Знаеле дека ке сум женско, па на мајка ми голема желба и било да се викам Ванеса (по некоја шпанска глумица). Ама, родена сум на Св. Атанасиј, и се викам Анастасија. ..Инаку ги имало следниве имиња: -Кај стариот кум: Моника, Сара, Анастасија. -Кај младиот: Клара, Симона, Кристина.
Старата кума сакала Ана да се викам.Но во последен момент младата кума кажала дека ќе се викам Ангела.Првите две букви од името на баба ми,вторите две од името на дедо ми и третите две од презимето.
По дедо ми би требало да се викам Љубомир. А, од кога сум се родила се мислеле помеѓу повеќе имиња, Михаела,Гала,Катја..
Да сум се родела машко ќе ме крстеле Благоја на некој вујко/стрико на татко ми кој починал млад. А за девојче мајка ми требала да си избере име. Ама ниту сум се родила машко, ниту имам име по желба на мајка ми. Во болница, додека лежела мајка ми, дошло синчето на цимерката нејзина во соба да го види сестричето, но, ме видело мене (дента родена и тогаш прв пат донесена во соба кај мајка ми) и рекло: Леле мамо Наде е многу убавоо бебе кога ќе си го земеме дома. Му објасниле дека јас не сум му сестричка ама секое идење прашувало за бебето Наде. Па на мајка ми и татко ми им било глупо да ми менуваат име, бидејќи веќе сум го добила името - Наде. Иначе ова детенцево кое патем имало 3-4 годинки, додека мајката негова била бремена викало дека сака сестричка и да се вика Наде. Ама свекрва и сакала внуката по нејзе да се вика и точка, не дозволувала да се спомне друго име. Сирото детенце кој знае колку му го скршиле филмот...
Мислам дека би ме крстиле Благојче по покојниот дедо. А како девојче татко ми сакал Мила или ЗОРАНА Ама не добив ни едно од двете имиња
На мајка ми докторката и погодила дека сум женско а инаку ке сум се викала Кети Сара или Анастасија а се викам Ана Мариа..