Како се чувствувате денес?

Недоспано

 

Никогаш позбунето .....

 

Денес грдо..ги расипав оценките..незнам што ми станува се надевам дека ова е само привремено и дека ќе се врати старата пинки која што си учеше редовно и поминуваше со сите 5ки и дека нема класната да ја прашува што и се случило,дали имала некој проблем....

 

Денот ми помина релативно добро, сега се спремам за в кревет. Чудно јас за викенд ова време во кревет ама ај, важно не легнав пред полноќ

 

Прекрасно

 

за нигде....многу ми е досадно,очиве ми паѓаат од што ми се спие,се прибрав вчера дома од на кафе во 01часот и станав сабајлево во 10 и нешто... а треба и да поучам малце...

 

Расположена за излегување

 

Главава цел ден ме боли, мрзливо се чувствувам, не ми се прави ништо

 

Онака,расположено,па никако.
И со крвав нос.

 

Како шишмиш. Се послепа сум со секој нов ден.
Можеби е време да си појдам по наочарите-леќите,м?
Ма,има време. Имам фора дур ослепам скроз.

 

Добро, фала на прашањето.
Со исклучок на преголемиот замор кој што го чувствувам

 

Веќе едно 15 сати кај што сум будна, може и 20 ќе се соберат дури си легнам, којзнае.
Не знам дал сме вчера, денес или утре. Може и се обденало, ама ни тоа не го знам. Пред очиве ми е темница мене.
Ми се темни од компјутеров и цела работа што ја сработив, а која не е повеќе од половина. Чашата не ми е полуполна, туку полупразна, и ми се темни и од очилава, ама мајке ми, уште тие да не беа, земјотресна мигрена ќе ме фатеше.
Очиве ми се ко филџани и ми доаѓа да си го измавам челово од кактусов.

Ама среќна сум

 

Добро сум, ќе бидам добро. Овој пат не дозволувам шокот да ме тресне од земја. Животот е таков каков што е, нема да дозволам да ме уништи, овој пат ме ојача, да ме ојача. И драг животецу мислам дека редно време е да ме поштедиш од сите грди сценарија, зарем не заслужувам ?? Доволно гледав и слушав за моите години. Те молам биди пољубезен со мене, заслужив !!!

 

Нервозно :/

 

Подобро од вчера, полошо од утре се надевам

 

Denes sum nenkako... Se custvuvam kako da mi e celiot svet propadna... Zalam no taka e... Poveketo od nas zenite denes se vo totalna "depresija" no sepak mislam deka e poradi vremeto... sto mislite vie?

 

за миг добро,потоа изморено и нервозно.

 

Многу релаксирано... конечно ми помина тензијата од овие неколку денови, се надевам доаѓаат убави денови

 

Прекрасно, се изнашетав денеска

 

Конфузно-тоа е вистинскиот збор што врти во мојот живот и не ме остава на мира.
Денес сфатив дека јас секогаш постапувам обратно.Во животот бев порведена од пријателки,па затоа барам пријателство но од друга страна јас имав љубов која може да се нарече вистинска.Три години треше нашата врска ,заедно пораснавме пред се бевме другари НАЈДОБРИ и имаше и мнооогу љубов.Она што од една страна ми недостасуваше ми го пружеше тој.Но мене никогаш не ми е доволно,јас секогаш го бирам потешкиот пат свесно или не.Затоа денес незнам што е правилно и што треба да напрам по кој пат да тргнам.Јас имав само 13 години кога за прв пат некој влезе во мојот живот .На тие години секој мисли дека светот е бајка и дека има принц на бел коњ што во многу малку случаеви се потврдува ,но кај мене беше така.Тој ме сакаше повеке од се ,беше спремен се да направи за мене и јас го сакав ,се чувстував сигурно покај него...се додека не ми го поматија умот.Сите повозраси почнаа да ми зборувааат дека јас сум сега во најубавите години дека треба да уживам да го живеам животот како сите девојчиња зошто они како мене завршувале со свадна на 16 и се каеле цел живот.Јас бев свесна дека тоа не беше така па ние не бевме боопшто сериозни како што сите тоа го мислеа ,јас ја имав целата слобода на светот и тој исто но воедно имав и совршено пријателско и љубов.Со текот на времето јас пораснав почнав да излегувам и видов дека има и други освен него.Наспами оној период во тие години која сакаш да пробаш се ,јас чувствував дека тоа што ми го зборуваа повозрасните станува се по точно.Се окажав од него.Зошто за да бидам слободна да се забаувам да искусам нови нешта,да имам авантури.Мојата голема љубов ја оставив за оти површниски минливи работи.Повеќе не бев сигурна дали сум вљубена ... знам дека на крајот од денот никој од овие минливи рабори нема да дојде и да ми каже јас секогаш ќе сум до тебе не грижи се знам дека за тоа самата сум крива но јас допуштив другите да имаат големо влијание врз мене и да ми создата една слика една патека по која јас треба да се движам ,можеби на моменти слиакта изгледаше забвана но не и вистинска .. вистинското го отфрлив го фрлив во ѓуре и сега се мачам да сфатам што јас навистина сакам ??? Знмам дека и ако ја направам таа слика дел од мојо живот на крајот пак ке треба да се вратам на она вистиснкото ,но дали ке е сеуште на истото место ? Секако дека не.Тогаш ке сфатам што навистина вредело,а пак ако продолжам да живеам "сериозно "ќе ги испуштам најубавите години....Велеат прави го она што го чувствуваш но што ако не знаеш што чувствуваш ?Навистина неможам повеќе да ја поднесам оваа војна во мојата глава..