Колку години би сакале да живеете?

Според вас колку години се доволни за да си го остварите сите животни цели ?
Колку години просечно би сакале да доживеете ?
Јас лично мислам дека 60 години се сосема доволно за да изградиш кариера, да создадеш семејство и лесно да си заминеш од овој свет. Никако не би сакала да доживеам 70 години или повеќе затоа што сметам дека животот тогаш представува само страдање, изнемоштеност и мачење со болести.

 

Според мене ,цел живот оставруваме,па и над 60 тоа е моментот кога обично се добиваат внучиња а за постарите луѓе тоа е најголема радост.Болестите одат со годините,но несекогаш е така,е на колку луѓе не им би дала 80г. луѓе кои одлично се држат,со 70 години патуваат,шетаат за рака,ги носат внучињата на школо,пример баба ми,е сега нејзина цел како 80 годишна жена, цел и е да ги доживее свадбите на вничињата,тоа е момент од кој не сакам да се откажам,сакам длабока старост.Многу повеќе креираме, остваруваме и градиме кариера на млади години.Но убаво е да се ужива и во староста.Има и таа благодети. Само здравје.

 

Додека сум здрава за да не претстаувавам терет на другите.
Еве хипотетички нека е 50-60, сеедно.
Сакам да ги исправам на прав пат децата како родител (ако некој ден станам родител) да ги научам на тоа што можам, и да ги научам сами да учат во животот дека нема секогаш да сум тука како мајка.

 

Порано кога бев помлада,кога некој на 60 години ке умре и ке речеа леле млад си умре јас си се чудев како бе млад е сега татко ми ближи во тие години,а јас го сметам за млад,а и тој самиот исто така.Па и јас би сакала да поживеам до кај 80 години се разбира ако сум способна да се грижам самата за себе а ако недај станам неспособна да водам рачун за себеси веднаш да ме снема во истиот момент колку и да се годините небитно несакам да си се измачувам,а најмногу што несакам да ги измачувам тие околу мене.

 

Онолку колку што е потребно.А секако до едно 100 - тче, мојт зш да не
Велат дека секој човек е со одредена мисија и се додека не ја оствари, реализира, не умира.Релативно е ова за да се каже точно колку би сакал човек да живее.

 

Реално онолку колку што ќе можам да се грижам самата за себе.Децава да немаат обврски околу мене.Дури и сум им дала инструкции слободно ако западнам нека ме сместат во дом,не сакам некоја снаа да има главоболки од мене,или зетот да нема разбирање за ќерка ми ако таа сака да помине некој час со мене.
Поставувањео на бројки за смрт за мене е лудост.Прво кои сме ние да кажуваме до кога треба да живееме,второ што се годините кога има за што да се радуваш.Кога децата си ги извел на пат,си добила и внучиња,сега е моментот кога треба опуштено да уживаш.Се разбира ако здравјето е во ред.Не се осудувам да ставам граничник ни на мојот живот ни на другите.Немам право на тоа.

 

90 засега... Потака можеби поинаку ќе мислам... Секако, здрава и на нозе.

 

Па не е ни битно колку, битно како... Ама 60тина доста се некако Барем од сегашна гледна точка, можи ко ќе имам толку ќе се осеќам млада... Здрави и живи да сме па ... ќе видиме

 

Највеќе би сакала да живеам до 60 и нешто.
Па повеќе од тоа ми се чини како само да треба да се мачам да за живеам.
Стара,изнемоштена....Не ќе можам ништо сама да направам,секогаш ќе ми треба рака за помош.
Но,живи и здрави можеби и нема да биде така.

 

Сакам да живеам доволно за да им помогнам на децата да ги израснат внучињата, поготово ако сум млада баба. Ќе речев дека сакам на внуците да им играм на свадба, ама модерни времиња се сега, па до тогаш кој знае може нема да примаат баби на свадба, или ќе биде во некоја дискотека каде Џастин Бибер ќе биде ретро хит...
Озбилен муабет - дури сум здрава да сум и жива. Кога човек веќе не може да се грижи сам за себе и станува терет на другите, не се битни годините веќе, туку квалитетот на живот. Кога нема квалитет џабе ти е квантитет.

 

До толку колку што ќе можам да водам грижа сама за себе без да паднам во нечии неблагодарни раце. Познавам изнемоштени лица кои никој не ги гледа, не им подава чаша вода и ги навредува лично синот, снаата или внукот . Е...те животот таков, си им творел нешто цел живот за после да не ти даваат чаша вода

 

Би сакала да останам млада засекогаш

 

118

 

До кај 100

 

Толку колку што ми се потребни за да ги исполнам моите амбиции.Скромна сум во желбите.Бројот е релативна работа.Автобиографијата е начинот на нашиот живот,добар или лош.

 

Колку што е можно повеќе.

 

Доволно за да ги исполнам зацртаните цели во мојот живот- факултет, работа, брак со мојата најсакана личност, деца и изведување на децата на нивниот прав пат (ако ми даде Господ деца) и да помогнам со внучињата Доволно

 

100 год. доста ми се

 

Јас би го поставила прашањето обратно, има ли некој што сака да умре? Значи, без оглед колку години и да имаме никогаш нема да кажеме е сега ни е доста. Читам овде разни мислења па така некој од печеснаесе години вели јас сакам да живеам 60 доста ми се. Но тоа е затоа што таа бројка од нивна перспектива им изгледа далечна и си викаат, ееее има време. Но кога ќе дојдат на тие години всушност сваќаат дека дури тогаш треба да му се радуваат на животот.
Постојат неколку работи од кои на човек никогаш не му е доста, мегу нив се љубовта, богатството и животот. Колку и да има човек љубов ќе сака уште, колку и да има пари ќе му бидат малку и колку и да има години ќе смета дека треба уште да живее. Не џабе старине луге кога ќе се пожалат дека нешто ги боли реченицата ја почнуваат, ма не е до годините него незнам што ми е што вака лошо се чувствувам, а имаат преку 80. Значи не сакаат да си признат ниту себеси дека годините ги навјасале туку сакат да веруваат дека тоа е минлива состојба.
Да бидам конкретна, сакам да живеам онолку колку што ќе можам сама да се крепам без да бидам товар на другите, колку и да е тоа.