Кога чекаат на вас за помош на тест/испрашување

Па им помагам на оние што знам дека и на мене би ми помогнале. Ако имам спремено ливчиња (а во последно време ме мрзи да спремам ливчиња па одам директно со книгата), гледам прво јас да си препишам за мене, па потоа да дадам и другите да препишат.

 

Им давав,препишуваа,јас имав и послаби оцени од нив,ама помина тоа,сега на факултет баш вака

 

Секогаш зависи од ситуацијата и за тест и за испрашување. Прво го решавам својот тест, па ако ми остане време помагам на другите, а се случува и да ми довикуваат за време на тест па ако можам ќе помогнам. А за испрашување бидејќи не не испрашуваат во исто време со другиот, зависи од професорот, ако можам исто ќе помогнам, ако не... не сум јас виновна што не научил тој што бара помош.

 

Како стручњак по електротехника и автоматика мене најмногу ми одат... јазици.
Е така на Енглески и Македонски граматика пуцам на тестови, а коа поткажувам сум малце гласна па и тој шо не сака да ме праша слуша.

Е сеа, ние сме доста сложен клас. Шо знам, кога имам проблеми со лемчето на пример слободно можам да гњавам некој да ми помогне. А ретко поткажувам оти ретко кој има потреба за поткажување.

Се си учиме ние..

 

Другарка ми кога чека од мене ама секогаш и кажувам не знам зашто таква сум (да не кажам глупава) она да е ништо нема да ми даде.

 

Додека бев во средно за време на испрашување на сите им помагав на најразлични начини и често бев опоменувана од професорите, а за тест поретко им помагав на соучениците зашто многу сум бавна во пишувањето и едвај мојот тест имав време да го решам

 

Обавезно помагав

 

Прво го решавам мојот тест па ако остане време помагам на другите.

 

Денеска праев тест по хемија и 4 другарки цело време ме викаат да им кажам одговори на сите прашањата и јас немав време да им кажам ни одговор на ниедно прешање затоа што имав 15 прашања и тоа одговорите се се со равенки и тие потоа се налутиа.

 

Многу глупаво однесување.
Ако ти се учи,учи.
Јас си учам за себе а ако тебе не ти е вреден газот да научиш за после да не продаваш семки и чекаш јас да ти соџвакам се,од мене не очекувај многу.
Знам дека многу не тимски од мене ама училиштето си е индивидуална работа. Колку даваш толку добиваш.
In a selfish world,the selfish succeed.
Ама до некоја граница не сум ни јас некој себичен кретен кој не знае да помогне. Сепак знам да покажам ако негде некој заглавил.

 

Исто и јас. На тестови веќе стана традиција мене да ме буцкаат другарките, и јас порано им помагав (будала девојче...) се до тој ден... Имавме тест физика и како и нормално другарките не научиле и една пред мене, една позади мене и почнаа досадувањата. -Елена како 2рото? А јас на другата страна сум свртела и пробувам да решавам на мир. -Елена дај кажи 5тото? А петото цела задача од 10 реда И така ми помина цел час и јас како што им помагав т.е. им го решавав тестот, наставничката ме фати, ми го потпиша МОЈОТ тест и ми рече со потписот ке ми ја намали оценката што ке ја имам на тестот, значи ако имам 3, ќе имам 2. После тоа, јас стварно се изнервирав што мене ме казни поради нив, и не им помагав на тој тест повеќе. Сега ни ги дава тестовите, јас имав двојка за 1 бод од 1. И почна да ми збори како сме сите неимпотентни, не знаеме ништо, бла бла, јас таму стојам да ми го даде и стварно се изнервирав и почнав да плачам (ДА ПЛАЧЕВ! ) и и викам -Наставничке па што да правам!Оваа пред мене сака да знае, оваа позади мене сака да знае, јас крива што они незнаат да научат како што треба И она ми вика епа тогаш океј, имаш оправдување, не те оставале да работиш како што треба, а они две си се смеат, баш им е гајле... Од тој ден па натаму, јас на тестовите си се преместувам што подалеку од нив и сите што можат да ме замараат и си го решавам тестот на мир, и секогаш вадам четворки, петки

-Поука на мојава приказна : УЧЕТЕ СИ ЗА СЕБЕ, ДРУГИТЕ СЕ НЕБИТНИ!

 

И мене често ми се случува да се чека на мене за тест и веќе почна да ми смета тоа.
Зошто да имам иста оценка со тој што ништо не научил и се препишал од мене?
Едноставно тоа не ми е фер!

