Колегијалност

Заборавил, машко сум.

Инаку оговарањето не го земам при голема важност. Повеќе ќе му обрнам внимание на некого што директно во лице ми вели отколку вака на оговарање.

 

Работната атмосфера многу зависи од односот со колегите. На човек или ќе му биде уживање работата или нема да му се оди, зависи какви карактери го чекаат таму.
Мене, засега, ми се допаѓа како функционираме со колегите. Пријатни се, добри луѓе, приземни, има смеа. Опуштено е, некој и да дојде нерасположен, ќе се расположи. Нема тука намуртени фаци. Не очекував дека во ваков тим ќе се најдам.
Муабети од зад грб се уште не излегле на виделина.

 

Затоа јас на првото рабптно место имав стресови 6 месеци. Постарите не прифаќаат нови, пробуваат на секој начин да те наместат, накодошат, да те искористат и пак да те накодошат. Голема фирма, неколку души се улизуваа кај газдата и имаа секакви привилегии. Со претпоставен ретко зборуваш, а не пак со газда, а пак уште да се жалиш./ Маст ни вадеа, душа ни вадеа. Неспособни, само тоа можам да кажам. Доаѓа на работа со задоцнување од 15-20 минути, и врти од службен фиксен телефон, ја прашува свекрвата што прави детето дома. Потоа пола ден раскажува како е голема домаќинка, штеди, во состојба е леб да не јаде, па како се породувала. Уффф, мака ме фаќа вака кога се присетувам, какви ѓурбиња земаа плата и за што. Ние млади, научени да ги почитуваме постарите, будали. Сега да ми е, ич нема да заобиколувам, што мислам в лице ќе им кажам. Нема што да изгубам.

Во Македонија е така, неработници се шлепаат на грб на работиците, па згора и ги кодошат.