Кој ку*ац јас барам овде

Има ситуации во животот кога баш е како темава. Признале или не некогаш сакајќи некогаш несакајќи се наоѓаш во ситуација, опкружување, друштво, средба, погрешен миг, час повод, за кое си велиш кој такво барам тука.
Некогаш и се наоѓа одговор но некогаш ќе си останеш со тоа прашање и без одговор, а кој

 

Мислам дека со самото прашање кој ку*ац, ние се издигаме на некое повисоко ниво на појачана самосвест, се гледаш себе каде припаѓаш и немора да бегаш одма
Убава прашална реченица

 

порано мн често си го поставував ова прашањеКој к...ц ова,кој к...ц она и ме држеше долг период.
Живот без смисол и никаква иднина...но ете коцкичките се спојуваат и се си доаѓа на место,а тие мисли Кој к...ц одамна ги немам.
Имам сега прекрасно семејство и мн причини за сега да не помислам на таа реченица.
Сега е се што ми смета у к...ц

 

Добро кажано, се што не треба нека иде у курац
Употребувајќи ја оваа фраза(некултурна),несакајќи правиме ресет на мозокот..така да ако се подзамислиме малку и почнеме да филозофираме( ете сега ми текна дека требаше темава да оди во филозофија), ние си правиме добро на себе, да ги отвориме новите можности или да ги разгледаме старите, што сме пропуштиле итд....има нешто добро нели

 

Море се што мислиш дека те кочи,ти го прави денот хаос ,не ти дозволува да пркнеш и одиш исправена терај у к...ц
Никој и ништо не е важно ако ни ја расипува среката и насмевката на лицето

 

Незнам дали е социофобија во прашање, ај да не е прегрубо.
Целата поента е да научиш да живееш со тоа чувство и да се помириш.
Јас одреден период се чувствував нелагодно во сечие друштво. Морници ме лазеа од помислата дека треба да отидам на собир/прослава каде што има повеќе од 5 луѓе. На крајот се посветив на други работи во животот, си најдов работа, и сфатив дека едноставно јас сум таква, на крај краева што мајка барам во друштво во кое не се чувствувам пријатно. И така сфатив дека јас уствари сум асоцијална, се помирив со тоа дека сум таква и сега сум среќна сама со себе во сопствената кожа. Предходно се нервирав, зошто неможам да се вклопам, зошто се чувствувам непријатно и тако даље, а сега ама баш ме брига. Знам по цели денови да не излезам од дома некогаш, едноставно заклучив дека подобро ми е сама отколку во лошо друштво или во друштво во кое ете не е лошо, ама мене ми е тешко да се вклопам.
Сега немам веќе проблем со поголеми собири, друштва и тако даље, само држам дистанца кога морам да се најдам на такво нешто, не се ни трудам да се вклопам. Си седам и си кулирам, и убаво ми е. Среќна сум си сама со себе. Некои луѓе едноставно сме такви, нема потреба да се менуваме.

 

А кој к**ац мораше тема за тоа со ваков наслов да отвораш?

 

Затоа што ова прашање, оваа извична интересна реченица многу пати во денот сама ни се активира..ретко кога навистина ке се погледнеме внатре во себе и да одговориме искрено...Ете и ти сега кој курац ме прашуваш зошто таков наслов одбрав, зошто ти боде очи....ај прашај се сама и одговори си..Незнам зошто мора одма да се саботира нешто без да се анализира...
Мене ми се допаѓа темата