Леле какво уживање, доколку ми се пие кафе не ми претставува проблем и сама да го испијам, дури тоа ми е некако еден од најубавите моменти, кафенцето пред мене, дали сум пред компјутер, дали со книга без разлика дали учам или слободна литература, дали сама на тераса, мераци мххх.
Јас сум голема кафеџика. Обожавам да пијам кафе и сама и со друштво. Турско поретко, кога имам за учење, а секојдневно пијам нескафе дали ладно,топло,матено,нематено, сите ми се убави
Еден од најопуштените моменти ми е оној кога со шољата турско седнувам пред компјутер рано на работа или попладне дома со второто турско и некој добар роман за читање.Тука е и неделата од сабајле додека сите спијат јас уживам во вкусот и мирисот на утринско турско и книгата се разбираНикогаш не ми пречело сама да си пијам кафе напротив така си се ралаксирам и самата помисла :Сега ќе си сварам кафенце ме опушта
Ретко пијам кафе од останати причини, но кога пријам преферирам да пијам сама зошто кога сум во друштво некако „ме брзаат“ и слично.
Јас неможам без кафе...Прво нешто што помислувам кога ќе станам е кафе. Не ми е важно дали го пијам сама или во друштво. Иако понекогаш преферирам да го пијам сама. Кога сум во Македонија обично го пијам сама, само по дома. Неколку пати ми се има случено да посакам да се напијам кафе во некое кафуле сама без друштво, онака да си ја прочистам душичката од празни муабети. Не дека не сум пронашла друштво (реално секогаш има некој за на кафе овде) туку едноставно понекогаш не ми е до разговор, па дури и ме мрзи да зборам. Или пак посакувам да сретнам некоја нова непозната личност. Ама секогаш кога ќе седнам сама завршувало со прашањето од некој познат што случајно се нашол таму...-Што вака сама?...Кое ужасно ми оди на нерв. Знам дека последниот пат на еден другар му реков ...Еве се скарав со цел свет... Навистина имаме глупава навика ко да мора кафе да се пие во град само во друштво. Ако не пиеш во друштво, автоматски си антисоцијален или си во депресија, друга варјанта нема. Додека во светот кога си сам значи и дека си целосно отворен за нови познанства. Можеби кога би ја ставиле и оваа опција во предвид би биле многу по исполнети, среќни и со отворени и искрени пријателства. А не пријателства градени врз основа на потреба или очекувања кои се повеќе и повеќе се присутни во Македонија.
Pijam sama i poretko vo drustvo.Uzivam vo migovite koga go varam,si sednuvam pred tv ili na net,se opustam,go pustam mozokot na pasenje...kuliram i si srkam
Najubav moment koga ke si svaram kafe sednuvam pred kompjuter tivka muzika nikoj ne me zamara so glupavi prasanja..
Секако ми е убаво,ама па и не ми смета да се напијам сама,како што им смета на некои,па ќе те молат за друштво,и да бидам искрена ми годи повеќе сама да си се напијам едно јако и горко кафенце и да се опуштам покрај Тв или интернет
Не ми е воопшто проблем да се напијам кафе сама и тоа не мислам на тоа дома сама да го пијам кафето. Ми се погодувало на пауза да излезам сама да си пијам кафе, да седнам некаде сама... Не ми е непријатно, баш ми е ок, си бркам работа, си разгледувам наоколу, си анализирам луѓе, чепкам по интернет... Исто така најчесто додека чекам другарка, бидејќи сум секогаш порано пристигната од договореното, а тие секогаш доцнам си седнувам, си нарачувам и ги чекам. Па нема сеа да стојам пред кафич само за да не ме оговараат дека седам сама или дека било срамота... Ич не ми чуе за тоа... До сега не ми се случило да отидам од чиста мира сама да искочам у град кафе да пијам, ако добијам таква желба ќе отидам. Не се замарам што ќе кажеле луѓето и такви глупоштини, ако ми се искача, а немам со кој ќе идам сама, кучето ќе си го земам и ќе седнам ќе си пијам кафе, ако ми се пријаде ќе јадам сама и што е тука спорно? Не ги сфаќам луѓето што толку се потресуваат со овие работи, имам една другарка ни до продавница по леб не иде сама, глупо и било сама да оди, без придружба никако...
Не сум некоја голема кафеџика... Пијам кафе по потреба кога јас чуствувам дека ми е потребно за организмот.... Не ми е проблем никогаш да седнам сама и да испијам едно кафе на раат, дали во домашни или пак надворешни услови. Напротив некогаш се чуствувам многу убаво и мирно кога седам сама и пијам кафе... така размислувам се опуштам и најчесто буричкам низ телефонот, четам со луѓе и си пијам кафе на раат. Си се ослободувам психички ... најслаткото кафе би ми било во рани утрински часови ..некаде сама покрај светлината на сонцето и убав весник, добра мисла...прекрасен вкус и сум спремна за дадените обврски. Најпрекрасен и најнеизбешен дел е во тоа да ги наполниш сопствените батерии со доза позитива и утринско кафе за да продолжеш со турболенцијата низ денот.
