Дали ви се случило да излезете од контрола и да му залепите една на дечко ви? Дали некогаш направил или кажал нешто што ве натерало на ваквата постапка? Ако да, со што го заслужил тоа? Каква беше неговата реакција? Ако не, која негова постапка може да ве натера да излезете од контрола и да го ошамарите? Како успревате да се контролирате и да се справувате со бесот кога пратнерот ќе погреши нешто?
Исто како што јас би го оставила кога би ме удрил, така и тој мене. Не зборам за оние мали шали кога се „тепаме“, туку за удирање во вистинска смисла. Многу понижувачко ми делува да му врзам шамар. Мислам дека и двајцата сме доволно зрели да можеме да ги решиме работите без физички пресметки. Да, во бес некогаш и те како сум сакала да го удрам, ама останало на тоа. Па он со една негова рака бре може да ми го свитка вратчето да сака . Се се сведува на почитта помеѓу партнерите и зрелоста. А со ќотек работите нема да се решат.
Meне искрено не ми се случило да го ошамарам дечко ми... Но би го направила тоа ако дознаам дека ме изневерил,, или да ме навреди, итн.. Некогаш ме тера да излезам од контрола кога често ме препрашува за едно исто.. и неможам да контролирам бесот.. Еднашка му скршив и чаша!! потоа виде дека сум многу бесна и ме смируваше.. А кога се караме така по телефон ќе му се изнавикам и ќе му спуштам.. После си палам цигар4е..
Jas na mojot bivshi mu imam mavnato slakanica, hmm .. me provocirase za edna moja drugarka ! haah Mu kazav : prestani .. ako mi ja spomnesh uste ednash kje ti udram slakanica no on kako za inat me provocirase i mi zborese za nejze , kako bila zgodna bla bla , go udriv a on me BACI hehe isto taka mu imam udreno i na mooj skolski i mi ima vrateno 50-50 sme sea , imam navika da udiram slakanici , onaka mi se ispustaat , koga nemozam da se kontroliram ... [mod-kirilica:25lryj71][/mod-kirilica:25lryj71]
Еднаш појма неам зашто ми излета, ама ете, не го прежалив момантот, уште ми ја мачи душава. On the other hand, да изгуби он контрола пааа.... најверојатно ќе ме спржи на земја...
Хм. Кога дознав дека ме варал памтам идевме само 3 месеци и се видовме во парк,не му удрив шамар ама го мавав по телото и плачев,го гушкав,па пак го мавав,буквално сцена направив среќа што немаше жива душа и беше ладно.Шамар? Сега брзо беше,бевме кај него и тој ми рече на шала НЕ МЕ ЗАМАРАЈ а јас пред мајка му (опуштени сме) му залепив не шамар - шамариште.Збесна и сакаше да ме фрли од прозор ама се воздржа. п.с. не ми правеше муабет два дена и рече дека сум имала среќа што не сум била сама иначе модра ќе сум си идела.
На смеа, на шала - многу пати до сега. Вистински шлаканици си добива кога ме гриза, а тоа обожава. Па на тој начин некако успеав да го одвикнам од таа навика. Сега за сега сум супер. Пу пу да не ни се уроци Ме удри и тој еднаш на шала и тоа на раката, одма над лактот. Му се налутив, не му зборев некое време. Ама многу ме болеше па . Има тешка рака. Не за џабе рекле после смешка доаѓа плачка. Е така беше кај нас.
Јас се водам по онаа „Не прави им го она на другите што не сакаш другите тебе да ти го прават.“ Значи, не, никогаш не сум го удрила, дури ни на шега. И тој бил нервозен, поприлично, имавме стресен почеток на бракот па затоа и покрај големата љубов што постоеше уште оттогаш, баеги сме се ваделе од такт еден со друг, па тој никогаш не избувнал и не направил таква глупост. Ако ме изнервира, знам како да му вратам, доволно го знам да можам со 2-3 реченици да направам да жали што не сум му удрила шамар наместо тоа да го кажам . Ама само кога и он е ѓубре на зборови, инаку не!
Никогаш не сум кренала рака на дечко ми-ниту пак ќе кренам, како што не сакам ни тој да крене на мене. Зошто да го удрам? Што би добила,постигнала со тоа? НИШТО, не го сакам таквиот начин на однесување помеѓу партнерите.
