Концептот за време - човекова креација

Па не, јас не те обвинувам тебе или нешто да се контрам тука на темава, напротив, само коментирам за нивните комични неологизми. Е сега пошто обожавам поинтензивно изразување може да претерам понекогаш и да делува како да го напаѓам соговорникот иако немам таква намера, појако е од мене

 

Дури кога Големиот прскот би бил литературен поим, постои друг кој е широко распространет и прифатен, а тоа е Големата експлозија. И подобро држете се до предметот на дискусија, нема зошто да се потпирам на Скопско астрономско друштво за преводот на биг бенгот, тие не се јазичари, ниту некој им лекторира што пишуваат на нет.

Па јас знам за Големата експлозија отприлика од кога знам за себе и не ми претставуваше тормозење.
Ама за големиот прскот дознав вчера и се истрауматизирав Ќе им се смеат децата од петто одделение ако биде воведен во учебници.

 

Големиот прскот/големиот прасок е земено за да личи повеќе на оригиналот, the big bang e, не е the big explosion. Учебниците ни се далеку од совршени. Ни бенг не е "литературно" па никому не смета.
Ја тргнаа Плуто од планети во новите учебници?

 

Би ги замолила сите веќе да престанат за се препукуваат за македонскиот превод на Big Bang Theory бидејќи тоа не е толку релевантно.

Доколку имате одредено мислење поврзано со концептот за времето дека претставува човекова креација, би ми било мило да го споделите на темава, биди тоа е и нејзината цел и суштина поради која е и отворена ...

 

Е ајде де, сироти тие, само „фемина-научниците“ од тука се писмени и знаат да пишуваат и говорат македонски правилно. Научнициве и професориве кои држат предавања на Електротехничкиот факултет за овие работи не се писмени. А дури и научникот кој ја отвори оваа тема прашува за соработка со Скопското астрономско друштво. Со неписмените де. Научнициве не ја гледаат страната и не гледаат што се пишувало на неа и како. Боже.

Понатаму нема да ја упропастувам темава.

Секоја чест на исклучоците, да се надополнам.

 

Плуто = Плутон.

 

Големата Пукнувачка?

 

Како би постоела материјата, ако не постои времето? Како би постоеле ние, кога не би траеле? Без материјата, не би имало ниту време, кое ги мери сите промени во истата. На ова, оди во прилог, теоријата на релативноста. Или едноставно, времето постои. И ваквата теорија, до сега, не е побиена. Има само еден проблем тука. Според механиката, времето е праволиниско, а не релативно.

Фотоните, односно составните елементи на светлината, немаат маса, што соодветствува на теоријата, според која тело со било која маса кога ќе достигне брзина на светлината, ја зголемува масата за толку повеќе. Два настани кои се случуваат сега, се гледаат во различни времиња, од оние што се движат со различна брзина. Значи постојат две мерења на ист објект и настаните кои влијаат на него, а истиов е независен од набљудувачите.

Е сега, од филозофски аспект, има многу за пишување. Времето постои и времето не постои. Ама тоа е друга тема.

 

Муабетот за тоа дека луѓето го „откриле“ времето ми е сличен на онаа анегдота дека кислородот за прв пат е откриен во 18-ти век – „А како дишеле луѓето пред тоа?“

Времето отсекогаш постоело (т.е. од Биг Бенг навака, нели), но човекот започнал да го квантифицира у моментот кога имал потреба од тоа – на почетокот у вид на календар, за да се знае кога се сезоните на сеење, жнеење и сл., а подоцна и попрецизно, како на пример во поморството за потребите на навигацијата. И секако во поново време, за да знаеме точно колку саати треба дневно да ринтаме и колку точно прекувремено, неплатено време ни одзел нашиот работодавец од животот.

А дали денот ќе биде поделен на 24 саати од по 60 минути или, како во периодот после Француската револуција, на 10 саати од по 100 минути, е целосно сеедно и едноставно, прашање на договор.

