Моето убаво именце коe многу си го сакам сум го добила по баба ми, но со мали измени во некоја буква за да биде помодерно.
Па долга приказна, мајките на моите баба и дедо ( на татко ми родителите) се викале и двете Македонка. И ајде јас кога сум се родила вечерта кога славеле кумовите рекле ајде да се договориме за името на девојчето. И тогаш родителите на татко ми се изјасниле дека сакаат да се викам Македонка. И благодарение на родителите на мајка ми особено на баба ми го имам моето име денес. Таа рекла дека покрај 2 живи баби ќе ме крстат по името на починати. Рекла таа дека добро ќе биде да ме крстат по името на сваќата на баба ми , на мајката на тато. И таа и рекла браво ма сваќе како ти текна и така паднал деалот
Желба на мајка ми. Кога била на моја возраст, имала другарка со моето име, и многу и се допаднало. Си рекла ама имам женско дете така ке се вика. И ете така бидна
Од најголемиот инает во градот мојата ми кума,никој несакал така да се викам како што се викам ама оваа инает невиден ко магаре на мост!!!
na prijatelska baza na tatko mi drugar mu imal sin go krstile isto kako sto i mene pokasno koga sum se rodil