На шала често знаме да заработиме шлаканица, ама она полека, која највеќе живцира, таква ни е милоста Ама тој заработи жешка еднаш, сосема заслужено.Бев бесна и само тоа можеше да ме смири, тој не се изненади,очекуваше и знаеше дека ја заслужил.Сепак сметам дека требаше да се исконтролирам, не практикувам со ќотек да решавам проблеми, ама тогаш ете ми се испушти.
Никогаш не би му удрила шлаканица, колку и да сум бесна, а се надевам дека никогаш нема да ме испровоцира, бидејќи многу често ме понесува моментот - посебно кога сум бесна, не нервозна. Никогаш не сакав ниту на шала да го шлакнам така ептен малку, ко на мало дете по газот кога не слуша, ама ете се случи, затоа што ме буцкаше намерно за една наш мал инициниденат, па го шлакнав онака ептен малку - лагано из љубави. И после се покајав, иако уствари и не би го нарекла тоа ни вистинска шлаканица за да го здоболи квалитетно. Додуша овој мојот нит трепна, нит затрепна, ама стварно не сум „тепач“, ниту љубител на ваквите „вештини“ и си ветив дека нема да ми се повтори.
Никогаш му немам удрено силна шлаканица,ниту пак нема.По природа не сум таков човек кој што тепа.Ниту јас,ниту тој имаме рака кренато еден на друг.Знам да си го шлапнам онака некогаш кога тој ќе ме брлај по нашки кажано или кога ќе се бориме,тој ме штипни,па јас него шлакајнче ќе му манам ама мини .Онака е тоа чисто ради реда,од љубов,таква ни е милоста де
Јас сум го удрила неколку пати ама не силно така само му ја завртам главата со рака ама не да го боли.Ме нервира кога почне да ми збори за бившиот и кога почне да ми пребацува на мене кога тој е крив ми иде да му ја удрам главата од ѕид
Се има случено 2 пати и не се кајам. Заслужено си беше. Па дури и повеќе требаше да му лепнам не една ама ајде, поминало. Зошто? Затоа што ме тегнеше да одам побрзо а јас бев у штикли 12-ка. Пропаѓав до пола со штиклата во тревата, башка што ми беа нови и првпат ги носев. Значи колку и да сме скарани, колку и да нејќам да отидам до некоја клупа, нема право да ме тегне и да правиме циркус пред луѓето. За другиот пат нема да коментирам ама да може да се врне времето би му удрила 10 не една.
Прво,на маж (било кој) никогаш не сум го направила тоа ниту помислувам... некако многу просто ми изгледа, ако гледаме така,не ми иди само на еден да му влепам ама јас, си се воздржувам мислам нема потреба од циркузи, а исто и од негова страна....да беше еднаш, порано, ама и последен пат ако се случи уште еднаш недај боже, не и несакам тоа да го искуси што ке го следи
Му ја залепив на бифшиот, го избрукав и него и себеси пред голема толпа луѓе.Ама ме извади од контакт.Ден пред тоа го фатив на Spoiler клецање со "другарка ми ".Дојде да се извини јас си седев, ама лошото беше што се појави со се неа.А јас позеленев од бес.И му ја плеснав една, десна ,жешка.Прсти имаше.
Не, не ми се случило до сега со никој и се надевам нема ни да ми се случи. Не ми изгледа ни најмалку убаво. Мислам дека сеуште можеме да се разбереме со зборови, па затоа се контролирам. Инаку дека ми дошло да му залепам една, да, и тоа како... Ама за среќа имав доволно самоконтрола и се се заврши со караница. Се воздржував и за мое и за негово добро, затоа што знам дека после би се каела, па дури и да си ја заслужил.
Еднаш му удрив, премногу се покајав и никогаш повеќе! Требаше да добијам и му се качував на глава, ми се раздра, па му ја опалив една. Цела недела ме трпеше таква напната и нервозна, за на крај шљапка да добие. Ми беше многу криво, да бев на негово место би се налутила многу, ама срце тоа ми прости, напната сум била. Тогаш се избрукав себе си, на мој дечко шамар да удрам, не е папучар па да го млатам. Oд тогаш си реков, веќе никогаш! На шала знам да го потчукнам, ама тоа не би се нарекло шлаканица, чисто од љубов.
Два пати, силни, здрави шамарчичи и ако не се лажам двете беа дека ме скокоткаше, и го терав да престане ама не сакаше. Не се сеќавам дали го предупредив дека ќе му залепам шамарче, ама добро..
