Мајката на печалба во странство, таткото дома

Дојде време кога улогите во семејството драстично го вртат својот степен до 360 и се носат тешки одлуки. Овој пат мајката застанува на чело и ја превзема жртвата за подобар живот. Јас се соочувам со таква ситуација, со дете.. Барам искуство, размена на мислења, критика и подршка.

 

За развој на детето подеднакво се потребни двајцата родители, но во случај кога едниот треба да замине на работа во странство за подобра иднина на семејството, макар и тоа да е жената, давам целосна поддршка..
Сите знаеме зошто заминуваме во странство, ако сметаш дека сопругот ќе се снајде во секојдневните обврски, не се грижи.
Дури и да не се снаоѓа најдобро, се се учи во животот.
Во последно време мора еден да се жртвува, тоа што во случајов си ти (жената во семејството) нека не те плаши.
Само напред. Со лесно

 

Секој нов почеток е многу тешок, особено сам.Ама никој тоа не го прави од аздис туку од немај каде. Најдобронамерно би ве советувала да одите сите тројца или во најбрзо време да се споите сите тројца.Тешко е ама не е неизводливо.
На оваа тема мислам дека @Nikita7 е најкомпетентна и за совет и за се.Таа е една жена херој што го направи истиот чекор.Па нека каже она искуство.Како и да одлучиш , среќно

 

Чекај малку, не ни објасни убаво...колку годинки има детето, кој ке го чува...идр?

 

Не сум знаела за темава фала @Ava.84
Според мене прво треба да си психички многу спремна да оставиш поготово дете и цела фамилија.
Не викам дека сум нешто посебно јака има периоди кога не можам и мислам ќе пукнам тоа поготово ми се случува во ПМС
Ама јас имам цел и сум решила да се жртвувам за нас, еден мора.
Од страна ќе бидеш осудувана, некој капа ќе ти симнува.
И друга работа многу важна и подршката од мажот
Да нема љубомора и слични работи.

 

Друго ми текна да споделам
Лани малата ми ја чуваа моите тоа ми беше најголема грешка.
Оваа година му реков на мм ти си татко ти ќе ја гледаш.
Толку сум среќна кога ги гледам заедно
Неразделни се,он ја облекува, косата и ја врзува(не е баш совршена ама ќе го биде)
За викенди ја шета он сака да лови риба па и неа и дал мала трска и она да пеца.
Кога ми ја прати сликата толку ми беше исполнето срцето
Не дека он ќе ме замени мене ама се труди и детето не осеќа толку од моето отсуство.
Значи детето обавезно со едниот родител

 

Година и пол е малото, маж ми ќе даде отказ за да го чува, зошто немаме кој да го чува. Но додека ги средам сите обврски може да помине и пола година +, така да малото ќе фати 2 години.
Ова е шанса која ретко се пружа, душава ми се кине и при помисла за оставање, но според мене подобро да се жртвува 1 год, одколку благосостојбата на семејството. Да напоменам живееме со мажми така речено мизерно со 14 000 ден на месец. Немаме наше живеалиште, само една половна кола која сеуште ја одплаќаме.

 

Незнам што да ти кажам освен, како и да решите да правите, да ви биде среќно, подобро и повесело

 

Спреми се психички многу јако. Детето е дете, нема да го памти овој дел. Ама ти ќе си со трауми да си знаеш. Целта се знае која е. Секогаш за детето да добие се најдобро.
Јас не сум во странство, детето го чува маж ми и многу помирна ми е глава неголи со баба кога седеше. Друго е кога барем еден родител е со него. Нема споредба.

 

Нема разлика дали таткото или мајката одат некаде сами, кога секој родител подеднакво е одговорен и треба да се грижи за детето/децата. Ништо не е променето 360 степени од таа гледна точка. Мајката не е ништо посупериорна од таткото во улога на родител. И обратно.

Тоа што скоро во секоја трета куќа фали некој или пак сите заедно гледаат да отидат на страна, е затоа што секој сака подобро за себе и своите најблиски. Кои пречки треба да се преминат за да се дојде до посакуваното е друга приказна.

Тешко е, ама има нешто лесно во животот?

Нема место за критика, ниту за поддршка. Немаат никакво значење и двете од странци.

Секој нека се избори за своето место под сонцето.

