Дневник пишувам 6-7 години наназад, но тоа не е секојдневно туку можда неколку пати месечно... и пишувам случки и некои битни работи за мене... Најсмешно ми е кога ќе прочитам што ми се случувало порано, па и како сум размислувала хаха комедии Иначе најубаво е според мене да пишуваш на хартија, имам и околу 200 стр на компјутер... ама стариот начин ми е најдобар
Имав повеќе неуспешни обиди за секојдневни записи на случките во дневник, па се решив да пишувам повремено, па ме фати мрзата и се откажав. А си ги чувам тетратките и интересно ми е кога ги читам, се потсеќам на некои заборавени работи кои толку детално сум ги опишувала
Немам дневник, но кога бев трето одделение започнав да пишувам и пишував 4-5 години. Денес одвреме навреме го отварам дневникот да прочитам нешто и си се смеам на глас. Колку интересно. Навистина е забавно после извесен период кога ќе почнеш да читаш, што ти се случувало во минатото. Особено во оние детски години .
Водев дневник во 7мо одделение и беше интересно се додека една вечер не го заборавив на биро и брат ми да ти земе да ми го прочита цел и одма на моите....фешти беше после Од тогаш не ми паѓа на памет!
Водам дневинк од 6 одделение , во убав тефтер , со катанче , и запишувам за секој ден , тажни и среќни моменти , пријателства , ситници кој за некого се мравка , а за мене слон .
пишувам дневник секако порано рачно а сега на компјутер кога ми е тешко ми олеснува кога сум срекна го споделувам тоа со него
Едно од најглупавите, најдосадните, најбаналните нешта е мојот дневник. Обично само кога ми е преку глава пишувам во него па каде и да завртите преполно е со натажени, или налутени смајлиња Па затоа не е пожелен да се чита, случајно читателот да не добие некој удар од толку плачење, цимолење, жалење. Морам некаде да се искажам. А среќните случки си остануваат во мене, бидејки тогаш немам потреба да се искажувам.
Пишував дневник од 7мо одделение до кај 2ра година средно, после ваљда пораснав, почнав да искачам, да бркам дечковци и чат пат пишував, денес кога читам ми е многу смешно какви размислувања сум имала... дете, дете... Денес знам да го отворам само кога сум во некој бош период, ама не раскажувам што ми се случило, туку пишувам песна, или расказ, и го користам дневникот за творење затоа што петтиот тефтер наменет за дневник остана повеќе од пола празен, па ај да го изнапишам, сепак се` е мое дело во тие 5 тефтера што ги имам ...
Почнав да водам дневник негде 6то одд. И си пишував секоја вечер откако ќе ги убедев моите дека многу ми се спие. Но една вечер, си го земам пенкалцето и тетратчето, почнувам да пишувам и слушам како некој иде накај собата. Го кријам под перница ама веќе беше касно. Мама влезе и го виде. Ми побара да го прочита, а јас ни 5 ни 6 одам во кујна и го палам. Да, го запалив. само за да не прочита што сум пишувала. И оттогаш не сум пишувала...којзнае, можеби еден ден повторно ќе почнам....
јас водам дневник одкако памтам замене мислам 3 одд така нешто....мн ми беше интерено кога ке видев што сум пишал некаде после неке време и така уште од мала решив да пишувам...одпрвин незнаев како па повеке тоа што го пишував беа глупости али интереесно ми беше мене хехех....после тоа 6-5 одд више почнав да водам сто би рекле посаглам дневник пишував за поважни настни што ми се случиле....после тоаа во 2 год почнав да пишувам секој ден иако не ми се дешава ништо посебно пред се си го опишував денот од утро до навечер некогаш ако немав врем и прескова некој ден али претежно редовно беше тоа си го пишував во тефтерцинја мн интересни т.е споменари што ги викаме..после тоа пишувава на п.ц и сега пишувам али откак ми се избриша дневниците на п.ц мн се разочарав и се помалку пишвам...али како и да е интересно е и занимација...плус ос тек на врем и гледас колку си созрела се запознаваш подобро.....ако имаш некои цели поставени до каде си ги исполни и така....))
Водев дневник 10 и повеќе години, не се сеќавам и јас точно, и уживав во тоа.. Мислам дека со мојот дневник пораснав и созреав на некој начин... Сметам дека доколку искрено се пишуваат доживувањата и размислувањата, дневникот е добар начин да се запознаеш себе си, да го запознаеш она што навистина го носиш во себе, онаа страна од карактерот која можеби никој не ја знае...или ја знаат само најблиските... Имам напишано повеќе од 15 нотеси, и дел од нив се уредно спакувани и запечатени и не ми се отворени долго време, а другите се низ фиоките...и понекогаш читам некој дел... на нешто се смеам до солзи, на нешто повторно ќе се замислам за тоа што сум го напишала... Не верувам дека некогаш ќе можам да ги уништам сите тие нотеси, си ги чувствувам како дел од себе... а дали ќе ги дадам на некој да ги прочита... тоа не знам... не сум размислувала...
