Јас сум била во овој Солинген, полн е со арапи и турци, навечер е многу небезбедно или во утринските часови, оти баш тогаш се берат овие во глутници.
Јас мислам саатот се менува во недела што прави детето во недела на школо.Како цел ден не приметила дека саатот е сменет.Зошто да верувам во ова? Кај нас се децата на распуст нормално дека школото е затворено има само хорт.
Опасно е и во метро кога се возиш. Сум забележала дека набљудуваат кој има скапа чанта или скап телефон. Затоа јас си ја прицврстувам ташната за мене.
Затоа веќе не ја шетам мојата Шанел од 1000денара од Мк шо ја купив ќе си помислат оти скапа е и ќе ми ја дигнат. Иначе да, имам приметено тоа дека гледат шо да украдат, посебно ако се качуваш и симнуваш во тунел. Затоа, освен телефон, пари и клучеви, не носам друго со мене. И се тоа во џеб.
Мојата ташна е 400 денари. Од тие причини не ми се даваат пари за скапи ташни. Во автобуси не се качуваат. Ама во метро треба внимавање.
Јас скоро, пред една две недели пак имав една случка, незнам, може си направив филм, али до коска се исплашив. Беше 8 -9 часот вечерта и надвор врнеше дожд. Излегов, тргнав накај продавницата, а тоа време нема никој натаму. И сега да ти објаснам, патот на кај продавницата, долг е, и има тротоар а покрај тротоарот трева и некои луѓе кога одат натаму одат или по тревата или по тротоарот. Е сега, улицата до тротоарот е голема и минат коли али никогаш немам видено кола да се паркира таму а и не верувам дека е тоа дозволено на главна улица. Одев јас по тротоарот, жив човек немаше, и поминуват две комбиња со затемнети стакла и наеднаш завртуват и еден паркира позади мене а еден напред. Јас се стаписав, застанав , не знаев шо се случува. Тој од назад остана да си седи внатре, а тој од напред на кај шо одев излезе од комбето и го отвори и као чачкаше нешто внатре (вратата му беше од страната на кај тротоарот кај шо одев). Јас го извадив телефонот веднаш и бев спремна да му звонам на мм одма. Наместо по тротоарот јас фатив накај тревата и цело време бев завртена да видам дали тој ќе тргне по мене. Му ја видов регистрацијата, и исто приметив дека комбето внатре беше ПРАЗНО!! Откако го поминав, истрчав веднаш до продавницата и на враќање веќе ги немаше. Незнам шо беше тоа, може и филм си направив, ама треба многу претпазлив да си.
Такво им е племето. Кога ќе ги видам страв ме фаќа. Ги забележувам дека стојат на куп и само следат ситуација.
Здраво дали можеби некоја женичка ги има прашањата од leben in Deutschland да ми ги испрати, ги има на интернет но не можам да ги испринтам.Фала
Има ли некој завршено курс или Weiterbildung? Дали со тој сертификат полесно се добива работно место? Дали е пресудно да имаш В2 ниво на јазик?Работно искуство во таа област немам.
Германци генерално се палат на сертификати . Мислам шала на страна, битни им се. Инвестиција во сам себе си се враќа 100%. Сигурно нешто ново ќе научиш. Дали и како ќе добиеш работно место зависи и од кое поле аплицираш, односно со каква конкуренција си имаш работа, колку они се очајни и им треба работник и нормално како ти ќе се продадеш на интервју. Б2 е да речам еве според мене ниво кое човек треба да го поседува за да е во состојба да работи и комуницира (чита и разговара). Сега нормално зависи и од работата. Ако мислиш дали за дообуката ти е потребно б2 сертификат, тоа мораш да прашаш кај обучувачите. Можеби имаат и јазичен тест, пошто нели има луѓе кои официјален сертификат јазичен немаат, ама супер го владеат јазикот.
Б2 е скоро секогаш услов за курс/Ausbildung/Weiterbildung. За тоа дали бараат искуство во одредена бранша многу зависи од типот на курсот. Пример, за ИТ може и да не бараат ама за сметководство на пример, мораш да имаш претходно некој Ausbildung во таа или слична област или одреден број години претходно искуство. А за тоа дека помага за вработување курс завршен овде нема сомнеж. Има фирми кои уште од школите ги земаат добрите кандидати.
Здраво девојки, дали има некоја со Педагошки факултет-Учител смер правено анеркенуг овде и дали нешто се признава?
Не можам да дочекам да ви кажам. Најдов нова работа. И вака сум и вака . Ама повеќе . Му кажав на шефот сакам вака и вака, тој вика не сум можела дека две деца сум имала, требало да останам тука имам неограничен договор сигурна работа ова она, јас викам да знаете отказ ќе дадам, тој не верува. Претходната недела ми се јавија дека сум примена, кога склопив буквално 3 саати без престан плачев. Еве и сега плачам. Вторникот дадов отказ. Шефот и тој ќе заплаче не може отказ да ми потпише, колегите не можат да прозборат, не сите секако, само оние што сме многу блиски. И сега на друго место ќе го работам она што тука “немало да можам”, петокот потпишав договор. Платата е поголема на новово па да речеме со тоа може да се тешам ама не е се до парите. Јас со главата се молев да ме примат, со срцето се надевав дека нема да ме примат.
За во школо другарка моја ц1 полагаше прво и кога требаше да почне со работа остана трудна па не почна. Ама за другото незнам да ти кажам не е она од Македонија од скрос различен школски систем доаѓа. Ама знам дека за градинка можеше без проблем само што она не сакаше.
