Користење на личен телефон во текот на работно време

Поима немам од кај знам, интуиција изгледа.

 

Нека си седи, јас зборам за тие на работа, ваљда и такви има?

 

^едно е интуиција и претпоставка.а друго е на лице место да си таму за да го фатиш со моб во раце додека има клиенти

 

Ми пречи. Правење приватен разговор пред странка ми е недозволиво, зашто секако има простор да се направи тој разговор додека не услужува никој. Во ситуација кога слушам дека муабетот е службен можам да се стрпам минутка-две.

Јас поаѓам од себе си, мене ми е непријатно додека работам со луѓе да разговарам приватно на телефон. Ако ми ѕвонат го исклучувам ѕвонењето а со тоа им давам до знаење дека работам, па во погодно време им се прејавувам. Телефон дигам само ако гледам дека е колешка со која ќе го завршам разговорот во најкратко време.

Немам време ни за социјални сајтови и форуми, а и да имам време подобро да го искористам за малку муабет со некоја колешка/колега наместо да буљам во телефонот.
Да видам дека некој додека ме услужува гледа на интернет би изреагирала. Овие сајтови одземаат 100% внимание.

 

Зависи од работното место.
Јас сум практично скоро цела смена на Фемина, ама работата ми го дозволува тоа.
Кога имам клиенти, нормално друга приказна е, професионалност до максимум.

 

Мене работата ми е врзана со пациенти, не зборам на телефон освен ако и само ако во моментот нема никој (значи ни колешки) - зборувам за приватни муабети.
Не сакам да ме слушаат ни колешките, а па пациентите па ич.

Второ, мене страшно ме иритира кога доаѓа пациент, очекува јас да работам а тој да си ломоти на телефон.
Имам истакнато огромен знак дека е забрането користење на телефон (и сликање) додека е тука.
Па кога некој се прави паметен и не го почитува знакот (ни мене), ни јас немам намера да го почитувам него.
Па едноставно - застанувам со работа ако е сам тој - и не ги пипам документите негови додека не престане да зборува. Ако има други пациенти, со нив работам а овој го игнорирам.
Обично одма приметуваат дека си седам простум и блеам, па почнуваат да се бунат А јас окезена од уво до уво, им викам - еее баш ми е мило што го имам Вашето внимание, сега можеме да работиме. Затоа што - немам намера некој да си тера приватни муабети, а јас 15 пати исто да повторам затоа што “не може“ да ми обрне внимание.

Затоа си чекам да си се назборат

Што се однесува до мене, во моментов очигледно сум на Фемина, од компјутер, не од телефон, а и немам причина да не бидам - сѐ ми е завршено (администрација надвор од работата со пациенти), во моментов немам пациенти, ама баш ни еден, ни доктор немам.

Кога ќе се појават, ќе исклучам форум, секако не сакам да ми зјаат во писанието тука

Што се однесува до телефонот, без него не би можела да функционирам службено.
Не само во овие 8 саати, дома ме бараат од работа, кога постои некоја ситуација за што им треба помош.

Вчера во 19:30 ме бараа, на пример, а имало денови и во 23:00 да ме бараат, и во 06:30 сабајле (од 08:00 ми е работно време).

Сметам дека е човечки да бидам достапна 24/7, и на одмор кога бев во мај од дома термини пуштав (а не морав, нели), затоа што работам со живи (и најчесто стари и болни) луѓе, на кои само патот до ваму или до таму им претставува голем проблем, а не нешто друго.
Дали да бидам достапна и да потрошам 5 минути од моето скапоцено време, или да бидам недостапна... јер принципи?

Сѐ е до свеста и совеста на човекот.
Што сакате забранете, тој што забушава ќе најде начин да забушава.
Тој што е совесен и цела слобода на светот да ја има, нема да забушава.

Чаре - опомени, казни и отказ.
Тие што не се свесни и совесни, да се натераат да станат.

Не прифаќам колективна одговорност или колективни казни, затоа што колективнот го чинат поединци.
Да ме казнуваат мене ради некој друг, ќе почнам и јас само мојата работа да ја гледам, само во работно време, и сѐ што е надвор од описот на моето работно место - нема да го знам - затоа што нели, не ни морам да го знам.

А таква не сакам да бидам. Затоа што не продаваме столици ние овде, ниту тави, работиме со живи луѓе.
А луѓето се различни, со различни потреби, не се даски, па на исто место шајка да удриме.

