Oва ентузијазмот како ми спласнува, одеднаш. Се треснува од земја буквално,сосе мојава глава! Н е м о г у ч е! Битно од понеделник ќе вежбам јас. Хард кор,екстрим микс аеробик. не сум јас тачна. Не сум. И, ова можеш,амааа комотно да го рачунаш ко обид за самоубиство,жими се’! Сите симптоми на некој што не му се живее ги имам. У мисли ми е една рипка, една клета,клеета риииббааа! (се пее ова иначе) Озбилно сум била зависник од кафе, и не знам како да се откажам. Никаде нема центри за рехабилитација на зависници од кафе, а еве, осеќам ако не престанам и од тоа може да умрам,кад-тад Се некогаш ќе си умрам де, ама,ипак бе,ипак. Го биваше ли она бе во единаесет ипол вечерта,штурење низ туѓа куќа у потрага по кафе бе, мајќе ми ццц Не сум веќе ни за на гости. Не можам више,не можам.Ете така. Ох, и марс бил во лав. И, као, енергија сега ќе била по,по,поооо,по.. ќе било. Пфф. Баш енергично поспано се осеќам. Освен вчера. Или кога беше.. не ми текнува Ужас веќе, ни деновите не ги памтам. По ничему битен,затоа.Зааатоаа! Абе,од еден до друг ден заборавам. Сенилност. Ама тоа е оти,оти,отииии - не можам! Оти, ми фали тоа, зборењето. Тоа! ....многу!
Денеска не сум баш најдобро некако со другарка ми не се смеееме инаку сите други денови ни беа исполнети со смеа а денеска не баш толку многу се надевам утре ке имам поубав ден
После таква несоница,чудно но среќно и полна со енергија...Од што ли е? Од кока кола зеро ваљда,што ли тураат внатре!?
Изморено, ненаспано, кога станав во 7 часот за на работа ми се лошеше. Сега дремам на биро и едвај чекам да си одам дома да си прилегнам.
Искористено. Денес секој очекува нешто од тебе, а да не даде за возврат. Сакаат помош, сакаат пријателство, а своето скржаво го чуваат само за одредени личности, но не и за тебе. Го сакаат твоето време само за нив, себично, а своето тебе не ти го даваат. На крај, не ќе дадеш ни пријателство ни време, и се лутат. На крај, ти си кривиот. Епа доволно ме молзевте, ставам клуч. Отсега сама си играм на моја музика.
Изгорено , до сега пеглав , ама алишта , нема каде не си залепив рацете, како прв пат пегла да фаќам, абе што човек се родив така несмасничко , ама стварно сум си несмасничко кога треба да расипам, да скршам нешто абе прва сум, може и орден да ми дадат за несмасност