Карлос Руиз Зафон

Карлос Руиз Зафон, шпански автор, е роден во Бареселона во 1964 година. Кариерата ја почнал пишувајќи книги за млади и за таа работа добил многу награди и признанија. Од 1994 до 2006 година живеел во Лос Анџелес и, паралелно со пишување на книги, пишувал и сценарија во Холивуд. Од 2006 пак живее во Барселона.
Својата кариера ја започнал со Принцот на маглата за кој ја добил наградата Edebe за најдобар младинско-возрасен роман. Следната година го објавува вториот роман, Полноќна палата, а веднаш по него, во 1995, и третиот младинско-возрасен роман, Септемвриски светлини. Овие три негови романи спаѓаат во Трилогија на маглата, независни приказни обединети во серијал од три книги кои се поврзани со мотивите море, светлина и темнина, сеништа и тајни. Четири години по објавувањето на третиот роман, го објавува четвртиот и (засега) последен младинско-возрасен роман, Марина во 1999 година, роман за кој самиот вели дека „од сите книги кои ги објавив откако се обидов, во 1992 година, во чудната професија романописец, Марина ми е една од најомилените.“ Тоа е можеби затоа што додека го пишувал истиот во периодот од 1996 до 1997 година, засекогаш се збогувал и оставил некој дел од него засекогаш заробен во книгата, како што вели самиот тој.
Својот прв роман за возрасни, Сенка на ветрот, го напишал во 2001 година и наидел на многу меѓународни признанија и пофалби од критичарите ширум светот и стана еден од најчитаните романи во последните неколку години на шпанската е европската книжевност.
По неколку години, Зафон го објави и вториот роман за возрасни, своевидно продолжение на Сенка на ветрот, Играта на Ангелот, кој исто така доживеа голем успех и го потврди значајното место на Зафон во книжевноста.
Овие шест негови дела се преведени на македонски јазик во издание на Матица.
Во ноември 2011, Карлос Руиз Зафон го издаде и третото продолжение кое не води во Гробиштата на заборавените книги, Затвореникот на небото кое се уште не ни е достапно на македонски јазик.

Имате прочитано некое дело на Зафон? Ви се допаѓа или не?
Јас ја прочитав Сенка на ветрот, Марина и ја привршувам Играта на Ангелот, а си ја набавиви и Трилогијата на маглата. Воодушевена сум од неговите дела.

 

Зошто јас мислам цело време дека има тема за него Јас коментирав за делата негови некаде ама дали беше баш за некое од делата или за него, не знам, како и да е ќе си кажам пак.
Карлоз ми е омилен автор.
Прво ја прочитав Играта на ангелот, значи толку големо дело да го прочитам за толку кратко време не ми се имаше случено.Магично.Прекрасна книга.Потоа ја добив на поклон и Сенка на ветрот ја читав едно по друго двапати затоа што не можев да ја оставам, ги имам препрочитано заедно со Марина по неколку пати.
Толку добро ги опишува ликовите, толку му се целосни што добиваш впечаток како секој лик да го познаваш лично, како ти да си дел од приказната и да ја доживуваш секоја емоција на ликовите.
Неговиот стил на пишување често го споредувам со оној на Маркез, долги приказни, многу детали, многу ликови...како и да е прекрасни дела имаат и двајцата автори.
Јас лично немам зборови за да кажам колку сум воодушевена од н еговите книги...инзвонредни и единствени се.
Единствено Септемвриски светлини ми остана непрочитана, ама секако планирам да ги набавам сите за домашната библиотека па ќе ја прочитам и неа.

 

Кога се плашев од тоа да започнам со читање на тешка литература, а љубовните романчиња ми здосадија, посегнав по Зафон. И во ниту еден момент не почуствував како само залудно си го губам времето. Напротив, по само една прочитана книга, ми прирасна за срце. Толку многу што бев решена да ги прочитам сите негови, останати дела. Во 2011година, малку потешко ми беа на дофат неговите романи, но за среќа во локалната библиотека набрзо ги донесоа и останатите дела. Прва книга што ја прочитав, а воедно и моја најдрага, е Марина. Сум прочитала далеку подобри приказни од неа, но во неа има нешто посебно и магично, што не се наоѓа така лесно на друго место. Традиционално, ја препрочитувам секоја година и одново и одново наоѓам детали кои што сум ги пропуштила, цитати кои не сум ги запишала, ја доживувам поразлично секој нов пат. Следуваше триологијата на маглата. Принцот на маглата, Полноќна палата и Септемвриски светлини. Делумно сум разочарана од втората, не знам зошто, приказната не ми е на ниво на Зафон. Затоа пак од триологијата за гробиштата на заборавените книги сум фасцинирана. Must read!

