Кому во животот никогаш не би му простиле?

дефинитивно на мојот вереник

 

На татко ми.

 

На татко ми

 

трогната од вашата искреност, и јас посакав да кажам...ама онака се шо ми лежи...човекољубец сум,никогаш не сум рекла за некого глуп,грд,сиромашен,болен......се соживувам со сечива судбина и болка. иако мојот живот е далеку од сјаен,сепак успевам да станам наутро,да се дотерам,да се нашминкам,да одам на работа,паралелно да студирам,да одвојам време за драгите луѓе, за мојата љубов.... кој не пробал не знае колку е тешко да одиш на работа од осум до десет сати,и после да седниш да учиш...и притоа да имаш дваесет години. и само затоа што сум сите добра, имам време трпение и разбирање не значи дека сум глупа! знам како ме гледаат повеќето од моето секојдневно опкружување. и да бидам искрена,не ги обвинувам! живеењето е уметност,и да живееш треба да знаеш! но не би им простила! на сите такви на куп заедно не би им простила! како и многу од нас,јас сум хиперсензитивна и тие нивни погледи полни злоба ме допираат крајно многу! никогаш не би им простила. но секако дека ќе ги оставам да тонат во својата мизерија,верувајте на таквите луѓе им е мнооогггуууу тешко!

 

На бившиот мој и на една бивша далечна другарка.

 

Секој заслужува шанса. Така и постапив пред неколку месеци, но лошо ми се врати! Бифши мувач(додека бевме помали уште), пред некое време „другар“, сега НИШТО! Идиот..

 

моите вистиниски, пардон БИОЛОШКИ родителии.. мнгоуу ги мразам, не ги ни знам, така да и нема причина да ги мразам, треба да им бидам благодарна што ме дале на вакво прекрасно семејствоо..

иако некад иам желба барем на слика да ги видам, да дознаам каде се, како се, дали имаат други деца.. и слично, али кога ќе подразмислам убаво.. па тие да сакале да ме видат, ќе ме виделе.. така да нема зашто јас да сакам да дознаам дали се добро, како живеат ...

 

татко ми ако можам и така да го наречам

 

На човекот што ме направил , не заслужува да му кажам ТАТО

 

баба ми

 

Секој заслужува втора шанса. Но ако и простам ова ќе биде четвртта по ред. Затоа повеќе нема. Колку подалеку толку подобро. И за мене и за неа. Тоа мојата бивша `другарка`.

 

На мојата ехс другарка никогаш нема да му простам јас мислев дека ми е вистинска другарка а таја ми работела зад грб умираше од љубоморааа Глупачаа

 

татко ми и мајка му, бидејќи и го уништија животот на мајка ми.

 

Јас простувам , ама не заборавам. НИКОГАШ! После тоа довербата кон таа личност е разнишана. Заради тоа има јасно поставена граница, 2 пати би простила, и тоа пак зависи на која личност и колкава е грешката. Ја поминеш ли границата, толку со нас. Понатака се ке биде лажно, и во никој случај исто како претходно. Единствено не заслужува ни еднаш да и простам на една жена, што една вечер си даде за право да рече и направи нешто непростливо.

 

Никогаш нема да и простам на мојата соученичка т.н. бивша другарка. Сега сме смртни непријателки со тоа девојче. Се мразиме од дното на душата.

 

На моите родители за непотребните комплекси кои ми ги создале. Што не ме пуштија да одам на екскурзија во основно. За тоа што секогаш ме уценувале за да ми купат нешто.
На татко ми што ме полни со негативност цело време. Што не ја почитува доволно мајка ми.
На мајка ми за некои зборови кажани во момент на нервоза.
На баба ми што ја малтретирала мајка ми кога била бремена со мене.
На НЕГО што ми го загорчи животот и уште не ме остава на мира да си живеам.

 

Не дека сум лоша и никогаш не би простила,напротив мн простувам,ама ете има луѓе кои што неможам да им простам:
-братучетка ми
-еден бивш пријател
-татко ми
-баба ми и мн други за жал.

 

никогаш нема да простам на човекот што ја уби мојата тетка.. Го мразам тој човек

 

Баба ми.

 

На мајками .... никогаш не ми ја даде потребната љубов, и подршката во моите идеи и замисли за мојата иднина и живот, и ми е жал за тоа бидејќи дури сега сфатив која е цената за љубовта и подршката од родителите, и колку мене тоа ми значи