Спојлер: ОФ-ТОПИЦИ

@Briar Rose, ако сѐ уште си студент, можеш да објавуваш како претставник на матичниот универзитет без проблем. Ако сакаш да објавуваш у некое поеминентно списание, Скопското астрономско друштво и нема да ти биде којзнае каква (да не речам, никаква ) референца, а ако објавуваш у некое од оние „плати за да ти објават“ списанија, тогаш ти е потполно сеедно.

@+++, во однос на Големиот „прскот“, морам да се сложам со @Црна Ружа – „prasak“ е actual збор на српски и хрватски и е океј синоним за англискиот збор „bang“. „Прскот“ од друга страна, ми делува само како несмасен (и погрешен!) превод на „prasak“, од проста причина што на Дигиталниот речник на македонскиот јазик е дефиниран како „звук што се слуша при прскање“, а да не го спомињам фактот што овој збор ниту еден нормален човек не го користи во секојдневниот говор.

Ако веќе бараме влакно во јајцето, соодветен литературно македонски превод би бил „Големиот трескот“ или „Големата трескотница“, што можеби е правописно точно, ама звучи подеднакво смешно и made up.

Со должна почит кон членовите на Скопското астрономско друштво, ама можеби треба да им го препуштат јазикот на лингвистите.

У крајна линија, не гледам ништо лошо во тоа некои астономски поими да се усвојат во изворна форма, како интернационализми.

Фала Богу што веќе никој не се труди за „компјутер“ да вика „сметач“ или „сметачка машина“, а замисли колку глупо би звучело „floppy disk“ да сме го превеле како „млитав диск“.

 

@Bender Rodriguez

Мислам дека се стиши дискусијата околу ова и нема потреба да бидам означуван. Но, ако ти лично сметаш дека преводот е погрешен контактирај ги слободно луѓето и објасни им го ова. Јас го правам тоа што го имам чуено и од предавања од професори

Ве молам не сакам понатаму да бидам вмешуван во оваа дискусија. Ви благодарам.

 

Години и години поминаа од Ајнштајновата генерална теорија која ја формира основата на нашето модерно Нразбирање за силата на гравитацијата, но јас мислам дека теоријата за гравитација исто така преставува и теорија за простор и време.
Каде што на генералната релативност и била потребна една декада за еден генијалец да ја открие, таа подлабока теорија позната како квантна теорија на гравитацијата која манифестира и тешкотии кои се посебни во историјата на науката.
Теоријата за гравитација е исто и теоријата за време и простор, тоа бил увидот на Ајнштајн но физичарите секогаш ги формулирале нивните теории во рамките на времето и просторот.
Можеби теоријата за гравитација претпоставува дека минувањето на времето варира, ама зборот ,,варира ,, конотира еден привремен процес поради фактот што тоа не означува константност.
Доколку времето е различно, тогаш и самиот стандард според кој се менува, исто така варира.
Оваа концептуална кружност создава чудни математички потешкотии, како малото " t " кое физичарите го користат за означување на времето се намалува од нивните равенки, оставајќи ги во загуба за да ги објаснат промените во светот. Имено, за да опишат што точно се случува, физичарите треба да го надминуваат просторот и времето а тоа според мене би значело дека таа идеја не присилува на некоја непозната територија за нас.
Просторот и времето во кое сите ние живееме е само конструкција, може за природата не е од фундаментално значење ама длабоко навлегува во реалноста. На некој начин, е составена од т.н. градежни цигли или како ,,атоми,, на просторот.
Овие ,,атоми,, не се како обичните атоми за кои знаеме, како водород или кислород.
Според мене, ако овие ,,атоми,, го составуваат просторот, тогаш сигурно не се ,, мали ,,
Зборот мал се користи за да се означи некој просторен опис и овие атоми треба да создадат простор, а не да го претпоставуваат.
Да објаснам преку пример, водата, на пример, се состои од H2O молекули и може да е подложена на промена на состојба-замрзнување или вриење - бидејќи тие молекули се преуредуваат во нови структури. Истото може да важи и за просторот. Ако овие атоми можат да се соберат во вселената, веројатно тие исто така би можеле да се редат во други структури.