 

Секогаш им помагам на другите. Дури и цели тестови им решавам, а на крај ни фала не знаат да кажат. И почна многу да ми пречи тоа, во последно време не стигам мојот тест да си го решам, а сите викаат по мене „кажи ми, кажи ми“ и на крај тие имаат повисоки оценки од препишување, а јас и покрај тоа што сум учела пак некоја пониска.
Ама си ветив самата на себе, од сега натака веќе нема да биде така. Доста беше. Сега ќе си гледам само за себе, како и сите други.

 

Најмногу мразам од секогаш, било испит, тест без разлика кога некоја личност со недели пред тоа знае дека не знае ништо од материјалот но нема желба да учи. Ќе дојде ден пред тој испит и ми ѕвонат мене телефони: Еј, Домино абе може да дојдеш да ми објасниш тоа и тоа? - Да, супер си цел материјал во еден саат ќе ти го објаснам.
Не дека ми е тешко ама можеле да ми се јават неколку дена пред тоа на раат да објаснам а не кога ќе им дојде јајцето под газ.
А на тест сум поткажувала само на тие што знам дека би го сториле истото за мене ако се најдам во тесно. Не планирам да го трошам моето броено време за неблагодарни луѓе кои редовно се вадат на лепе очи. Кај мене така не оди.

 

Сум кажувала ... понекогаш.
Не ми било кејф да го правам тоа, во основа, секогаш си бев себична за знаењето.

Мојата најдобра другарка во основно, на тест физика, не знаеше да заќути, цел час ме прашуваше, мислам, гледаш оти пробувам да мислам, шо ме замараш тогаш? Од деконцентрација, грешка сум запишала една бројка и надоле се ми беше грешка во решавањето. Нормално, јас имав пониска оцена, не по моја вина!

Е, оттогаш ама баш никој не фермам. Што сакаат нека прават, нека се лутат, јас не учам за ради некој друг да имам нешто помалце од што заслужувам.

И последен пример, пред два месеца на колоквиум. Една колешка ме пукна за едно прашање! И тоа доста гласно ме прашуваше, сите да разберат! И го повторив милион пати, додека да разбере. Кога дојде време за јас да прашам на крај, ја прашав може 5-6 пати, ништо не ми кажа или си збореше на нос! После кога ја прашав зошто не ми кажала, вика ти кажавввв, ма дај молим те, не јади го**а!

Кога се себични луѓето, зошто пак јас да изигравам Мајка Тереза? Памет за другпат

 

Читав, читав и не ми дава срце да не искоментирам.. Јас ако ми остане време кажувам, ама отпосле кога ќе видам дека ни се слични резултатите многу ми е криво што сум кажала. Си викам гледај ја скапав над книгата, а некој си ги ладеа (со извинение) и на крај исти сме. Па дури и кога ќе ги слушнам дека се радуваат на „заслужената“ оцена... Ми доаѓа да задавам некој. И секогаш си викам нема веќе да кажувам, ама нареден испит пак истата песна. Инаку тоа дека е убаво да не бидеш себичен и да им поткажеш на твоите кутри „пријатели“ во неволја воопшто не е точно! Зошто? За на крајот многумина од тие мамини синови и татини мази да ти го земат работното место, и уште јамка ќе ти фали да си го стегнеш вратчето. За се има граници, ја не викам не, не треба да се претерува ни со учење, ама колку си знаеш толку и нека ти се вреднува. Навистина се повеќе ме иритираат луѓево, колку се поглупи толку повеќе се ценат.
И од пред некој месец почнав нешто друго да практикувам. Бидејќи пред испит како по обичај сите ми се собираат и викаат: да кажуваш! (дури заповедаат) јас фино-лепо им одговарам: друго нешто?, демек на шега,де.. И увидоа повеќето дека не се зафркавам, така да полека се откажуваат.
Од скоро една другарка ми бараше да и пратам семинарска и баш со овие зборови и вратив: „Во никој случај, јас толку се изнамачив, за сега да ја дадам на некој што воопшто нема да го цени трудот бидејќи нема да го сети на своја кожа. Ако сакаш можам да ти помогнам!“ И знаете како убаво се почувствував. Треба да помагаш, ама во вистинско време и на вистински луѓе. Јас едно тврдам - и стопати да направиш добро дело, ако еднаш не направиш, ќе бидеш стопати полош од оној кој никогаш не направил добро! И да додадам правете како вас ви одговара, ако сакате да помагате, помагајте, ако не сакате - НЕМОЈТЕ, од кај сте учеле па згора и да се нервирате?! Живејте за себе другите и онака ги има многу, никогаш нема да ви фалат пријатели освен ако самите не го сакате тоа! Фала ви луѓе, што ме исчитавте, знам дека беше напорно

