Депресивно. Монотоно. Пасивно. Залудно утнат ден. Утре мора да е подобро од денес и мора да превземам нешто за тоа....за себе си.
Малку ненаспана и со милион обврски врз глава, ама имам инспирација цела вреќа, па ја трошам на убави нешта. И тоа ме прави среќна!
Виновно...зато што цел ден ми беше планиран за учење а овио не седнав ич,се обидов ама се во мене ме тераше да станам и Госип грл да гледам
кога осеќаш дека ти паднал шеќерот, па, брзака лапнуваш лажица слатко, чоколадо или што годе - благо, а оно, шеќерот те удира директно во главата... Па, земаш вода, као,можеби вода ти треба- си дехидрирал... но не. Водата си клокоти во стомак, дури и ти се примочува, ииии, така непотребно... ама скроз, ти си го пуниш организмот со триста чуди, а се до едно и последно неваљали ствари за таа, некаква си,недефинирана ситуација. И, по оној хајлендерски момент на режење непотребни и со око невидливи х-ствари,оно, како муња дошло, како муња ошло - чувството и „светлината“... сиот ентузијазам и све остало, ама баш низ вода. Ко џоркање, само она... ко, остатокот од една не скроз завршена џорканица. Абе... стварно е немогуче да некому објасниш дека,не,немаш нешто подобро,ама па тоа не значи оти е најбољи Да се вадиш на муабет дека не се си пробал јок. Реално, само можеш да исчезнеш и што знам ,да смениш идентитет, број,живеалиште... да бараш да ти признаат статус на заштитен сведок ли, у случајот .. несреќно згаснати психофизички меѓучовечки поврзувања. Катастрофи. Што да речам.Саде катастрофи. Тоа тајмингот со сакам-не сакам, имам потреба - н емам потреба и сл.,никако да направи цак у исто време исто место. И онда, чуму се? Битно е, си кажа некој си,тотално не битен што нит си го приметил,нит имаш воља да го приметуваш,ама како да не го приметиш кога ти ремети мир,ред и дисциплина по толку глуп начин... лајковите ставени на фб-от мој, да си знам се, оти у негов муд се и песните и стварите, ете пример, он таа песна ја слуша и некако му е у тој стил, песната што ја си ја слушам Ју донт сеј. И сега, што да речам...Еј, 30 ќе пунам еј, бубуљицо ти заостаната у пубертетот пу јаз’к бре. Работава, ако не сум очигледен, дај да станам очеваден. Ох. Оно, се што не треба се случува, а упорно људи и чуди те убедуваат, оти ништо не се случува случајно,се е со некаква смисла, па и сам ќе почнеш да се убедуваш, оти нели, мора стварите да имаат бар некаков ред у хаосот,бар мал... мора да има смила нешто да ти крепи душа Ах,ти роду човечки,ах. Нек те носи вода,нек те испере за навека. цц