Кога другарка ти ти ја носи облеката!?

Уште на почетокот имам разграничено дека нема да давам мои парчиња облека, ниту ке барам од другарки.

Не ми бараат облека, ниту барам облека.
Тоа за мене е многу ниско ниво.
Родителите се трудат да ти угодат, да ти овозможат колку што можат, работат за ни биде купено, доаѓаат капнати од работа и последниот денар го даваат за нас, а ние да ги смалиме колку зрно грашок , а успат и да ги навредиме со тоа што туѓото ке го цениме повеќе отколку своето .

И што ако по некое време се скарам со таа некоја си другарка?
Не сакам низ цел град да ме бие глас дека сум носела нечија облека, тоа е веќе дно дна.

Колку што можат да ми овозможат моите - толку ке носам.
И да е малку, бар ќе знам мое е, нема да се потресувам ако го испрљам, несакајќи го расцепам..

 

Секогаш си позајмуваме...Во друштвото сме така таа широчина, само имаме едно послабичко и поситно со нема не..инаку со другите сме под еднакво, си мењаме али скако си враќаме по излегување..

 

Се согласувам со тебе а и некои парчија толку многу си ги сакам што и кога ке ми остарат сеуште си ги чувам во плакар замисли некој нешто да ти оштети ке ти биде ли сеедно ?

 

Јас воопшто не практикувам да позајмувам работи од другарки посебно облека.. евентуално може да се случи да позајмам на некој ама нешто како менѓушки или каиш ( ама ретко пошто мене накиотот ми е светост ) Плус и некако сите другарки сме различна големина и стил така да немам некој проблем.. И најмалце што сакам е да ми зимаат од шминките така да им кажувам дека имам осетлива кожа и не можам да давам..
Имав порано една другарка што нмаше осет да врати нешто и доаѓав у ситуација да бидам досадна за мои работи ама веќе не и позајмувам ништо.. И како што пиша некој погоре да не се замарам дали нешто ке исфлекам и слично

 

Јас не давам и не земам облека ниту пак накит. Што имам тоа си носам и тоа им го имам кажано на сите што ми побарале. Така 1 год на одмор братучедка ми постојано ми бараше нешто откако и дадов едно фустанче и и кажав дека веќе не давам

 

мразам да давам и зимам облека од некого па нека биде и најдобрата другарка.мислам дека тука не се работи за тоа дали сме иста големина ширина или пак дали знаеме да ги чуваме работите што не се наши. едноставно не сакам да делам облека со никого. и не ги разбирам девојките што се срамат да им кажат на другарките дека не сакаат да им даваат облека повеќе. зошто ЈАС да се срамам ако ПРВО: таа се фали наоколу со мојата нова облека како да е нејзина, ВТОРО: не внимава да ја врати во иста состојба во која ја земала и ТРЕТО: се навикнува до толку на тоа позајмување што не ни чувствува потреба дека треба да праша кога ке земе нешто едноставно го зима и не го враќа со месеци.
ми се случило да земам еднаш-два пати од што стварно сум морала, но сум сфатила дека ме бие малер кога зимам работи без разлика дали е облека или нешто друго.цело време мислам да не го оштетам и на крај биднува пак некоја белја .

 

Облека до сега сум појземила само хеланки друго ништо и исто ми е ако ја ности сепак ја врати како што и дадов..

 

А лоша навика е мењавање облека со другарки
Кога бев средно многу менував облека со другарките . едната од нив дури ја присвојуваше и после Амин за да ја врати ...
Кога ке позајмев Чекав месеци за да ми се врати зашо глупава бев сама да ја побарам , со друга другарака сменив маиЧка после тоа јас се осипав цела и закаЧив алергија до ден денес ја имам
И Сега не благодарам ни давам ни барам
Криво ми е за некои парЧинња облека што скапо сум ги платила а никогаш назад не ги добив ама ако нека е

 

Никогаш не сум сакала да менувам облека, но понекогаш кога неможам ептен да одбијам ќе дадам.
Досега ништо не ми уништиле па за понатаму ќе видиме

 

Јас никогаш ни сум давала ниту пак сум зимала облека од некоја моја другарка прво страм ми е да барам а и јас си имам своја облека за носење колку имам толку второ можеби несакајки ке ја расипам или сл.или пак таа ја скинала а не забележала и кога ке и ја вратам ке помисли дека јас сум ја скинала и така да си го носам тоа што е мое и нешто позајмувам од сестра ми

 

паа имам некогаш накит позајмено и другарка ми од мене има , пример ако ми требало за на свадба или нешто на некоја веселба a сум немала накит што би ми одговарал па таа ми позајмила или јас неа а облека НЕ!

