Како животот да ми се раскршил на илјада парчиња, а јас како тоа да не е мојот живот неможам ништо да направам.
Не за џабе рекле - КРАЈОТ ДЕЛОТО ГО КРАСИ!!!! Цел ден ми беше некако утепан, нервози, учење, ово, оно... Али на крајот се деси целата среќа наеднаш!!! Значи наааааааајхепи сум ама најнајнајнајнааааааааај знаев дека вака ќе биде, чекав и дочекав, уффффф, пресреќна сум, сите ве сакам!!!!
Екстра,пакувам куферите утре одам на планина малце да си прочистам белите дробови да ја допрам дивината и она мене ))
Денес не се чувствувам. А ни вчера ни, а ни многу време наназад. Ако имав срце, ќе беше скршено ваљда.
Каков и да е денот, една прегратка плус и те како знае да го дигне за некој цм, ма не сантим, за километри високо горе. Чувствувам како тоа да ми фали, во кого да се стуткам вечер. Во кучето, таа барем нуди неизмерна љубов мислам на него деновиве, се надевам дека е добар, дека се променил, за да не бидам јас таа што беше во право. Убаво ми е, така се чувствувам. Музика. Сонце, бои и музика.
Никако. Не ми се оди на работа. Има некој незгоден хејт у ваздуху Здодеано. Ми се оди некаде на престој без телефон, интернет, телевизор, радио и слични информативни бладала. Се зезам. Ми се смачува да читам платени усти како дрндаат лажги и опашки од истото. Да превртувам очи на сеопштите срања што се случуваат. Ми фали. Да. Со него сум посреќна и тоа е наједноставната вистина. Си признавам дека понекогаш социјалниве мрежи се една тешка измама. Си вадиш од себеси делови што можеби не треба. Идејност, емотивност. Еве и сега. Контрадикција, сосема. И се чувствувам изморено зошто многу пати наидувам на туѓите фрустрации и сакам некако да ги стишам, да ги претворам во некоја среќа. Но не можам. Луѓето се сами свои мазохисти и апропо тоа - така нека си потонат. Се чувствувам немо. Како Немо рибата, а и немо како риба воопшто.
Срекна сум, утрото разговарав со едно малечко дете и ептен ме расположи, веке два пати ме сретнува и ми ги поставува истите прашања душа мала
Имам страшен испад на емоции или да кажам размислувања, што во рок од 45 секунди напишав мислење во СДК... И не знам до кога и дали ќе престане ова ... Ама знам, дека ни до него, ни до никој не ми е дојдено и ич к*р не ме боли кој што мисли... Што значи чим ни до него не ми е, страшно се чувствувам. Опасно. А не сум ни во ПМС, тоа е тоа што ме плаши.
Срееееееееееќнооооооооооооо самоједката ми родииии имам 5 малииииииииии јеееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееееее