денс ми е никако.. некои работи што би требало сега баш да се во најдобар ред,кам мене се е испомешано глупави лујге што се мешат каде не им е место,за да мене ми уништат дел од животов.. лујге кои што не си живеат свој живот туку сакат да спречат другите да прават она што сакат,... онака жбунувачки да ми е во моте моменти.. анместо да ми е убаво тие ми прават вака да ми е тешко еден е господ
Се истровив со апчиња. Ништо не помага, на секои 4 часа различно апче пијам, џабе е. Лошо, многу лошо.
па се чуствувам незадоволно и безвредно,вчера коа бев на гинеколог ми кажаа дека на десен јајник имам дермоидна циста со што мора да ја вадам оперативно од коа ми го кажаа тоа ево 2 ден као ми пуче глава незадоволство и голем страв ,имам чуство као дечкоми да не ме разбира он вика не е сртрашно ама мене ми иде да си умрам од страв ,многу се разочарав со ова што ми кажаа имолам бог само да не паднм у некоја депресија,зашо он кој треба да ме ведри он само ајде ма тоа не е ништо,као ја ке бидам до тебе ништо не е ,,,а мене премногу ми е страв
Денот мириса на страст... Јас се чувствувам хорни и потпевнувам и се пакувам, Скопје пази се, море не, грешка, медооо, мечок мој, пази се златен, те сакам да, ама има да те шекнам денеска... Вечерва е само наша, пола година заедно, аххххх, виното и погледите ќе кажат се, после допуштам на допирите и бакнежите, на крај постелата нова што ја носам ќе ја растопиме под нас и станот ќе гори од љубов и сласт!
Тахикардично. Испив една огромна шолја кафе и срцево ќе ми излезе. А знам бре дека не треба да пијам толку, ама ај. Уште сум загрижена за мајка ми, знам дека е многу храбра жена, можеби најхрабрата што ја познавам, ама гледам дека веќе почнува да се разнишува. Ах бре...