Кому во животот никогаш не би му простиле?

На некој (кој требаше да биде) многу близок.

 

На татко ми

 

На мојата бивша.

 

Na maz mi

 

На самата себе си, грешка за цел живот

 

Same here

 

На себе

 

Na sebe...

 

Na majka mi so me vospituvase da bidam dobra,kulturna,da ne se raspravam vo ovoj losh svet,so ovie loshi lugje,sto ne me vospita da bidam sebicna,losha i na samata sebe

 

Бившиот

 

Самата себе

 

На секој простувам, не дека заборавам, ама јас полесно се чувствувам. Искрено гледам колку им е тешко на лугето што не простуваат. Мајка ми, другар што имав, се полнат со бес, нервоза, лутина, и тоа им трае години и години. Јас не сакам таков живот да се полнам со негативна енергија. Простувам и пуштам што подалеку, ниту се замарам да возвраќам тоа ми е нешто
Тоа ти е како душата со отров да ја полниш, од тоа поголем отров нема.
Прости и пушти нека одлета подалеку...

 

на најдобрата другарка.ниту крева на мобилен ниту никаде ја нема.И наредив дечко,со стан со убава плата се ајде тоа нека е нека се сакаат,ама криво ми е на кафе оди и излегува со други
Уште со маж ми не сме биле на честитка за станот и веридба (двајца другари за две другарки).Неможам прво сама да си простам

 

Потпишвам

 

Исто