се во ред. Јас искрено, ама најискрено се покаав и сум спрема да поправам се, сепак за мене се работи, а нема човек кој повеќе се сака од јас. Можеби звучам нарисоидно, но вистина е. Ах биди веќе еднаш како што треба, and stay like that.... http://www.youtube.com/watch?v=oUm4MHEeFCY
Си го имам одговорот! Јупи јеј-јупи-јај-јупи- ја-ја! (тука ќе запрам оти на лошо ме тера умот) ... мое и беше де да одговорам.Ама, нит беше моментот за решавање, нит ништо. Па си седев мирно у ќоше и си набљудував- ко и секоја умна-мудра коза. Емииии! Само од себе се реши.Тоа што беше да се разреши, е разрешено у главава. За другово, се’ си е токму. На место! Ко увек, впрочем... посилно од се’. Ама, мада си го имам одговоров... ради сериозни, екстремно опасни пречки у прием (антенава) ќе одложам за некое време подоцна. Знам дека не ќе се сменат стварите у оваа сиуација. А,, озбилно није ми недела,није ми месец,година ... некад чувството е ко није ми живот де, ама тоа е баш до месецов, годинава... стационирана ми се чини у една точка у мозоков. Не знам што е, ама толку е мирно и поспано ... ко шака бомбони шарени да сум си лапнала. Али, рибата смрди од главата. Јас од таму не смрдам,ама ја мирисам... Криза! Тоа е бе, уствари!Тоа е сличности. Се дешава. .. едино, у најлоша ситуација би било, она што само си се разреши у мојава глава, да стане ефективно и надвор од неа. Што, ако се прашувам јас, во моментов е и небииииитно! Безвредно! Има амин од мене, ако е мое да аминосувам-ќофтосувам.. оти ќофте глава е таа. Ама.... пак сме бре на тоа истото уствари. Криза! Ум блада! Антена расипана. Па, кој да ти знае уствари дал го имам одговорот. Го имам ли?! За сега се чини.... ај да преспијам неколку вечери па ќе видиме. Не, не сум добро. Ама понудава, поракава што ми стаса Е најдоброто до сега што ми има стасано од таму. А јас си молчев. Мудро. Оти не сум баш мудрец уствари у периодов. Мудроста е у тоа што знам дека није ми живот за сега Епа, Док, како што гледаш... лошо ми е. У магла сум. Ентузијазам ми фали за било што. Е, тоа е. Не ме ќејфи ништичко уствари. И.. кој ми беше одговорот уствари ти памтиш Е, тоа е де тоа ти велам.
никако.....ама баш никако.....јас имам толку за учење,а книга не сум фатила аман бе нека се забрани учењето со закон (а може и да се намали)
Јас сум доказ дека и многу одмор и шетање шкоди, и аналогно на тоа, се чуствувам уморно , со огромна доза на мрзливост која ме надвладеа, и иако имам само уште 90 минути да бидам цакум пакум- јас си дремам...