Спојлер: OFF TOPIC

@Bender Rodriguez слушнав дека Скопското Астрономско Друштво соработува со Руџер Бошковиќ - најстарото астрономско друштво сместено во Белград. Бидејќи таму требаше да ја презентирам мојата астрономска научна теорија и истражување,рекоа дека би било пожелно да одам како преставник на институција а не како самостојно физичко лице. Поради тоа сакав да ги контактирам... но навистина не знам што да правам во врска со ова, сепак би сакала да се обидам да ги прашам. Дали ти имаш некакво искуство со нив?

 

Можеби теоријата на квантната гравитација сѐ уште е во рамките на недокажана научна хипотеза, но општата и специјалната релативност се и тоа како докажани и присутни, дури и во нашиот секојдневен живот.

Како овие две теории на Ајнштајн влијаат врз нашето поимање на времето?

Најпросто кажано, општата релативност вели дека колку е одреден предмет поблиску до силен извор на гравитација, толку побавно минува времето за него. Специјалната релативност, од друга страна, вели дека колку одреден предмет се движи поблиску до брзината на светлината, толку времето побавно минува за него.

Од овие две теории произлегуваат некои интересни импликации – како на пример дека јадрото на Земјата е всушност 2.5 години помладо од површината или дека на највисокот врв на Монт Еверест поминале 39 години повеќе во однос на времето изминато на морско ниво.

Ако ова ви делува премногу апстрактно, тогаш GPS сателитите се можеби најдобар доказ за релативноста на времето во секојдневниот живот.

Тие се наоѓаат на висина од 20000 km и се движат со брзина од 14000 km/h – поради ова, потребно е постојано да се прават корекции за времето измерено од сателитите, за да биде синхронизирано со времето на Земјата, што е директна последица на Ајнштајновите теории.

Поради тоа што се наоѓаат на висина од 20000 km, влијанието на закривеноста на простор-времето, како последица на земјината гравитација, врз нив е помало во однос на она врз предметите на површината на Земјата и поради тоа времето за сателитите изминува побрзо – за 45 микросекунди дневно во однос на она на Земјата.

Од друга страна, поради тоа што се движат со брзина од 14000 km/h, времето за сателитите изминува побавно во однос на она на Земјата – за 7 микросекунди дневно.

Од овие причини, потребно е секодневно да се прави корекција за времето измерено од GPS сателитите за 38 микросекунди, за да истото биде идентично со она на Земјата.

Така да, „времето е релативно“ не е само клише фраза, туку факт и реалност, дури и во нашето секојдневие.

Спојлер: Оф-ТОПИК

@Briar Rose, доколку сѐ уште си студент, тогаш без проблем можеш да учествуваш на конференции и да објавуваш во списанија како член на матичната институција во која студираш (во affiliation ќе го напишеш матичниот факултет или универзитет). Сепак, пошто се работи за презентација пред астрономско друштво, можеш да настапиш и како член на скопското астрономско друштво (зачленувањето е прилично едноставно и ефтино). У секој случај, барем за мене, кога се работи за презентирање на научен труд, припадноста кон каква било научна институција или универзитет со себе носи поголема „тежина“ од членувањето во граѓанско здружение или невладина организација.

Како и да е, со среќа!

 

Времето мерено во часови, минути, секунди, е само начин за човекот да најде ред во универзумот и секојдневието. Инаку, брзината на светлината и времето, се тесно поврзани. Ова се објаснува со специјалната теорија на релативностa на Ајнштајн. А њутновиот часовник е нешто побавен, оти е поставен на сосема други основи. Брзината на движење на еден објект, го детерминира времето на истиот. Брзината всушност, го опишува и движењето на објектот.

