Која книга не би ја читале по втор пат?

Јас скоро ниедна книга не ја читам два пати. Прва која ја прочитав по втор пат беше „Сенка на ветрот“.
Кога ќе завршам една книга веднаш земам друга, па трета итн. А кога пак ќе ми дојде веќе прочитана книга в раце веднаш го знам крајот и немам желба да ја читам.
Не велам дека тоа важи за сите книги. Секако дека има исклучоци. Можеби и мојот број на книги прочитани два пати ќе се зголеми, но за тоа да се случи делото треба да биде навистина добро и да не ми создава досада ни при првото читање.

 

Тематиката што ја обработуваат тие две книги, не е тешко да се препознае или спореди со други книги, кога реков слични, мислев општо, не конкретно.

 

Зошто некоја книга да не се прочита по вторпат?
Тука се согласувам со Ливинг Глам, книгата може различно да се доживее од второ читање и во различен период од животот.
Пример, кога ја прочитав Читачот првпат, не ми остави некој посебен впечаток, мислев дека е малодушна и помалку глупава. После неколку години ја прочитав пак - и ми се допадна.

И обратно.

Еве сега во моментов, повторно би ја земала в рака Долг пат до дното, зашто премногу ме развесели и насмеа додека ја читав во автобус, а сметам дека не и посветив достојно внимание. Некако пребрзо ми се лизна низ раце.

А дефинитивно не би ги поземала - Захир, и некои од типот на Која е таа девојка? или Афера на Аманда Квик.
Одвај ги дочитав првиот пат, не би се подложила на таква тортура одново.

 

Секоја книга која навистина ми се допаднала и ми оставила траен жиг во меморијата, јас би ја читала по вторпат, во период од една декада отприлика разлика. Некои книги кои сум ги прочитала на многу ниска возраст, како на пр. Степски волк, ќе ги препрочитам за да го доживеам повторно дејството, низ сегашното и читачко и животно искуство.

Прва што ми паѓа на памет на листата книги кои не би ги прочитала по вторпат е Ќерката на чуварот на спомените и првиот пат прилично се изнамачив со неа, заморно дејство сосила и непотребно проширено на толку страни и толку неинвентивен стил во секој поглед. Исто тука ги вбројувам и малубројните самопомагачки книџиња кои сум ги прочитала, од типот на Моќта на сегашниот миг и не се ни сеќавам на насловот на таа од Ог Мандино.

 

Поголемиот опус на Пруст. Ме уби човекот.

Памтам дека кога полагав некои дела од него, на ливчиња пишував, од пуста мака. Абре ме извади од такт, толку спора текстура, никаде фабула, ќорсокаци во пишувањето. Аман си реков, што му било на човеков вакви чудесии да испишува?

Сум се изначитала најразлични измачувачки дела, но барем имале некаква поента. Но Пруст... Леле. Кога ќе ми текне на Комбре и Потрага по изгубеното време, си викам, ооо мој драги Прусте, какво време само ни трошиш нам сега, пусти студенти на компаративна!

 

Хихихи и мене Пруст ми беше ужас. За среќа не ми се падна на испит кај Маја Ах и тој Џејмс Џојс со Улис ми го збрка мозочето. Пробав да ги читам, се натегав, ама тоа пустото тешки книги ко планина да поместиш за да ги разбереш. И Томас Ман со Волшебниот рид ми зададе напор, ама морав да ја читам на српски јазик, па ја баталив. Отпосле излезе во превод на Табернакул, 2 тома, си ја купив и еве ме чека на полицата за да ја грабнам да видам што има да ми понуди

 

Никоја. Не читам книги по втор пат. Без разлика колку е добра книгата. Исклучок, премногу млада, да не речам мала , прочитав одредени книги. Једино на нив би им се навратила за едно 7-8 години. Мислам дека сосема поинаков впечаток ќе добијам. Не е исто да читаш книга како адолесцент и како зрел човек. Ќе ја почувствувам разликата.

 

Гордана се извинувам што пак ќе ти реплицирам, само те прашав поради тоа што ете јас не сум ја препознала таа тематика во други книги. Затоа те прашувам пак, да ми споменеш наслов ако може.

 

Значи, си кажав дека не ми се допаѓаат тие книги, иако сум ги прочитала и дека не би ги прочитала повторно,кажав и зошто.Секако дека би прочитала книга која навистина ми оставила впечаток, проблемот не е за јас да го верифицирам своето мислење со кажување на наслов на книга, реков дека и би можело да се спомене која книга не би се прочитала.Тука сите мислења ги почитувам, не навлегувам во детали зошто и како, секако што е во однос на темата.Така што јас го кажав претходно моето мислење.

 

35 мај - глупава ми беше, па макар било и за 4-то одд
А да и за Илијада велев така бидејќи многу ми беше пренатрупана со тие боговите, ама ја прочитав уште еднаш бидејќи ми се измешаа настаните

 

Порта на солзите - Абрахам Вергезе.

Приказната е прекрасна, трогателна.. Но мноооогу го отупе со небитни работи.
Да кажеме опишува некој човек, па се навраќа за целиот негов живот, па животот на татко му, па на дедо му, па за мравката што ја видел дедо му, па за семејството на мравката, па каде живее, па почвата од која домот на мравката е изграден, па што се садело на таа почва и пак доаѓа до дедото, па раѓањето на таткото на човекот и повторно се враќа на човекот. Се така во круг, забораваш дури што си прочитал претходно.

На моменти навистина ми беше напорна за читање.

 

Јади, моли се , уживај. Ептен ми беше досадна.

 

Па што ако имам некој килограм повеќе-Мег Кебот...Не е толку до книгава, колку што писателкава не ја поднесувам.Имав прочитано претходно и некоја друга книга од неа, не се сеќавам која, ама се сеќавам дека ми беше исто толку тапа колку и оваа.Прво, насловот воопшто не одговара на главното дејство во книгата.Второ, книгата немаше да биде толку лоша, да не беше толку развлечена во милион описи и непотребни детали...Дефинитивно не би ја прочитала по втор пат...

 

Книгата која штотуку ја ,,завршив,, Калуѓерот што го продаде своето ферари - Роберт Шарма.
Немој луѓе да ви текнало да ја читате, подосадна лектира ВО ЖИВОТ НЕМАМ ПРОЧИТАНО! Секако после Пеколот од Данте Алигиери
Толку е развлекувано за глупости. Една иста работа ја има претставено во милион страниии..

Едноставно Шарма не го бидува за книги , барем јас така мислам....

Темата што е обработувана мислам дека досега се има обработувано многу подобро, во други изданија.

Мене воопшто не ми се допадна.. Прочитав многу критики и пофални зборови за книгава на нет.. И викам ајде да ја прочитам.. Стигнав до средина и јок брееееее, неможам натака... Ќе се отруев
И оставив.. неможев веќе....

Ма и филмот ми беше мене досаден.

 

Во животот ни една книга немам прочитано 2 пати.Ниту пак имам намера.
Големо браво за тие што по два пати знаат да прочитаат една иста книга.

 

Девојката со бисерна обетка

 

Еквинокс од Мајкл Вајт. Па попредвидливо нешто не постои.

 

Војна и мир

Никогаш повеќе...

 

Појадок кај Тифани- Турман Капоти и Девојката со портокали-Јустејн Гордер