Македонки во Германија

Понекогаш правам два дена по ред кифли.
И на работа колку и да однесам сите ги јадат и се чудат колку биле вкусни.
Ама џокерче само неколку работи знае да готви: кифли, палачинки, шишарки и бајадера, и гулаш де. И супа од леќа. И нешто едноставно само деца што сакаат да јадат. Инаку нешто за возрасни што јадат врска си немам.

 

Пак за кифли . Најдомаќинки.
И мене ми се јадат, ама ме мрзи да направам. Па само ќифли не оди, треба и мајонезсалата да направам и многу работа ми е.
И така одлучивме утре да одиме да видиме дали ќе е отворена балканската пекара, па да јадеме бурек за доручек. Ако не е, ќе си јадеме корнфлекс, јогурт и боровинки со путер од кикирики, ленено семе и семки од тиква.
Значи држте среќа да е бурек.

Гостите прашав преска и пак заборавив кога идат . Мислам недела беше. Ако не сигурно е сабота.
Ама пријатели ни се, не се роднини, значи по дефиниција не морам да исполнувам никакви очекувања. Договорот е да се осеќаат како дома и да не чекаат на нас се. Маж ми и на работа ќе е некој ден, нешто дома. Ја со мадам колку ќе можам. Нема да можам ни да им зготвам, ни да ги шетам навака натака.
Мало ми е дете, надвор ладно. По моливи со саати да ја носам нема смисла. И така, ќе излеземе сигурно заедно неколку пати, ама ете им клуч нека шетаат, нека се вратат. Ако има ручек арно, ако не ќе се купи, нема стрес, нема притисок дека дома мора да се зготви.
И така.
Вие како сте, како поминувате? Се одморивте ли?

 

Кај мене мм прави бурек. Ептен готвачи ќе испаднеме ние.

 

Јас купив исто брашно како што го објавила членката. Баш да видам дали ќе ми бидат убави кифлите. Планирам да правам за Нова година. Сами ќе бидеме. Најубаво ни е така. Гостите нема да дојдат. И подобро. А на маж ми конечно му текна дека тоа е трошок. А и нема кај да спијат. За душек нема место. Мала е дневната.

Тука работат само кафичи и ресторани. Ама не сите.