Просторот се дефинира како ширина, висина, длабочина. Или, растојание, насока, висина. Истиов, им овозможува на материјалните објекти да се шират. А и самиот постои како основен модел на редот, но само во однос на материјата и сите физички процеси се одвиваат во него. Времето го опишува редоследот на настаните и за разлика од другите физички појави, има јасна насока. Во физиката се опишува како прогрес на сегашноста, од минатото, во иднината.
Њутн, постулира, апсолутно време и апсолутен простор. Ама под услов, овие, да бидат бескрајно проширени и да не зависат меѓусебно. И на истово е базирана класичната физика.

Ајнштајн ја побива таквата теорија, дека времето и просторот се универзална константа. Не се апсолутни, а се менуваат, тогаш кога се менува инерцијалната рамка. Во специјалната теорија на Ајнштајн, идејата е дека нема апсолутно движење и сите инертни набљудувачи се еднакви, односно во еднаква состојба. Теоријата на релативноста се занимава со структурата на просторот и времето, како и со суштината на гравитацијата. Го опишува однесувањето на просторот и времето од гледна точка на набљудувачите кои се движат релативно едни на други како поврзани феномени. Врз основа на ова, општата теорија на релативноста ја припишува гравитацијата на искривување на просторот и времето, што меѓу другото е предизвикано од масите на објектите. Колку е поголемо искривувањето, за дотолку повеќе е поголема гравитацијата. Значи времето и просторот и физичките процеси во нивниот домен, меѓусебно се поврзани. И како такви, меѓусебно си влијаат. И секако. Времето е релативно.

Мене ми е многу интересна ваквата теорија. Оти ако едно тело, постигне брзина на светлината, времето ќе минува споро, да речеме, 1 година за истото, ќе значи 10 за оние кои не се движат со таквата брзина. Процес на не стареење. Такво нешто не се постигнало, ниту пак мислам дека е можно едно тело да ја издржи таквата брзина. Има само честички кои можат да ја движат приближно таквата брзина. Ама таквите немаат маса. Според Ајнаштајн нема нешто што е побрзо од брзината на светлината. Ама не ја напушта идејата дека можно е да постојат црвји дупки, кои би поврзале простор и време. Од едно до друго време, од еден до друг простор. Кои до сега, секако дека не се пронајдени. Освен црните, кои вшмукуваат се пред себе, па дури и брзината на светлината не може да ги избегне.

 

За антиејџ третман ти е поисплатливо да се населиш на планета која орбитира околу супермасивна црна дупка, како онаа во Интерстелар, на која еден поминат саат е еднаков на 7 години на Земјата.

Секако, се' е релативно - под услов да живееш со своите најблиски на ваква планета (или да патуваш со вселенски брод со брзина блиска до онаа на светлината), пак сите ќе стареете исто и никој од вас нема да примети никаква разлика.

Едино ако се слушаш по свемирски Скајп со некои љубоморни другарки, па да им се фалиш како за тебе времето „застанало“.

 

Сепак човековата организација на времето е поврзана со астрономските феномени, ден и ноќ, вртењето на планетата околу својата оска, движењето на сателитот, движењето околу нуклеарната фурна позната како сонце, центар на системот од планети, планетоиди, сателити и остали вселенски тела кои се зависни од сонцето, иако се работи за конвенција сепак има некоја основа за сето тоа.
Е сега мислам дека 12 месеци се фејл пошто месечината се врти околу земјата за 28 дена и нешто ситно, а тоа е 13 пати годишно а не 12, а поимот месец се базира баш на вртењето на месечината. Ок, малку би било тешко да се множи и дели со 13, па нема тромесечија повеќе и тие ствари и на крај конвенција.

Прерано е петооделенци да се смараат со настанокот на универзумот, бизарно е и на граница на нешто друго да им се кажуваат такви информации и да мораат да ги меморизираат на таа вораст, ама да не одам во таа тема сега, не верувам дека и наставниот кадар го разбира концептот и не знам како им го објаснуваат на петооделенци, си беше ништо и тоа ништо одненадеж пукна и така почна светот

Спојлер: Оф топик и такви ствари...

