Малку даун поради тоа што денес, посебно помеѓу нас женските мислам дека почитта е изгубена. Не Денес, како само денес, туку и секој ден ме разбирате Што мислите вие? Почит? Посебно помеѓу блиски другарки?
Уморно ама среќно. Станав во 10,што се нема случено 1000 години,дека си легнувам во 6 Цело утро играв одбојка на плажа..
Среќно и исполнето. Полека сфаќам дека понекогаш премногу очекувам и барам. Сега сум релаксирана , јадам сладолед и си слушам музика со нозете во вис.
Чекам да капне, па да се откости од капење. : Да ми лизне конечно од душава и да се отруе! ...ил бар да се засркне! ...Да му се збогтиса од пелинот. Негов си е де, што сега?! Времево е умирачка. И тоа што се пресметува во минути, часови, денови... години, и тоа што ти ја спржува и таа трошка памет што ти останала во главата. Богами! Ако по ова сонце, и’ ти го минуваш патот во пешадија, или ако од сите страни сал од „мудреци“ си сардисан... тешко и таа трошка да ти останала без некој да ја налепи на прст ко сусамче и да ја скрцка со предни два зуба. Видено. И од лична... и од нелична мака си патам. Тоа е и маката де. хард-кор либерал-натура Ураган да ги собере и исплука меѓу ѕвездите на небоно. Тоа е.
bezveza se cuvstvuvam ... glupavo bez nekoja posebna pricina Bez nikakva volja, osameno, depresivno. Nonstop zadumana, se sekavam na nekoi momenti koi mi falat vikend e ne mi se izleguva ... i samo sakam da spijam da pomine veke ovoj glupav den i da se razbudam poraspolozena
Денов беше еден од посебните. Ми се случија толку многу работи, кои ми го променија животот. Имав многу работи да завршам, но сепак не сум уморна. Баш напротив, се чувствувам исполнета и задоволна од себе. Со еден збор, убаво.