 

Тешко е, но мораш да се жртвуваш за тебе и семејството.
Мајка ми беше скоро две години во странство, јас со сестра ми и татко ми дома. Иако бевме поголеми, но секој ден како да и бев лута(не го искажував тоа) не размислувајќи на тоа дека нејзе и е уште потешко затоа што таму е сама.
Од страна ќе слушнеш секакви муабети, во стилот дека не си домаќинка, како можеш да го оставиш детето само со таткото итн... но никој не ти е во кожата за да знае како ти е.
Додека мајка ми не ми раскажа низ што се поминала таму, па и сама нема на кому да се искаже, а дома ништо не знаевме да не се нервираме јас длабоко во мене ќе ја обвинував за таа одлука.
Сега гледам само позитивно искуство, се научив да ги вршам сите работи по дома, плус станав поодговорна, посилна и самостојна личност.

 

Mое мислење е дека е. Мајката никој не може да ја замени.Вистина,таткото може да направи нејзиното отсуство да се чувстува помалце, ама мајката како мајка секогаш зазема посебно место. Децата уште кога ќе почнат да препознаваат мириси знаат да го препознаат мирисот на мајката.
Еве баш пред некој ден, го чував вук ми бидејќи беа на свадба сестра ми и ајде пред спиење приказни раскажувам ,една, па уште една, и на крајот - а сега мама каде е Eдвај заспа без неа.
Како што кажаа другите членки, нека се подготви психички ако се решила за тој чекор и таа и тој што ќе го чува малото.

 

Ок, твое мислење.

Реалноста е дека не се посупериорни. Ако има деца кои ја бараат мајка си на секој чекор, има такви кои го бараат татко си. Ова не е фактор.

 

Правете што ќе правете за брзо земај ги кај тебе. Сите да бидете заедно. Имам примери во семејството секакви.
Една братучетка аплицира за странство за работа во администрација и ги зеде сопругот и детето. За него направи документи за придружник и државата му дава надоместок а тој го чува детето не работи. Но сепак таа работи во ептен јака установа. Одлив на мозоци.
Познавам и пар кој работат во фабрики во Германија е сега нив им е тешко да го чуваат детето. Ги земаа на три месеци бабите, дедовците, да им се најдат за тие да работат.
Познавам и пар во кој мажот работеше а жената беше во мк. Па кога тој ги зеде неа и детето таа наоѓаше изговори да не работи иако детето можеше да го носи во градинка. ( Не го носеше не знаело јазик). Е тие не ги собираше значи странство. Со една плата е тешко да се живее таму и кирија да се плаќа и си се вратија пак овде. Жената ни овде не работи....
Ако не е тајна што работа ќе имаш? Во која држава? И како ја најде работата?

 

Сепак мислам дека мајката како родител е посупериорна во првите 2-3 години од животот на детето. Затоа и е многу тежок чекор да се остави детето. А, од друга страна си велам можи нема да се сеќава дури е мало.
Секако размислувам за спојување семејство во најбрз можен рок. 1 година е во прашање.
Само незнам како би реагирало толку мало детенце, дали ќе ме бара, дали ќе има промени во однесување на полошо?

Сепак не ми одговорила на ова ако ме сфаќаш, одма ќе ме откријат која сум .

 

Па боље мајката да оди, ќе заштедат на пари за по јавни куќи.

 

Можеби зборот посупериорна не е баш соодветен, но дека мајката е понеопходна или повлијателна, е. Секое детенце едноставно има потреба од присуството на мајката, кога таа е тука, се смируваат.
Малечко дете, една година далеку од него не е ама воопшто лесно. Јас не би можела, или би оделе сите или никој. @Fleur-De-Lis не би сакала да пишувам ништо што би те растревожило, но вистина е и дека ако има добар татко покрај себе, нема да биде толку страшно. Можеби на почеток ќе има потреба од тебе, но со тек на време би требало да се прилагоди. Ќе му биде добро со тато.

 

Полесно е кога е помало јас прв пат на 2.5год ја оставив.
Не ни беше свесна дека ме нема не дека не сум и фалела ама не беше токлу тешко како другиот пат.
Пред да одам и кажав дека мама нема да биде некое време тука и знете што ми рече земиме и мене и јас сакам да дојдам со тебе, е тоа богами многу боли.
Значи веќе накај 4год многу повеќе разбира а многу повеке ќе биде тешко кога ќе биде уште по големо и ќе ти рече мамо не оди не ме оставај.

 

А ти сама си во странство и така ќе продолжиш? Мислам, ќе се преселите цела фамилија или ?

 

100%сум сигурна дека 3пат срцево нема да ми издржи и затоа решивме дека треба да бидеме сите заедно, да ќе ги земам и нив.