Нешто ми текнува имало наводно некој план или само концепт, Проект Луцифер од НАСА каде што се предвидувале стварање на второ сонце од Јупитер или Сатурн со нивно бомбардирање со Плутониум 238 за да се потпомогнело започнување на нуклеарна фузија и со тоа за икс години ете ти второ сонце
Само што и покрај огромноста во споредба со остали планети, Јупитер сепак бил премал за такво сценарио, да стане резервна ѕвезда

Наци-оф-топик , во основата на новата религија која ја припремале СС и Химлер за илјадагодишниот Рајх било Црното сонце а.к.а. ова нормалново им било соу ласт миленија и што ќе прават, ќе обожаваат црна дупка која била во центарот на млечниот пат , демек околу неа се врти све во галаксијата и е побитна отколку некакви локални ѕвезди. И после не биле интересни...

 

Па за дефинирање на времето, уште кај старите цивилизации, уште од палеолитот, небесните тела биле од голема корист, за да ги одредат временските теркови, локацијата, како и земјините насоки.

Месечината се врти околу земјата за околу 29 и нешто дена, а времето од еден до друг месец варира со бројка од 29 до 30. Лунација. А целосниот круг на месечината околу земјата се прави за 27 денови, ако не се лажам. Меѓутоа, на месечината и е потребно дополнително време, од 1 до 2 денови плус, за да се врати во првобитната состојба, во однос на сонцето. Оти е детерминирано од тоа, што, земјата се врти. И од таму се тие, 29 до 30 денови, или колку и да беа. Прво го завршува движењето од бројка 27, за да потоа минува дополнително уште, ден, два.
Ти си во право, ако се земат во предвид померувањата на еклиптичкиот координатен систем. Комплицирано ми е да објаснувам.

 

Имало лунарни календари со 13 месеци (12 со 28 дена и 1 со 29) но тоа не е практично во секојдневие па затоа го употребуваат виканки и нео-друиди само (секташаана)
13 пати годишно доаѓа и ПМС?!

 

Мислам дека имаше 5 поделби за лунарни месеци. Во еде од нив е и твојот.

Лошо за жената.

 

Многу интригантна тема

Лаик сум во секој поглед во однос на науката, но еве некои мои лаички размислувања, во однос како се мери далечината до ѕвездите и останатите небесни тела. Се користи теминот “светлосни години“, што подразбира растојанието што би се поминало со брзина на светлината за една година (Земјина). Но, според Ајнштајновата теорија, за објектот што се движи со таква огромна брзина времето праткично е застанато, зар не? Кога ќе се каже дека да се стигне до некоја ѕвезда требаат 20 светлосни години, се мисли 20 години на Земјата, но за патникот што би патувал со некаков летечки објект, времето би било мнооогу пократко, така?

Нормално, под претпоставка дека патување со таква брзина е воопшто изводливо за материјални објекти.

 

Па баш поради тоа што секоја лунација е околу 29,5 дена, сосема е нормално месеците на лунарните календари да варираат помеѓу 29 и 30 дена. Бидејќи периодот од дванаесет вакви лунации - една лунарна година - е приближно 354 дена, 8 часа, 48 минути и 34 секунди, чистите лунарни календари изгубиле околу 11 дена и тоа годишно кога ќе се спореди со Грегоријанскиот календар.

Знам дека во зависност од нашата позиција и брзина, времето може да биде побрзо или побавно за нас во однос на другите во различен дел од просторот-време.
Самите ефекти на временската дилатација овозможуваат астронаутите кои се во вселената да стареат побавно од луѓето на земјата, а тоа е поврзано со теоријата за релативитет;
Сепак, тоа не се однесува само на животниот век на луѓето.

Земете за пример светлината на ѕвездите. Иако мислиме дека ги гледаме ѕвездите на ноќното небо, тие се светлосни години одалечени од нас но причината поради која ги поврзувам ѕвездите со времето е поради нивната светлина која ја гледаме, односно дека светлината која всушност ја гледаме веројатно повеќе ја нема бидејќи ѕвездата сигурно веќе изгорела. Тоа значи дека кога ќе погледнеме кон небото, ние всушност го гледаме минатото - на светлината и се потребни милиони години за да стигне до земјата.