По желба на сестра ми. Сега знам да се нашалам дека тоа е единствдната добра работа што ја направила за мене
Мајка ми го сакала тоа име и во тоа време многу било популарно на екс ју просторите. Додуша и денес е често кај нас, во Србија, Црна Гора....а сум требала да се викам Сања.
Како мала имево ич не си го сакав. Тато ми има кажано дека кога сум се родила, не било толку многу често. Сега е почесто. Понатака ептен си го засакав. По мајката на татко ми сум крстена и многу личам на неа. Втора опција им била Фанија да се викам. Искрено, фала им што не ме крстиле така. Спојлер кога ќе размислам, уникатно име е Фанија некако, не познавам никој што се вика така
По девојачкото презиме на мајка ми. Како мала ич не си го сакав името, сега знам дека имам убаво ретко име во Македонија бидејќи е српско ама си го сакам. Кога и да треба да се претставам како се викам имам чувство дека го шепотам името (траума од детството)