ни таа мене ми побарала ни јас неа

 

речиси ги прочитав половина од мислењата од оваа тема и останав со отворена уста како неможете да им кажете да сум на ваше место кога следниот пат ке дојде кај мене ке и кажам дојди седни да видиме што има ново на фемина и ке ја оворите оваа тема почнете да читате од почеток сигурно ке се оронајде во некоја реченица и ке се застрами а ако од тоа не се застрами значи е претерано безобразна и треба искрено да разговарате со неа Послушајте го мојот совет

 

Некако не ми звучи најубаво тоа со позајмувањето јас сум против тоа не сакам да земам од други ама не сакам ни да ја делам мојата облека со другарките незнам некако немозам да бидам мирна ме гризе совеста кога гледам дека некој ја носи мојата облека сепак моите родители работат за да ми овозмозат на мене и сега некој трет да ми ги носи алиштата некако ми е неприфатлво недај бозе да ми го оштети или сл нема да можам да се помирам со судбината

 

Никогаш не сум сакала да давам своја облека ниту да носам туѓа
Го мразам тоа и незнам како некои можат да го прават.Јас лично сум многу против.Подобро ќе комбинирам две парчиња секој ден,отколку сто туѓи.Неможам и неможам.

 

Не сум за тоа да се менува облека, од проста причина што и не ми е хигиенски.Денес јас ќе носам, утре друга- НЕ ! Тоа што си е мое, мое си е. Се случувало некогаш да ми треба некое палтенце или болеро и да немам такво па да позајмам од братучетките со кои инаку живееме во иста куќа.Додека позајмувањето на ташнички,акцесорис ми е океј, но и тоа си има свои граници.

 

Порано имав две другарки кои живееа до мене и постојано позајмуваа облека и "случајно" забораваа да ја вратат или кога ќе ги потсетев им требаше време да се сетат кај им е и дали е чиста или не. И не беше така само за облеката, туку СЕ живо позајмуваа од мене и многу работи од тие никогаш повеќе ги немам видено. За среќа повеќе не живееме блиску, а и очигледно пријателството не било саглам па и не се гледаме често за да ме "искористуваат" како порано, па фала богу немам непријатни ситуации.
Сега се чувам од сестра ми, мојот домашен "непријател" на мојата облека

 

Јас не земам облеки од другарките, а и тие мн ретко. Тоа што имаме тоа си носиме, нема потреба од тоа.

 

Леле ова најмногу ми оди на нерви. Од моите другарки најубаво се облекувам и секогаш кога ке ми бараат нешто во лице им кажувам дека не сакам да носат исто што и јас и сега навикнати се и ништо не им давам. нема шанси =)

 

Позајмување облека ? Ретко. Е па вака и имам дадено на една другарка едно кожно палтенце, и ми го врати за два дена ( како што се договоривме), потоа и имам дадено и едно шалче и накит. Друго девојче ми ја побара блузата. И и реков ај ќе ти ја дадам. Потоа отидов во комшиите и туку девојчево ми вели дека и позајмила пантолони на една другарка и таа и ги раширила. Се советував со девојчево за блузата дали да и ја дадам на таа и таа ( ја познава другаркава што ми ја бараше блузата) и ми рече дека не ни е иста ставата и може да ми ја рашири. И ја послушав и и кажав на оваа што ми ја бараше дека неможе и дека ќе ја носам на роденден( се извлеков навистина имаше роденден кај што бевме заедно), се налути, ејјјј. Цела недела не ми зборуваше. После почна ( п.с. ќе немаше кој да и пиши домашни).
Не давам облека фармерки, блузи, чевли и не планирам. Па не сме сите исти. После ќе ти ги рашири или ќе им ги рашириш. Но , ве разбирам. Сте почнале да давате и сега не ви е згодно да им кажете НЕ. Мој совет е некако да почнете да ги одбивате.На пример, ви го бара за вечерва, и вие ќе кажете ќе излезам со тоа и тоа (тоа што ви го бара) в чаршија утре со сестра ми/ братучеда ми....., потоа ќе излезам со тоа и тоа утре со дечко ми, па го ставив блузичето два пати , треба да го исперам не е чисто, измислете нешто. И така кога ќе ги одбијате 3-4 пати нема да ви бараат, ако имаат барем грам страм и совест.

 

има две да не ги кажам другарки кои кога и да дојдат кај мене мора да побараат нешто и ок ај првиот пат и дадов на едната фустанче и штикли а на другата кошулка и штикли и ај помина ден два три четири и уште ги нема да им текне да ги вратат а мене ми е срам да ги барам назад ( со кој мозок бе, на нив треба да им е срам ) и ај ги викнав на кафе и еве ги ги враќаат и кај неиспрани алиштата кај неичистени штиклите ги враќаат па уште и кошулката искината баш напред абе ми одеше да се убијам ок ај помина и тоа и еве ти по некое време се јавува едната и ми вика еј можеш да дојдеш до кај мене да ми донесеш маичката вакава таква што ја имаш и тие штиклите неззнам какви или ја да дојдам до кај тебе да ги зеам? со кој памет бе алоооооооооо и ок ај некако ја откачив незз за перење ова она ок и од тогаш веќе не дојдоа кај мене, друг случај и позајмив на друга другарка палтенце и ја чекав месец и нешто да и текне да ми го врати ( пошо ми беше срам да и го побарам ).
се изнапишав али морав се напнав бе, коа ја видов темава морав да се искажам не барам облека до сега немам ништо позајмено ни накит а најмалку па облека и не сакам да давам моја облека баш од овие причини.