Облека и наки разменувам само со една другарка, најблиска ми е од сите и знам дека ќе ми ја врати исто како што сум и ја дала. На една другарка претходно, и дадов една сукња и кај неа ми стоеше од февруари и ми ја врати последниот школски ден, 10 јуни и тоа сама појдов до кај неа дома да си ја земам. Значи 4 месеци ја молев да ми ја донесе и никако не ми ја носеше. Аман девојко и јас сакам да ја носам. А во тој период, дур беше кај неа и таа и сестра и ја пукнаа од носење, а сестраи е три пати покрупна од мене. И сега мене сукњата ми е преширока. Луѓе без осет, затоа уште еднаш НИШТО нема да добие од мене! А за штикли, никому не давам. Сите имаме различен од, а и несакам некој да ми ги носи моите штикли, нема шанси.
Никогаш не позејмувам облека зошто никогаш никој не се осмелил да ми ја побара знае дека нема да му ја дадам
Не позајмувам облека ...Еднаш одамна и дадов дуксерка на една другарка,веќе никогаш не ја видов.. пред некоја недела морав да и позајмам фармерки на моја другарка,беше кај мене и и дојде баш тогаш..све лом се направила, неможев а да не и дадам да облече нешто друго уште ми ги енма вратено,ама ми спомна дека ги ставила во кеса,ги заборавила инаку не позајмувам никогаш
До пред некое време давав алишта на повеќе другарки, ама повеќе не ми текна. Имам една другарка секој викенд пред излегување кај мене на опремување хаха од глава до пети.. Ајде барем да ми ја враќаше како што ќе ја земеше. Многу алишта ми изгубила, многу со флеки ми вратила, а останатите никогаш не биле како порано. Колку само ми е криво, а сето тоа само затоа што не можев да ја одбијам. Од сега па натаму не давам на никој, затоа што на тие што можам да им дадам без да се сомневам дека ќе фали нешто на облеката немаат исто бројче со мене и скоро ништо не ги собира, а со таа другарката со која можев да разменувам ја завршив таа приказа на позајмување облека и било што друго.
Порано како помала не сфаќав што е поентата со позајмувањето облека. А и уште е така изгледа. Демек ќе облечеш нешто ново, различно, ќе се дотераш, а сепак тоа не е твое. Јас не би прифатила ниту да позајмам облека од некој ниту некој друг да позајми од мене. Прво јас нема да се чувствувам удобно во нешто што не е мое, цело време ќе пазам да не го извалкам, скинам, оштетам, сепак имаш некоја одговорност штом си го зела. А исто така не би можела да прифатам некој друг да ми оштети облека, ќе се лутам, нормално.
Најискрено облека ниту сакам да давам ниту пак да земам од некого. Се ма случено пред 2 месеци бев на свадба и купив едно фустанче ама неможев балетанки да најдам според него па 2 другарки ми донесоа по 2 фустанчиња дома да си пробам па да им вратам. И секако ми ги донесоа во четврток иако четврток вечер бевме дома кај братучедка ми јас ја месев погачата, петок од сабајле за во црква и вечерта за во хотел. И секако ги исправ и им ги вратив понедленикот веднаш. А се има случено и од лани другарка ми дојде порано кај мене ама се заоблачи пред да излеземе за на школо па и дадов едно џемперче да не и студи и ми го врати по 2 дена испрано. Еднаш кај истата другарка бев на гости сестра и е мала ми истури вода на фармерките беа мокри ми даде таа нејзини да облечам и ги вратив следниот ден. Значи се случува. А вака ада позајмувам облека постојано не доаѓа во предвид отворено си кажувам дека не давам. Кој сака нека се лути ич не ми е гајле.
Ниту сакам да земам ниту да давам. Најнехигиенско нешто е носење туѓа облека и чевли. Не дај Боже ќе скинам нешто ќе извалкам па после ќе умрам од срам или на тие што ќе им позајмам ќе направат нешто (макар и не сакајќи) и после ќе треба да ги убијам
Не сакам да позајмувам облека, ниту пак барам од некој да ми позајми. Еднаш на братучедка ми и дадов еден шал за излегување бидејќи ме утепа молејќи да и го дадам, па морав. Добро е што и јас излегов со неа. На крајот и велам ќе си одам, до толку ми е излезот врати ми го шалот. Ми вели ќе ти го донесам утре, но јас бев упорна и си го зедов. Го носев по улица во рака и не ми е гајле дали некој се чудел зошто имам еден шал на врат, друг во раце. Исто така позајмив едно фустанче на сестрата на мојата братучедка, која исто така ми е братучедка. И кога ми го врати мирисаше одвратно, на цигари. Отидов офф топик бидејќи насловот е ,,Кога другарка ти ти ја носи облеката!?'', а јас зборувам за братучедки. И сега повторно ќе отидам офф топик затоа што ова не се однесува за облека. И позајмив еднаш безично глувче на комшивката и кога ми го врати не функционирање, ама успеав неккао да го направам за повторно да работи. А плус тоа беше извадено и капачето каде што се ставаат батериите.На друга другарка еднаш и ја дадов пресата за коса, кога ми ја врати има што да видам. На пресата имаше нешто необично, ни јас не сфатив што е тоа, како да јадела врз неа. Мене лично ми е срам од некој да побарам нечија облека.
Од никого не барам да ми позајми облека и досега никој не ми побарал мене. Единствено би дала нешто на некоја моја другарка доколу ми е премногу блиска и знам дека ќе се го чува она што го зела.
Не позајмувам облека...Тоа ми е како смрт..Не сакам тоа што го носам јас и мојата другарка да го носи..И никогаш нема да позајмувам...
Не долази во обзир да позајмам облека или накит или нешто слично! Утредента може да ми го изгуби или пример ако е маичка да ми ја рашири,исфлека . И после кој ке биде виновен за тоа? Таа што ми ја "позајмила" облеката или накитот или јас која сум и дозволила да ми ја "позајми"? Но, затоа ни јас никогаш не барам некоја другарка да ми "позајми" облека или накит .
Со мојата најдобра другарка често си позајмуваме облека..Неа ја знам неколку години и секогаш ми ја враќа облеката,а исто така и јас..Најчесто си позајмуваме чорапчиња за на проба,мајци,па еднаш и јадранки и позајмив..
Мене вака, и влагам у соба, отварам плакар, си ја земам суќњата и никад више нема да ме види во живот.
Од другарките само со две многу блиски си имам еднаш или два пати разменето облека и толку. Се што сум им дала ми го вратиле чисто и неоштетено, а и јас секогаш ја пазам нивната облека. Со сестра ми е друга приказна, се заедно носиме и нема лутки