Кај ми летал паметот кога сум пишувала, во која илузија сум живеела еве не знам... Дефинитивно на едно ќе останам, нема сила што ќе ми ја смени одлуката. Нека е жив и здрав синко, доволен ми е, а и така вреди за 3 деца.
Моментално сакам само едно. Не мислам дека ќе можам да поминувам низ породилни болки и пораѓај повеќе од еднаш, и исто доволно да се посветам на повеќе од едно дете. Сега за сега така размислувам и сакам.
Не знам, бев сигурна дека сакам 2, ама еве синко си расте, а немам план за второ. Можеби понатака кога ќе потпорасне поубаво. Пораѓајот е најмал проблем, некако не ми се поминува пак низ неспиење, немање време за себе, тантруми итн. Сакам ова сите фази да ги помине, да пркне во свое човече, па после може и ќе мислам за второ.
Верувај ми овоа е најлесниот дел од целата ситуација, трае неколку минути/часа. После е тешкото, не спиење, не знаеш каде тераш, грчеви, заби, проодување, па сега тантруми, па трескање од земја за се буквално... Толку е од мене, само еднаш сакам да поминам низ целиот овој процес, втор пат не ни сакам да помислувам.
Истиве стравови ги имам. Затоа сум на ставот едно да имам, па после второ ако се престрашам од пораѓај па би раѓала второ, ако не едно доста е...
Едно. Имам скоро 6 годишно синче и доволно ми е. Нит сакам нит имам желба да се мачам со пораѓаи ( а поминав прилично ок ама страшно е и кој сака нека каже дека не е кога е, и ден денес кога ќе се сетам се стресувам ).
Баш заради ова што го наброја не би можела на повеќе од едно дете да се посветам. Не сум јас тоа, не се пронаоѓам во тоа. Е сега, кога се изјаснив дека сакам само едно дете, ме нарекуваа себична, како тоа само едно сум сакала, само ли да растело детето... Подобро едно дете да чувам исполнета и среќна, отколку три да ги имам и да не знам кој пат да го фаќам само за да не изгледам себична пред другите. Секој за себе си знае колку може да даде максимум од себеси.
Ние деновиве бевме во обид за второ, ама не се фати... Дур чекавме дали ќе добијам, кристално јасно ни се избистри сликата дека јас и маж ми ќе останеме само со ќерка ни. По долги размислувања, најдобро би било така.
Сакавме да имаме повеќе дечиња, близнаци посебно, имаме едно и мислам дека така и ќе остане. Ништо не ни излезе како што планиравме, ова најмалку. Изгледа сепак не може да се испланира се.
Сакав 2 од секогаш, од ко се роди синко до 3 и пол негови години не помислував на второ сега сум бремена и одвај чекам да се роди