ДА! Имав дневник.. и тоа си пишував секој ден во него(па макар и по 2-3 реченици) од шесто до осмо одделение но....еден ден, ја видов мајка ми како го држи во рака (голем, кафен тефтер)и ме праша што е ова?! јас и го земав и и реков- моја лична работа, не е за секого и си излегов од собата. Беше многу лута (поради сите работи напишани изгледа во него, а јас бев навредена што чепкала во моите ствари, иако до ден денс тоа го прави ). Уште истиот ден си го излепив убаво дневикот со трака селотејп и го фрлив во контејнер. ( не знам што мислев тогаш, дека ќе си го барам по неколку години во депонија? но не сакав да го запалам) После тоа..паа.. пред некоја година, со бившиот кога бев си запишував кога имав некои денови што сакав да си ги запаметам, или па смс што ми ги праќал ама на документ во компјутер... кои секако ги избришав неколку месеци од разделбата. (документот го избришав, но не и деновите од сеќавањето)
Убави ми беа времињата кога си пишував дневници но за жал сите отидоа во оган, и сега се каам нормално, жал ми е најмногу за дневникот што почнав да го пишувам кога се запознав со маж ми, за тој дневник најмногу жалам беше опишан секој детал , секоја порака , секој повик-минута, секунда, песни за него, моментална состојба изразена во проза, поезија буквално се , иако мајка ми никогаш не ми буричкаше низ моите работи сепак постоеше некој страв во мене, замслите мајка на 18 годишна да прочита имавме секс 3 пати таа вечер па таа поза па оваа, а ме мислеше многу мирна Сега добив желба да пишувам дневник , па ќе се сеќаваме кога ќе остариме .зошто па да не
Пишував дневник порано а и сега сеуште пишувам кога ќе ми се случат некои убаво моменти кои кога сум тажна сакам да ги читам . Пишував за некои мои бифши , за Нова Година и тоа се до најмал детал .Како сум била облечена кој како ме погледнал , потоа каде сме заминале дека ми се скрши штиклата , имам залепено некои слики од драги личности , мои другарки кои се од други градови ( можеби и тука има некоја ) никогаш не се знае нели... слики од кога сум била помалаа..и обавезно кога го пишувам дневникот прво му давам наслов со допирната точка ..исто кога сакам да кажам нешто што не ми се допаѓа кај некоја другарка, а не сакам да ја оговарам , тоа го запишувам во мојот дневник за кој само јас знам и ми стои во полицата со моја збирка на книги и никој не ми отвара таму , а и има посебен клуч
водам дневник од пред 4 години...ама ги запишвам само најважните моменти во посебен тефтер(по неколку реченици или по цели реферати,во зависност од инспирација ), и мислам дека досега никој не се обидел да го отвори и прочита .барем мислам дека не ми буричкаат во мите работи иначе никогаш не би го исфрлила/запалила мојот дневник...а дека би им го прочитала на моите деца,секако се надевам дека ке извадат поучни работи од него
Водам личен дневник уште од 5 одделение, но овие 2-3 години, не го користам интензивно затоа што немам доволно време за тоа, сменив неколку тетратки, со цветчиња, срциња ...бла бла Интересно е сега кога го читам тоа што сум го напишала во 7-8 одделение, оние години прва симпатија, прва бакнеж, љубоморна другарка, сокласничка... единица или петка во училиште ... А сега ова facebook ти е личен дневник, споделуваш се` и сешто ... но сепак интересно е да си водеш дневник. А и на времето споменари и слично.
Јас водев дневник од 1,2одд тогаш сум пишувала глупости-со оваа си играв,ова имам за учење итн итн....потоа во основно од 6,7одд сум почнала позрели работи да пишувам за симпатии итн....пишував скоро секој ден се до пред 2-3год.тогаш почина татко ми и некако не ми ни текнуваше да пишувам...и потоа ја изгубив навиката...имам мнооогу дневници и сите си ги чувам,честопати си ги читам ,се потсеќам на убави и неубави работи,ми будат различни чувства и мислам дека никогаш не би ги фрлила.си ги чувам на ептен тајно место и никој не ми ги знае