Јас лично имам да кажеме пофлексибилен однос со пациентите, имаат и мој приватен број многу, службениот го истакнав во сред ходник првата недела кога дојдов (претходно божем го криеа - а зошто не знам), се трудам максимално и надвор од моите обврски да им помогнам и да им се најдам, па мислам дека не е големо зло да седам на Фемина (најчесто), кога немам обврски и немам луѓе.

Со дм и мајка ми секако не се слушам на телефон, дм си има своја работа, мајка ми си има своја, двајцата имаат поодговорна работа од мојава дури, така што немам што да им кажам, ниту тие на мене.
Сестра ми кога беше малецка и кога ја чуваше жена, мајка ми ни еднаш не се јавуваше, за да праша како е нели, жената знаеше дека ако треба - во секое време може да се јави. А празни муабети од типот спиеше 30 минути или 40, може да се направат и во 16:30 кога ја земаше накај дома.

Дали јас ќе се јавувам за свои деца или не - не знам, сега за сега ептен ептен ретко имам потреба било кого да побарам.

 

Порано ми имаа забранувано и преговарано за користење на телефон,односно за кревање кога ми звонеле а не дека којзнае колку муабет сум правела,потоа престанав и да кревам кога ми звонеа на работа домашните или било кој,а сега на поновиве им дозволуваат дури и на месанџер си пишат со нив,и на вибер слики во врска со работа,сега осетија дека беа многу строги кон мене ама веќе е касно,не е тоа тоа.
Е сега кога ми звони некој а имам работа или не кревам или кревам и велам дека имам работа ќе се слушнеме покасно,и разговоров трае 20 секунди најмногу,пред странки е глупо и некултурно да ти слушат приватни муабети,на некој ако му требам хитно ми пише порака и кога имам време одговарам ако не после работа.

 

Јас не одам на работа (не треба да бидам во канцеларија), ама си го кријам телефонот у другата соба кога треба да работам. Знаете зошто? Затоа што одвлекува внимание! Мене лично едно одвлекување од работата, и потоа ми требаат добри 12-13 минути да се вратам во нормала.

Можеби другите се поефикасни од мене, не знам.

Најстрашно е што мислиш дека не го користиш, а на крај испаѓа дека се користи и тоа бааги.

Еднаш, си правев мало самоистражување и симнав апликација што мери колку време во текот на денот минам на телефон. Се шлогирав, тој ден имав премногу работа, не знаев каде ми е главата, а сепак имав поминато добри 58 минути на Инстаграм, 63-64 минути на Месенџер, и уште еден цел саат зборувајќи на телефон!! Значи врти-сучи, три саата у денот ми отишле без да ги сетам од тоа - де да видам, де да отворам, де да чепнам.

Мене тоа време не ми е платено, ами во мојот случај, изгубено. Можев да ги отспијам тие три саата ако ништо друго. Кај мене, ако чепкам кај што не треба додека работам, нема да ми платат - просто ко грав. (не ми го контролираат компјутер, имам софтвер што го палам/гасам). И искрено срам ќе ми биде да ме фатат како правам нешто што не треба да го правам.

А имате забележано колку пати го отклучувате во еден саат - демек, само да го видам саатот? Или само да вратам на оваа порака. Или само да се јавам на 3 минути. Или чекај да го допишам ова на Фемина. Епа несвесно по 1, 2, 3 минути - се собира.

Одзема концентрација, намалува продуктивност - и јас прва ќе бидам да го признаам ова. Точно, не сме роботи за 8-9 часа да можеме да работиме во денот но дека влијае на квалитетот на работата, влијае. Станати сме зависни од телефоните.

Во Германија телефоните (или таблетите) ни стоеја во соблекувална и смеевме само на пауза да ги користиме, мада што, тогаш не ни имав паметен телефон. Во Америка беа полабави ама ако те видеа како дремеш на телефон, немаше да им биде баш најмило, па никој не дремеше.

Во приватна болница кај нас, дозволени само службени телефони - и јавна тајна е кој се крие по ќошевите во ходниците кај што нема камери за да дреме на телефон, за по некое време да го викнат на дисциплинска. Во државна болница, те прегледува и си прави муабет - па дури незгодно да ти дојде ако го прекинеш.

