се чувствувам емотивно празно,ми фали љубов во изобилие,ама за тоа треба двајца,јас како индивидуа му угодив само на мојот стомак-го наполнив со лубеница и дури се слеваше сокот од истата во исто време испраќаше и некои позитивни вибрации на комшијата сместен во мојата глава наречен мозок,ама ефектот е само моментален!сега пак се осеќам ништожно....
Осеќам дека сум во ПМС Ми се плачи,ми се вришти,а уште и ти ме нервираш! Стварно ми е преку глава се.
Чудно се чувствувам, во еден момент сум среќна за се што се случило, а во следниот, сум тажна зошто не може уште да се случува истото.Знам дека не треба да живеам во минатото и дека секогаш јас сум таа која си оди и не се врти назад за да види што останало таму, ама овој пат нешто ме влече натаму, само не знам дали е тоа за да ме врати или за да ме однесе во нешто слично?
мрзоволно и досадно..ОД прееска сум се замислила на некој глупави теми па се надевам ќе помине време или ќе се најде нешто друго интересно..
тука кај нас нема каде да се оди жешко е и нема никој чекам да помине жешкото за да излезам од сабајле седам сама у соба ама со фемина се забавувам интересно ми е инаку полудувам од досада
Jas denes se custvuvam odlicno, kako i sekogash no sum posrekna od bilo koj den , bidejki stanaav nov cleen na Femina Mnoguuuu ve sakam , se nadevam deka kje bidam tuka za se, a sekako i vie za mene .
Освен што тртка ми расте на мозокот, а ми се присакува да е бубуљица па да ја стиснам...чунќи, така ќе ми олесни на душата..... друго, и не знам - што да чувствувам - како да го чувствувам? Што е правилно, што не е?! И, не дека сакам да се замарам со тоа... не дека живеам за тоа и ради тоа, ама, да живеев во некое изолирано просторче од светов... пак, се’ што се случува да се случува(ше) таму некаде,далеку,далеку... во ред! Но, тука ми е. Сакаш-нејќеш ќе се подзасеќираш, засркнеш од туѓата пљунка, макар и шљакната во туѓ хранопровод... ....и така, чисто заради потребата да истераш правдина, каде секој гледа да фати кривина. Ама, јас сум си крива заради самата себе. ..пошто, од премногу трудење, јасно е дека кад-тад, а поскоро одма ќе се најдеш во трудност. Поскоро е дека ќе те отераат де. Ма би се отерала јас, самата себе во три лепе, пошто никако да ми се смени тоа програмот во мозокот - чурук-човештилак! Навистина не умеам со емоциите. Знам да ги чувствувам, знам да ги контролирам, ама не знам како да ги пренесам со толку фино празни зборови ко неко(ј)/и. Нека почувствува ако може... Еве ме! .... зрачам и зрачам... зррррр, бзррр, мзррр... Мислам и мислам, недостигам и недостига и така. Ах калимеро, ах! Речи - не ме бива!
Пред се - изморено. Ова беше многу долг и напорен ден за мене. Од друга страна се чувствувам и пријатно, после изедениот сладолед со другарка ми, споделениот муабет кој одамна чекаше и купените парталчиња. Го заокружувам денов со филм и пуканки. А утре - иста песна...