Зa мaшки имињa не знaм, вaљдa знaеле декa ке бидaм женскo, aмa знaм декa мaјкa ми сaкaлa дa се викaм Елеoнoрa, aмa ете не се викaм тaкa зaштo нa тaткo ми не му се свиѓaлo.
По бабами Дафина требало, ќе препатев цел живот Среќа малото кумче инсистирало да ме крстат по неговата симпатија од градинка, и ете добро е
Мајка ми сакала Рената да се викам.Иууу, грдо ми е името.Фала Богу што не се викам така. Или Александра по дедо ми.Ама предвреме сум се родила па после на никој не му било гајле како ќе се викам, битно било бебето да остане живо. Татко ми ме крстил сосем трето, така ме сонувал, а името ми е ретко и старско. Сепак одсекогаш ми беше желба да се викам Александра ептен ми е при срце имево ради дедо ми иако секоја втора се вика така.
Босилка, оти бабето запнало или по мене ќе се крсти првата внука или ќе се умира. Среќа ништо од името на крајот не испаднало, ми дале полично малку.
Како што се викам сега. Секоја чест на мојот креативен татко. Од секогаш знаел човекот да одбере ретчко и убаво име и за мене и за брачеда ми и брат ми.
Моите никогаш ми немаат споменато како ке сум се викала , ако сум била машко можеби никогаш и не помислиле дека ке бидам машко.Ама знам затоа кои имиња биле потенцијалните Лидија,Анита,Ана Марија.Не се викам од овие имиња
