Колку ве разочарале роднините?

Немам збор што би ја измерил лутината во мене кон некои од нив. Кога прва братучеда не ми дига на тел, разбирам зафатена ама од 10пати на 8 не крева... На социјалниве мрежи ми пишува од корист... До таков степен што на таткоми братучед се повлече и се изналути од непозната причина и несакаше да се поздрави со рака и го удри таткоми кога тој му пружи рака.. Подобро тука и да завршам.. Ме јади лутината.. Знам дека роднините не ги бираме, но пријателите да.. Ама денес се' се изопачи... Тука застанувам. Бидете поздравени

 

Немам контакт со никој/а од братучедите. Секогаш прва пишувам пораки како сте по дома. Цела година нигде ги нема незнаат кај сум едино некогаш ако згрешат да ме побараат. На инста ми гледаат сториња им гледам сториња ама џабе. Едната пред некој ден 3 пати у 2 недели ми ѕвонеше незнам што и бидна. И од тогаш ја снема.
Ако нека си идат.
Кога не се со мене кога ми се руши светот што ќе ми се кога ќе сум среќна?!

 

Се пронајдов во ова.
Истата ситуација кај мене. Братучедите од едната страна, ме немаат побарано со години да видат како сум, не знам ни дали воопшто знаат било што, каде сум, што правам со животов.
Ама тоа е, убаво си кажа ти: Кога не се со мене кога ми се руши светот што ќе ми се кога ќе сум среќна?!
Но без грижи, не секогаш крвно сродрство значи блискост, љубов, разбирање. Колку побрзо го прифатиме тоа, толку подобро за нас.

 

Имам по двајца братучеди и од двете страни. Едниве како од иста мајка да сме, премногу ги сакам, немаме тајни и секогаш сме тука. Со другата страна се трудев долги години и само ми влијаеше лошо, премногу стресови ни приредија, премногу нервози. Со години ја гледав мајка ми како се нервира (од нејзина страна се). Додека еден ден не решив да ставам крај и да отпишам баба и дедо од животот. За мене они се криви ама ги отпишав сите комплет. Колку сум раат од тогаш, полесно се дише. За многу луѓе оваа моја постапка беше ладна и злобна ама мене еден живот ми е и здравјето пред се. Као 'што и да згрешиле фамилија сте'. Не.

 

Братучедите од едната страна фамилиите ни се испокарани а од деугата страна тие живеат во странство и со некои до години се немам слушнато

 

Уффф тешка тема..
Од како сум родена и знам за себе, таткоми цел живот ја помага сестраму(тетками) тоа му било аманет од бабами и дедоми.. да почнам, од плаќање кирии за нив, вработување за сестраму и зет му, школување за моите братучеди на приватен факултет, давање пари за живот, авионски билети и многу други работи парично еден куп се.. едно благодарам не кажа тетками, а добија наследство големо, немора да врати пари зошто е дадено премногу овие години нема цифра бројка за тоа што е направено за неа и нејзината фамилија, но еден ручек да му дадеа на таткоми и пажња доволно ќе беше
ГОЛЕМО РАЗОЧАРУВАЊЕ

 

Ме разочарале, ми поминало.
Се научив кому да верувам, а кому не.

 

М н о г у .... ама ок е ...добро е кога знам кој што ми мисли...ме радува тоа

 

Не си сама на нас двете мои тетки сакаа куќата да ни ја земат и на крај само дворот успеаа и сеа двор немаме ХАХАХАХАХ

 

Многу ме разочарале, блиска сум само со братучедите од страна на татко ми. Братучед ми од страна на мајка ми не нѐ покана на неговата свадба пред 2 години, а како мали секогаш доаѓаа кај нас, со денови сме биле заедно, мајка ми им помагаше во сѐ но на крај грбот ни го свртеа. Нека им служи на чест.

 

Со пола и повеќе од роднините на татко ми страната не збориме

 

Не сум многу блиска со нив, никогаш не сум ни била. Се гледаме на некои семејни прослави каде што ,,мора'' да се оди. Зборуваме ако се сретнеме некаде, и толку.
Не сум дозволила толкава близина за да имаат можност да ме разочараат.

 

Nie makedoncite sme kako siraci, sekoj sam i site familii se isti, site sme skarani so 90% od rodninite, a so tie sto ne sme skarani togas tie doagaat ili se javuvaat samo koga im treba nesto. Znaeme site deka raka sto dava ne se susi ama ova veke gledam gi premina site granici...toa e toa, izgleda nie si ja imame taa karma/sudbina i ne prati istoto so vekovi. Drzete si se doma vie i ne se karajte, ne go barajte toj sto ne ve saka.

 

Кој да ме разочара, од мала си ги знам какви мустри се. Нив ги барам само ако ми треба нешто, а тоа е ретко.

 

Повеќето роднини се по странство, контактираме со нив ама ретко, кога како. За нив немам што да кажам толку и сме се виделе за да ме имаат разочарано за нешто. Не сакам многу да навлегувам и да раскажувам што и како било, само едно ќе кажам дека од чичко ми (братот на татко ми) се имам ПРЕМНОГУ разочарано. Се претвори во човек што несакаше ни едно "здраво" или "како си" да не праша. Од каде таа омраза не знам. Еднаш ми падна многу криво и незгодно кога бевме собрани некаде (не се сеќавам баш за што беше), ама тогаш мене ни едно "како си" не ме праша. Супер, многу убаво.

 

Леле, секаде било исто. Нема фамилија во државава што нема проблеми со роднини. Жалосно. Многу ми е криво што никој не се дружи со свои роднини или со од страна на мажите - девери, золви, јатрви итн. И јас би сакала да се имаме и да се почитуваме, ама па кога не оди не оди и тоа е. Подобро понастрана од токсични луѓе.
Секој по нешто ме има разочарано, страни никогаш не сум бирала- секогаш сум реална. Не сум злопамтило и не враќам, ама еден ден ко ќе ми дојде преку глава нека си најдат дупка кај да се напикаат сите што ми згрешиле

 

По љубоморни створења од роднини не сум видела. Толку имам да кажам за роднините.

 

Разочарана од сите сум и седам подалеку од сите.

Со никого не разговарам од моја фамилија, освен со сестра ми (никогаш и не сме биле блиски како сестри) со која се слушам еднаш неделно, тетка ми почна задниве два три месеци да ми се јавува иако бевме скарани една година, со баба ми ако се слушнам 2-3 пати месечно. Од кога се омажив им го видов вистинското лице на сите, дури и на сопствените родители и брат.

Во најтешките мигови повеќе ми се најдоа луѓе со кои сум имала едно здраво што се вели, него оние од кои очекував.

 

Не се разочарувам, тревожам.
Едноставно ги бришам од мојов живот.
Многу е глупаво сеа цела година не сме се виделе незнаат кај сум. И кога ќе ми дојдат ќе се праиме мили, фини и поштени. Ја ако не им пишам ете они не ми ни пишуваат. Прекинав секаков контакт.
Едниот братучед почна да праи песни, и сеа другиов братучед почна да му се улижава за да станат блиски, да го праи "популарен" демек. А пази пред тоа со години се немаат видено, али крв се братучеди се. Крвта не е вода. И што сакаш сеа од тој човек што е користољубив?
Свашта.

 

Daleku mi se site rodnini koj vo stranstvo koj 100 kilometri daleku of mene I ne kontaktirame mnogu mnogu sega do proletta I sestra mi ke zamine za stranstvo I ke nemam nikoj vo moja blizina rodnina inace za karanje so nikoj od rodninite dosega se nemam skarano ni so na mm ni so moite rodnini