• Океанот на времето, порано или подоцна, ни ги враќа сеќавањата што сме ги закопале во него. - Марина
  
  Понекогаш вистинските работи се случуваат само во фантазијата. Се сеќаваме само на тоа што не се случило никогаш. - Марина
  
  Парите не се важни, освен ако немаш пари. - Марина
  
  Времето не не прави помудри, туку само поголеми страшливци. - Марина
  
  Забавата е како опиум: не издига од бедата и болката, иако само за кратко. - Принцот на маглата
  
  За жалење поради грешките направени во минатото, иднината ни носи повеќе време отколку што е потребно. - Полноќна палата
  
  Човек не треба да си го губи времето обидувајќи се да го измени светот, доволно тешко е тоа што се обидува да избегне светот да го измени него. - Септемвриски светлини
  
  Оделото сепак го прави човекот; тоа е тажната вистина на ова несреќно време. - Сенка на ветрот
  
  Чудно е како ги осудуваме другите, а не забележуваме колку е кутар нашиот презир додека не заминат, додека не ни ги земат. А, ни ги земаат зошто никогаш не биле наши. - Сенка на ветрот
  
  Има разочарувања, кои му служат на чест на оној, кој ги предизвикува. - Сенка на ветрот
  
  Тајната вреди толку колку што вредат оние од кои треба да биде чувана. - Сенка на ветрот
  
  Познато е дека на највискоите степени на кретенизмот недостигот на идеи се надоместува со вишок на идеологија. - Играта на ангелот
  
  Добриот лажго знае дека најефикасната лага секогаш е вистината од која е изваден клучниот дел. - Заточеник на небото

 

Зафон е еден од моите омилени писатели, го обожавам неговиот стил на пишување, тој стил на книги најмногу ги сакам. Кој сака мистерија, неочекуван пресврти, моменти исполнети со страв, љубов, тага, болка, а некогаш и горчина и гнев кои ги терат луѓето да прават работи кои некомуне одат во полза, а некој се насладува на сето тоа нека повели слободно, што и да одбере нема да згреши!

 

Еден од моите омилени автори
Ги имам прочитано Принцот на маглата,Марина и Полноќна палата,воодушевена сум.Страниците сами се вртат,романи кои се читаат во еден здив...
Следни за читање:Сенката на ветрот,Играта на ангелот и Заточеник на небото

 

За овој автор?
Нема тука шо како...само му симнувам капа ето

 

Ги имам прочитано сите негови дела , во рекордно време. Ме остави со збогатена фантазија ,некако соживеана со трилогијата Гробиштата на заборавените книги и со желба за уште.
Апсолутно мој тип на писател ,секоја реченица што ја има напишано како да би ја напишала и јас ,ете до толку се пронајдов во неговиот стил. Суптилна и неверојатно интелигентна смисла за хумор ,особено искажана преку ликот на Фермин ( кој ,кога би постоел во реалниов свет би ми бил најдобар пријател и ,впрочем ,своевиден идол).

Секоја чест за Зафон ,очекувам само дека ќе продолжи да ни ги збогатува животите со неговите дела!

 

Отсекогаш сум сакала да читам научно фантастични книги, пред некое почнав да читав љубовни романи на интернет. Книгата Марина ми ја подарија за роденден пред 2 недели. Веднаш почнав да ја читам, не можев да издржам да не ја разкажам на мајка ми, знаејки дека само така ке ја уништам во нејзините очи. Едноставно беше единствената книга од се бев фасцинирала толку многу...Описот на преубавите згради, мислите на Оскар, едноствни но сепак мудри поговорки. Марина едноставно неможе да се класифицира во ниедна од категориите на книги не е драма ниту пак целосна научна фантастика има мистерија и помалку љубов. И после 1 недела сеуште сцените ми ги обземаат мислите во главата. Немам зборови да го објаснам чуството во себе ...како да сум заљубена и чуствувам пеперутки во стомакот но кон книгата. Како да ми дозволи да погледнам во нов непознат свет (освен фактот дека се случува во 70 десетите) едноставно кажувам WOW

 

Омилен автор ми е
Ги имам прочитано сите книги од него што ги има во библиотеката. Омилена ми е „Сенка на ветрот“, секогаш ќе ми остане под кожа.

 

Samo sto ja poracav "Senka na vetrot" od Zafon, od Matica, po mislite koi gi imam citano od negovite knigi, cuvstvuvam deka ke imam uste eden omilen pisatel.

 

Еден од моите омилени автори, вистински мајстор. Романите му се врвни, сите до еден, кога ќе се земе книгата во раце не се испушта, создава желба страниците да се вртат и вртат, да се конзумира на големо.

 

Ми фали уште Лавиринт на духови од Зафон. Дали ја има како цела книга или е во 2 дела само издадена? Ко да ја видов во книжара цела, голема ми се виде, а од Матица сакав да порачам ама само првиот дел го има.

 

Тука го има вториот дел
https://kupikniga.mk/product/lavirint-na-duhovit-2/

 

@jok фала

 

Мене уште не ми се верува. Маестрални дела ни остави.
Нека почива во мир.

 

Ауу и јас сега прочитав. Нека почива во мир.

 

Нека почива во мир баш ми е жал.
Што убави книги имаше, сега нема повеќе од него нови книги

 

Нека почива во мир, баш сега прочитав имал колоректален канцер