 

Додека бев во средно, знаеa многу пати на тест да ме прашуваат, не дека имавме многу тестови повеќе усно не прашуваа, али додека имавме тест посебно англиски нон-стоп да се прашувало, ме отекоа до граница да полудам.
Ја едно им кажувам, истото што сум го кажала ќе го напишам на место кај што не треба па после не признаваа шкртано, не знам што, и оди објасни се.
Имаше еден гњаваторка што нон-стоп ме замараше на било каков тест, дека се знаевме од пред тоа, и ме отекуваше нон-стоп, нити учеше, нити се замараше со било што поврзано со школо, дојде време и на факултет да се запише, и да се фали дека 6ка добила.
За едно-две-три ајде прашања ќе истрпам - ќе кажам, и јас некогаш не знам се, па ќе прашам некој друг дали го знае и сл. Значи да, за тоа нема збор. Али реферати да ти кажувам, цел тест да ти го решам, иди снаоѓај се, најди си друга будала или седни загреј столче ко секој нормален.

На матура јас си знаев.
Eдна од некој друг клас немаше поим од англиски, и седеше пред мене, и сврти се-препиши, сврти се-препиши, и тоа без усул и срам, и викам: `Добро, барем една работа ќе знаеш сама да ја напишеш, кој те тераше англиски да земаш?` и го реков тоа малце погласно, слушнаа и другите и тогаш се прибра малце, за да на крај ми се сврти и ми рече: `Еј ај ќе ми кажеш што да пишувам во текстот?`, леле ми зовре мене сакав да се преместам, и почнав да и кажувам на македонски она да си ги склопи на англиски сама ни тоа не знаеше, ми вика: `Ај на англиски кажи ми ги`
Леле луѓе ко сега да беше, ми врие и сега кога ќе ми текне, на крај и реков, да не се осмели уште еднаш да ме праша нешто зошто ќе станам и ќе ја лупнам од клупа, и се заќуте.

Ај хев лимитс.

 

Во основно сите ме тераа да им цртам ликовно, пошто ме биваше ептен и не ми пречеа, никого не одбивав.

Сега на факултет има страшни замарачи и тупаџии. Недај боже да ти се погоди некој крлеж, нервоза ме фаќа и гледам што побрзо да завршам. Кога можам кажувам, не е проблем, ама сега ти се обидуваш да се сконцентрираш, те фаќа трема, мислиш на прашањата и згора на се слушаш од позадина ,,колешке, колешке, сврти се само за едно да те прашам,,
И ако се свртиш и кажеш едно, си на*бал, до крај ќе те замара. Јас мнооогу ретко прашувам, пошто страв ми е да не ме фатат.
А има и имбецили што грешно кажуваат. Мене ми се има случено еднаш у живот да побарам помош и за инат погрешно ми го кажа.

 

Кај нас во принцип на тестови зашто се строги наставниците, на поголемиот дел никој нема гз да препишува, ама на оној, помалиот, сите од цела ПОЛОВИНА на мене и на уште 2јца чекаат.
А на француски, тоа па дива лига, сите се скапуваат препишувајќи и сите по мене, од 10 страни ми се слуша име, јас за мене не сум решила, па и други ме прашуваат.
Ама јас сум си добричка, па им кажувам што знам, и највеќе ми е криво, тие 5ки јас 4ка, или тие 4ки јас 3ка. И јас признавам, труп сум француски, ама не чекам од никој помош, си спремам на ливчиња и си препишувам!
Биологија па не носи во друга училница без компјутери, и обавезно една другарка послаба ќе се закачи до мене и за се ме прашува, и едно 4328758755 пати и го повторувам и пак за истото се фатила ко пијан за плот. И овој последниов тест не виде таа наставничката и ми скратила 2 бода на праша скрос точни што ми беа, за тие 2 бода 5ка ќе имав. А таа пак 2јка, уште и мене ме криви со цел памет.
Највише ми е мерак физика кога правиме тест, наставничката строга, или ако со класната правиме уште поубаво, никој нема гз да праша нешто, и ќе си набубам 20 лекции на памет, тетратката под клупа и ако нешто не ти е јасно види си ко човек, тој до мене што седи ме крие, и си подкажуваме по нешто, и после и 2јцата 4ки или 5ки.