 

А и да се надоврзам за приватните болници.
Имам неколку луѓе кои ги познавам а работат во приватни болници, едната е акушерка а другата раководно лице. Акушерката освен кога пораѓа, може да користи телефон (јас лично ја имам барано и знам) а другата постојано има личен телефон со себе.

Муабетот ми е, диктатура не можам да прифатам никаде, ниту ригидни правила.

Во САД на пример, телефон не смеев да имам со мене цело време, но ниту ми беше забрането да се јавам на телефон, ниту ми беше заклучен во шкафче - стоеше во маркетот веднаш зад мојот пулт кај сефот, можев слободно да се поместам кога немам клиенти и да го користам.

Само - за се' треба осет

 

На моја колешка па во приватна клиника и е забранет личен телефон.

 

Ми смета ако некој зборува на телефон кога треба да ме услужи. Исто така, ми смета и обратен случај, на пр. јас чекам ред некаде, пред мене има странка која си зборува на телефон и така троши и мое, и време на тој што работи

Во денешно време телефонот некако стана зависност и лоша навика, без разлика дали за разговор или за користење на социјални мрежи

Не работам, така да не би можела да кажам дали и колку ќе ми смета користењето на телефонот во работно време
И се согласувам дека се е до осетот
Некој може со телефонот до него цел ден да не го пипне, но има и такви кои и да имаат забрана за користење, или мораат да го остават телефонот некаде на страна, ќе се снајдат и ќе си прошверцуваат телефон во нив

 

Може, зависи што работи и каде.
Во Жан Митрев сум чула дека се забранети, ама немам познат никој таму да ми потврди.

 

Баш таму. Исто така забрането е споделување на висината на платата. Јас почитувам ваква политика многу (затоа и станаа такво име и квалитет какви што се), а и колешката е презадоволна.

 

Јас не, не сакам такви “ладнокрвни“ правила
Слабо сум запознаена со политиката на болницата, ама на моја несреќа го познавам “човекот“ - одличен доктор, ужасен човек, за кого за ни една плата не би работела.

Има разлика Рефке дали ќе зборам со тебе 20 минути рецептот на баба ми да ти го кажам, или ми се јавува докторот, ме прашува тоа што треба да ме праша, му одговарам кратко и со јасни инструкции за тоа што треба да го направи. Па во вториот случај и да има пациент е свесен дека службено зборам и е трпелив.

Да слушне дека рецепт раскажувам сигурно нема да има разбирање.

Ни јас не би имала.

 

Па на службениот ќе бараташ само со повици во врска со работата, а не со фамилијарни и пријателски повици. Плус, не сите вработени имаат потреба и од службен телефон, така да истите, нема што да имаат тел со себе воопшто.

@CameliaMiller ужасен или не, знам дека неговите вработени се одлично платени и работат во супер услови, а по мене, платата и работните услови се најбитни за секоја работна позиција. Кога некој ми го пружа тоа, нема поарен од него за мене.

 

Точно.
Додека ти прави ехо реално нема ни една потреба да збори на мобилен, освен ако не види нешто за што сака уште еден пар очи да го видат

А откако ќе те види на ехо, може мене да ми се јави да дојдам, за да ја испринта сликата, или да се “одмрзне“ компјутерот, или да те најде во системот... можеби нема да знае како да ти закаже термин во друга институција (нешто што се менува во однос на начин и правила секоја втора недела), па ќе ме викне да му помогнам да ти закаже, или ќе ми се јави мене да ти закажам.

Вчера на пример, додека еден доктор работеше со пациент (жив - здрав) му се јавија од шок соба дека негов пациент што дента беше опериран не е добро, и побараа инструкции (дали тој ќе дојде веднаш, или дежурниот да го побараат).
Докторот го препозна бројот и крена, и во тоа не гледам нешто непримерно.

Ама да му се јави жена му и да се договараат кој ќе го земе детето од градинка додека тебе те прегледува, е дрско, безобразно и скроз непотребно.

Прифаќам дека имаме различни приоритети.
Мене воопшто не ми е мотив платата, оти не мора да ми биде.
Да мора - можеби поинаку ќе размислувам.

Јас тиранини не прифаќам, а мене тој ми оставил таков впечаток према доктори - кој знае каков е према “небитните“ како сестри, чистачки, администраторки итн.