Мило ми е И стиховите се исто како да ги пишуваш своите доживувања ако се добро посветени на некоја ситуација
ja imam negde 7 tetratki. pisuvav dnevnik vo treto odd, pa pauza do 6to, pa do treta godina sredno. toa s egolemi debeli ubavi tetratki. onie koga sum bila mala mi se ok-bas se smesni...ama onie od prva do treta godina se kanam da gi zapalam vise poise vreme. najvise radi toa sto sum pisuvala samo koga sum bila tazna, luta i razocarana. tuka se prvite razocaruvanja od drugarki, od zivotot, od deckovci..... i ne mi e bas najprijatno da gi citam...i koga citam se desava i pak da se cuvstvuvam loso i da placam nekoj den sigurno ke gi gledam vo ognot samo koj den ke bide
ако не ти се толку мили :roll: чувај ги сега засега,и в година за коледе-----Нека Горат :up:[/quote] :up: :up: :up: huhuuhuhuh
Дневник... И јас пишував едно време, додека бев во основно. Кога разбрав дека мајка ми редовно ми го чита почнав да лажам. Пишував: "Денес добив 5ка, наставничката ме испрашуваше и се знаев, прееска една другарка ми понуди цигара,а јас ја одбив. На летниот распуст цело време читав лектири".
i jas pisuvav porano mnogu,mnogu sekoj den,arno ama ednas majka mi go nasla edniot,posle prodolziv da pisuvam ama poretko,a sega voopsto. veke ne mozam nitu da se zamislam da pisuvam,a i ne znam zasto sakav da si gi frlam starite dnevnici,ama ajde se predomisliv
Дали е можно ова? Истото го правев јас и сеуште го правам само што ставам и слики од некои битни моменти.. Ах ракче мое **
Како мала пишував дневник, и тоа до полани. Ама престанав затоа што знаев дека е невозможно да го скријам од мајка ми и сестра ми, а во него ако требаше да пишувам ќе имаше работи кои не се баш за пофалба. Многу пати помислував да ја искинам тетратката, ама некако не можам, драга ми е
ДАаааа можно е ЈАс сега си ги потчитнувам редовно,ама на учебниците туку чкртам,штом ми влезе нешто во памет ops: Ех,РАкче си е ракче
исто, исто кога учам и во меѓувреме погледнувам на тв што има, ако случајно некој стих од песна ми влезе во уво, одма на книга си запишувам сите книги ми се испишани со пораки, мисли, стихови и поговорки
jas sekogas koga se cuvstvuvam loso pisuvam, "gi prenesam cuvstvata vo hartija", i toa me smiruva mnogu, a dnevnik porano pisuvav a sega ne :roll:
јас водам еден вид на дневник,па и не е баш дневник,пред 4 год,со дечко ми се договоривме да си пишиме во една тетратка како сме ја започнале врската,како ни било првиот месец,првото излегување во јавност,првата нова год,првиот-први мај,првиот летен одмор,сите позначајни работи во врска со нашиот љубовен живот,сите интересни случки...па јас како по креативна почнав да цртам срценца,да лепам сликички од нас,(замислите ги препишувам сите пораки во тетратката од кога сме се фанале)па тетратката почнаве да ја надоградуваме,залепивме уште една,па уште една,па сега личи на дебела книга.Тој во неа ми пишува љубовни пораки,таму ни се залепени првите преврзоци(кои ни беа во вид на скршени срценца)тој го имаше делчето од ТЕ,јас од САКАМ,сега ги споивме и ги залепивме во тератката,почнавме да ги запишуваме нашите соништа за во иднина.......и така натаму да не се задлабочувам и да кажувам уште што нема внатре...
Ни сама не знам зошто, ама никогаш не сум имала желба да пишувам дневник во стил "денес тоа и тоа ми се деси"... Од дете пишував песни и кратки приказни, инспирирани од тоа што сум видела или ми се случило, но никогаш во прво лице Пред повеќе од 3 години почнав да правам песнарица, запишував стихови и приказни што сум ги прочитала или слушнала, чисто за занимација, но со тек на време, препишувањето се намали, а креирањето се зголеми . Најголемиот дел од песните и приказните ми се со Таа и Тој (сеуште не користам Јас) или пак ќе си раскажам што ми се случило користејќи ги емоциите, а не со точни зборови да објаснам што стварно се десило. Ја имам покажано тетратката на многу луге затоа што ништо конкретно нема во неа (нема како да се издадам за бељите ), но убаво се чувствувам кога ќе се потсетам како одредена случка делувала врз мене во тој момент. Не пишувам често, ама барем еднаш месечно пишувам по некоја страна. Барем тетратката ќе ми потрае некое време
Дневници си пишував од трето одделение, па се до четврта година средно. Сега веќе не, (изгледа многу озбилни работи ми се случуваат ) ама ништо повеќе не може да ми ја стопли душичката од тие тефтерчиња испишани со многу именца и случувања
не водам дневник... не ни сакам...оние работи кои ми значат кои се битни и суштински за мојот живот ги памтам...ако се за пренесување ги пренесувам...сметам дека е по малце губење време да седнам и да пишувам за тоа како ми поминал денот...поубаво ќе си го раскажам во себе, и ќе го анализирам пред спиење како што и обично правам да знам како ми поминал продуктивно или не...
Бидејќи сум една од помладите на сајтов, јас пишувам се уште дневик. Уште во трето одделение започнав да пишувам. До петто одделение пишував во обични тетратки, и тоа глупости. Како сум го поминала денот, кај која другарка сум била, која ми дошла.. детски радости. После во петто и шесто започнав во тефтер.. на крајот на шесто полека полека започнав да излегувам, па запишував што се случувало додека сум била надвор. Потоа во седмо и осмо имав друг тефетер, таму шкрабаници, полн тефетер, настискани букви, огромни текстови, срциња насекаде, времето кога бев ептен заљубена во еден што до пред една година го сакав. Е веќе кога започнав во гимназија, тогаш малку подзапрев со пишување, пишував ретко во големи тефетери, сеуште го немам до крај потрошено тефетерот, така што уште сум со истиот тефетер од лани и преклани, па некогаш си се потсетувам. Инаку во нив пишував и песни, приказни, се и сешто, не беше само оној класичен дневник каде што се запишува како ти прошол денот. Инаку се во строга тајност, сите дневници, уште од трето одделение. Ги чувам во посебна кутија (од облека) во една од фиоките од креветот, а таму ретко кој ми отвара бидејќи таму ми стои само облека. Инаку сториите, од седмо одделение ми се долги, а до шесто пишував по една страна и толку, а и тоа некои глупости ќе сум изнатрескала. Најчесто во дневниците пишувам за тоа како ми поминал денот, бидејќи најчесто пишувам навечер пред да легнам да спијам, освен доколку не сум премногу уморна, ако сум уморна тогаш утредента пишувам,за претходниот ден. Приватност нормално дека има, нема шанси некој да прочита што сум пишувала. Освен мечето ops: кое секогаш е до мене кога пишувам, него многу го сакам бидејќи од мала го имам дури некогаш и си разговарам со него ops: . Но да не се оддалечувам од темата. И никогаш, ама баш никогаш не би ги фрлила или пак запалила дневниците, во нив едноставно е опишан мојот живот, а бидејќи сакам да станам новинар во иднина, можеби дневниците ќе ми помогнат да напишам автобиографска книга(бидејќи тоа ми е сон). А за подарување?! Во никој случај, тоа не се подарува, според мене. Таму имам пишувано за многу личности, што ги сакам, сум ги сакала, сум ги мразела, ги мразам.. така што нема шанси!
